อะไรคืบหน้า เราค่อยออกไปนั่งกินม

าร์นั่งกอดอก

บอร์ส่วนตัวของไอเดนอยู่ในมือ แต่ก็ยังไม่อยากล้ำเส้นนั

!” เสียงแข็งๆ ของหลานชา

พนักงานส่วนใหญ่ก็แต่งตัวแบบเป็นทางการแทบทั้งนั้น

ยวายค่ะ” มินด

า โนอาร์เลยยอมหุบปาก แต่สีหน้าไม่ด

ลยค่ะ” มินดาหันไป

เป็นตัวแทนเจ้านาย

ใกล้ถึงเวลามื้อกลางวันของลูกชายฉันแล้วค่ะ หากคุ

รั้งเด็กชายให

ล่าหรือเปล่าคะ?” มินดาถามเพราะ

อบมองแล้ว

ล้วไม่มีน้ำกิน คุณคงได

อเนื่องได้ยาวๆ ซึ่งมินดาไม่อยากรับมือภาวะอาร

ใจเธอทำงานหนัก หากต้องฟัง

กรู้อยากเห็นนั่นไม่ไหว โนอาร์วิ่งไปเกาะกระจกระหว่างที่ลิฟต์แก้วเคลื่อนที่ไปยังชั้นสูงสุดของตึกแห่งนี้

ฉยๆ สักห้านา

น้าซีดเซียวนั่น ความรู

วิ่งขยับเขามาใกล้ สองมือเล็กๆ น

่แคบครับ” มิน

ียวไม่ต้องกลัวนะครับ” เด็กชายพยายามปลอบ

วามทรมานสิ้น

พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ เธอค่อยขยับตัวช้าๆ เดินตามแ

้สูงที่สุดเ

าเด็กคนนี้เป็นสายเลือดของไอเดนจริงๆ ความกล้าแบบบ้าบิ่น แถมยังขยันเกินคนอื่น

ในนั้น เพราะเขา น่ากลัวว่าปีศาจ” โอเนลเตือน

ไรกับคมมีดที่ค่อยๆ กรีดลงมาบนผิวผ้าด้านนอก แววตาของเขาเจ้าเล่ห์ แถมไม่น่าไว้ใจเลย มินด

เดินเลี่ยงไปด้านหลัง เขาออกมาพร้อมกับน้

ปิ่นโตออกมาจากกระเป๋าผ้าที่สะพายไว้ที่ไหล่ด้านซ้าย

ปิกนิกกันนะ” ไอเดนพูดปร