องเธอ ทำไมต้องแคร์คนอื่นด้วย เธอควรแคร์ใจตัวเอง คนมีปมเพราะค

ไปไ

ยุคว้าแขนของเธอเอาไว้ ไม่ทันให

ไปไ

้าน” เธอสะบ

ยมาร

ขาของเฮียน่ะเหรอ” เธอสะบัดห

กไม่คิ

” เธอถามอย

วที่ทำอยู่นี่เขาเรียกว่าหึง” ประโ

เคยมีคนบอกไหมว่

ได้ไม่เคยมีนะ”

ะกลับ

จจะหนีกล

ค่าอาหาร รินไม

ได้จะเอา

าของเฮียเถอะค่ะ ป่านนี้ชะเง้

ใช่คู่ข

นถามกลับแอ

ใ

าบอกริ

ไปพูดว่าเขาเป็นคู่ขา เด

บเฮียมั้งคะ ดูทำท่า

เถอะ ไปขึ้นรถ” เขารั

ไปไ

ไหนบอกว่าอ

กลับไปจ่ายค่าอ

อหน้าเหวอ เขารู้ได้ยังไงว่าเธอจะหนีกลับก่อ

ย นั่งหน้าบูดใส่ทิพย์สุดาขนาดนั้น ถ้าเ

ดารินเป็นคนตรงๆ ไ

ขาเรื่อง

องทิพย์สุดามองอยู่ในร้านอาหารอย่างเจ็บใจ เธอเพียรอ่อยพายุมาหลายปี และคิดว่า

ัดนิรภัยให้เธอ ก่อนจะกระซิบขู่เสียงดุ ดาร

ลัวหรือไง” เธ

่รินก็รู้นิสัยเฮีย” ประโยคน

่าอยู่ เขาถึงกับทำเสียงในลำคอ

เข้าสิง” เขาหันมาเอ่ยถามสาว

พงมาก รินเลยอย

ะทำให้เธอใช้ชีวิตดีๆ ในระหว่างเรียนได้โดย

องเฮียโย ไ

แล้วม

โยมาตลอด รินก็ควรที่จะพึ่ง

ไรจากใครเลย คิดว่าย้ายมาอยู่ที่นี่แล้วจะปลอดภัยหรือไง หอพักอะไ

ยังอยู่

ยวนี้” พายุ

ำงานและจ่ายเงินค่าเช่าเอง ร

มอง ดารินเพิ่งรู้ว่าตั

มีอะ

ทำงา

ที่มาส่ง วันนี้รินเหนื่อยมาก รินขอพักผ

พายุรั้งแขนขอ

รำคาญจริงเชียว”

มใจ แต่ถ้าเกิดอะไรข

หมือนจะเก

้ดูยังไงก็ไม่ปลอดภัย ซึ่งดารินเองก็คิดแบบนั้น เธอกำลังหาหอพักใหม่ที่ปลอดภัยกว่านี้

ระกูลนั้น จะไปเอาเงินของโยธิ

ิดแค่ว่าทำอย่างไรก็

วสายตาพวกขี้เมาบางคนที่มองเธอด้วยสายตาหื่นกระหายเวลาเธอเดินขึ้นห้องพัก แต่คิดว่าจะอยู่ที่นี่ไม่นาน และเธอก็ไ