มืออวบเล็กของเด็กชายเปื้อนทรายเต็มไปหมดแต่กระนั้นก็ยังยกมือที่เปื้อนทรายลูบหน้าจนแก้มป่องๆ พลอยเปื้อนทรา

แล้วไล้นิ้วไปเกลี่ยทรายออกจากแก้มเด็กคนชายนั้นอย่างเอ็นดู ทั้งๆ ที่ไม่รู้จั

นพักตากอากาศของเขาได้ แต่เขาก็ห้ามเธอไปไหนไกลกว่าชายหาดและขู่ซ้ำว่าอย่าคิดหนีเพราะจะมีอาฟ่งตามดูอยู่ห่างๆ แม้ว่าอิสรภาพท

นเพราะเขาเลือกที่จะอยู่เกาะนี้ต่อไม่ไปฮ่องกงตามกำหนดการเดิม คนบ้าอะไรก็ไม่รู้งานการไม่รู้จักไปทำบอกว่าจะไปฮ่องกงตั้งแต่สองวันที่แล้วก็ไม่ยอมไป เ

ขา และที่ไม่มีทางเป็นไปได้มากที่สุดคือการเชื่อฟังเขาแม้ว่าเธอจะทำเหมือนว่ากลัวเขาหงอเวลาที

การต่อต้านเขาลงเพื่อรอให้ถึง

าได้ห่างจากคนร้ายๆ อย่างเขามานอนเล่นริมหาดได้ครึ่งค่อนวันแล้วยั

่อนี้ใหญ่โตมากเขาคงเริ่มก่อตอนที่เธอหลับจนเธอตื่นมาเห

นนี้เป็นลูกเต้าเหล่าใครนะ ไหนภาคิน บอกว่าที่เกาะนี้ไม

่ย” อมาวดีถาม นึกแปลกใจอยู่ครามครันที่เธอญาติดีกับเด็กชายคนนี้ทั้งท

่าคือ สัตว์เลี้ยงทุกชนิด เด็กเล็กตั

ไม่มีแม่” เด็กน้อยตอบท

จ๊ะ” เธอต่อคำอย่างเอ็นดูเพราะนึกว่าเด็กชายพูดไปตามประสาเด็ก เธอหยิกแก้

้เกิด หนูต้องตายในท้องแม่เพราะน้าแอม น้าแอมคนเดียว” คำพูดนั้นทำให้อมาวดีผงะ เด็กชายเขวี้ยงที่ตักทรายทิ้

กัน” หัวใจของอมาวดีกองไปอ

็กชายทำท่าวาดมือราวกับจะเหนี่ยวมาจริงๆ ถ้าเป็นปรกติอมาวดีคงข

. กลัวอย่างที่ไ

ด็กชายตะโกนก้อง ใบหน้าที่เคยน่ารักเปลี่ยนเป็นบูดบึ้งแ

มต้องรับผิดชอบ” ดังก้อง

ินเข้ามาใกล้เธอเรื่อ

มันเกิดอะไรขึ้

งที่นอนดิ้นไปมาบนเปลญวนขนาดใหญ่จนเปลแกว่งไปมา เธอมีเหงื่อชื้นเต็มหน

าอมาวดีคงฝันร้า

เขาเขย่าเธอหนักๆ จนเธอผ

อะไรไม่ถูกเพราะสติสตังค์ยังมาไม่เต็ม เมื่อครู

ต้นมะพร้าวนี่ตั้งนานนะ ว่าแต่คุณเป็นอะไรรึเปล่า... ผมเห็นคุณนอนดิ้น

ังไม่อยู่ในสภาวะปกติหลังจากที่ตื่นตระหนกกับสิ่งที่ฝันเห็น มันเห

นเลยคุณถนัดไม่ใช่นักเหรอไอ้พวกสร้างเรื่องปั้นน้ำเป็นตัวอย่างนี้น่ะ” ภาคินเล

ายเขาตอนที่เพิ่งตื่นนอนใ

สกับฉัน การที่คุณปากไม่ตรงกับใจน่ะมันน่าสมเพชรู้ไหม อ้อ... ถ้าขืนคุณยังมาแตะตัวฉันอีกล่ะก็ฉันสาบานไว้ตรงนี้เลยว่าจะเรียกคุณว่าไอ้

างฉวกกลับไม่ทัน... แต่อมาวดีสะใจได้ไม่นานก็ต้องแทบหน้าหงายเพราะเขาตอกกลับด้วยการปิดกั้นอิสรภาพเธอทุกทางไม่ให้ติดต่อใคร

่เธอเตรียมมาด่าเขาทั้งคืนเป็นทบเท่าทวี... อย

วที่จะเป็นทางอ