่หลันหยาก็มาถึงท้ายจวน ท่ามกลางอากาศหนาวและความมืดมิดหลันหยาก

งคุ้นเคยเส้นทาง

สักครู่ทำให้หลันหยายังคงมีอาการเสียวที่ร่องหวา

ว่าจะมาทันพ

งียบเชียบและหายเข้าไปในป่าด้านข้างเ

่งอยู่ในถังน้ำ กำลังใช้

็งแกร่ง และถันเล็กที่โผล่ขึ้นม

นึ่งคลึงเต้านม อีกมือยัดเข้าไปใน

ลิ้นของนางแลบออกมาจินตนาการว่าตนเองกำลังเลียหัวนม

้ด อา ซุนโหว

ตนเอง ในขณะที่มืออีกข้า

ะแทกเข้ามาในร่องสวาทหนัก ๆ สองตาจับจ้องไปที่

เสียงน้ำกระฉอกดังออกมา ใบหน

้นระรัว เมื่อซุนโ

าน แรง ๆ ลึก ๆ อ้า เสียวหรือไม่ ท่านอย่าทำหน้ายั่วสวาทข้าเช่น

้วยวาจาเร้าสวาทของเขาทำให้น

ามนี้ข้ากำลังกระแทกสวนร่องท่านถี่ ๆ ซี้ด ฮูหยินใหญ่ อ้

งเพื่อช่วยตัวเอง และยามนี้ที่เ

หยินใหญ่ร่องของท่านตอดข้าแ

ื้ม ข้าก็จะแตก

้น ในที่สุดสะโพกของนางก็หยัดแอ่นน้ำเสียวพุ่งออกมาจ

ล้ายนางจะทำเสียงดังซุนโหวซึ่งปลดปล

า ซุนโหวลุกขึ้นจากถังน้ำคว้าเสื้อมาสวมคลุมอย่าง

องมายังจุดลับตาคนบริเว

่องรอยความเปียกชื้นที่กลิ้งอยู่บนใบไม้ใบ

งสตรีนางนั้นช่าง

รงงานในจวนแม่ทัพโดยที่ท่านแม่ทัพยังอยู

มผู้นี้เข

ำเหมือนบ่อน้ำ และมีคิ้วกระบี่สะดุดตา รูปร่างกำยำงดง

่จวน ได้รายงานอดี

ีแต่กลับไม่ยอมหนี เขาติดตามมารดาบุญธรรม

องผู้ใด สามารถใช้ชีวิตอย่างสบาย ทว่าเขา

บถือย

ายิ่งนัก เห็นว่าซุนโหวมีฝีมือเร

คน กระทั่งแม่ครัววัยห้าสิบปีที่อยู่ในจวนมาตั้งแต่เ

ทุกคนจึงปฏิบัติตัวต่อซุนหลีและมารด

นางรีบรุดไปดูเหตุการณ์ด้วยตนเอง พบว่าระหว่างทางที่จะไปยังโรงเลี้ยง

ที่หลังจวนอีกเพื่อก่อความวุ่นวาย หากจับได้จ

รุษผู้นั้นเพียงใดแต่ก็ไม่กล้าเสี

ยามที่นางไปขี่ม้าที่สนามท้ายจวน และทุกคร

าที่จวนแม่ทัพ นางก็ส่งให้ซุนโหวเป็นผู้ฝึกฝนเพราะเขาคือ

ดเท่าที่หลันหยาเคยเห็นมา หลังจากปล่อยให้ซุนโห

เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นกางเกงขี

กร่งอยู่บนหลังอัคคีเพลิง

ช่วงขาเพรียวยาว เอวสอ

ญ่ มาแล้ว

ผงคอของอัคคีเพลิงเล็กน้อยให

ราบพยศมันได้ ข้า

ู้ใดไม่อยากได้ ทว

หญ่ขอรับ แต่ข้

แต่กลับทำให้หัวใ

ต้องการสิ

อยสมควรทำ ไม่ต้องกา

ม่ต้องการจึงรู้สึกเสียหน้าเล็กน้อย แต่

ยากขี

่ใกล้ ๆ ยามนี้อัคคีเพลิงยัง

าคอยดูแลข้า พวกเ

ใดเพราะต้องการขี่ม้าจริง ๆ ทว่าเมื่อก้าวขึ้นสู่หลัง

โอบล้อมร่างของนางอยู่ และยามที่ก้นของนางเสียดสีกับบางส

กได้เข

ยังสัมผัสได้ถึงความร้อนจากร่างของเขา สัมผัสได้

ังเบียดขาของ

้อม ๆ กัน มือของเขาจึงจับหลังมือน

่ขี่อัคคีเพลิงวิ่

ูจน์ฝีเท้าของอั

ฮูหยินใหญ่กำลังจะหันไปมองเขา จมูกโด่งของนา

ตึก

าวน้อย นางไม่เคยเป็นเช่นน

กายสั่นระริก สัมผัสที่แนบชิดนี้ท

างสิ่งบางอย่างที่กำลังท

องนางให้แนบชิด เอนกายพิงร่างแข็งแกร่ง ในจังหวะที่ม้าวิ่งเร็วนั้นก้

อ

เหมือนว่าสิ่งนั้นจะเหยียดขย

่าว ในใจคิดกล้า ๆ

กระชับร่างของนางแน่นขึ้น เขาก้มลงชิดใบหูแล

บายหรือไ

งเขาทำให้นา

ียิ่ง มะ ม้าไม

รือไม

ะ

มากกว่าน

ังนั่งทับนั้นกำลังขยับช้า ๆ ยิ่งเสียดสีเ

อกมาอยู่แล้ว นางกัดปากกล

อ้ะ ไม่ใช่ข้าหมาย

้ไม่ได้แล้ว ใบหน้าของนางเห่อร้อน อยากถูกกระแ

นโหวกระตุกโค้

วนอยู่แถวนี้นะขอรับ เ

้อย การที่เขาบอกว่าปลอ

นที่ข้าคิ

ีเพลิงเริ่มต้นวิ่งอีกครั้ง ค

ักปลดปล่อยตนเองบนหลังม้า ปกติข้าน้อยเห็นว่าฮ

ิงเป็นม้าพยศ ข้าจ

่น ๆ ร่างแข็งแกร่งที่นั่งซ

ายนะขอรับ ข้าน้

ซุนโหวใช้มือข้างหนึ่งยกร่างของฮูหยินใหญ่ขึ้นเล็กน้อยแล้วกดร่

! ซ

่ ด้วยจังหวะการควบขี่ของม้าทำให้บริเ

า ซ