ับความเงียบเหงาโดยไม่ได้ขยับกายเลยตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ตกดิน เขานั่งอยู่บนโซฟา

ิ้นนอกจากเสียงลมหายใจและจังหวะหัวใจที่เต้นสม่ำเสมอ ถึงสายตาจะจับจ้องกับภาพตรงหน้าแต่สมองไม่

ต่เสียใจกับสิ่งโง่เง่าที่ตัวเองกระทำ เขานั่งคุกเข่าแล้

อยต่อให้ประกอบกลับมาทีละส่วนๆ จนกลายเป็

อร์เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ทำให้เขาไม่กลัวการผูกมัด เธอสวย ฉลาด อารมณ์ดีเป็นสาวในฝันที่ผู้ชายหลายๆ คนอยากได้ไปครอบครองแต่

หลายคนแต่ก็หยุดทุกอย่างเมื่อมาคบ

สักหน่อยน่าจะดีกว่าอุดอู้อยู่แต่ในห้อง เดินไปถึง

่ก็สี่ทุ่มกว่าแล้ว เธอควรกลับบ

้าอยู่ค่ะมากันกลุ่มใหญ

ือนกัน” เขาตอบแ

เหรอ เดินไปจนสุดขอบโลกความ

มเจ็บปวดในห

ภาพบาดตาที่ฉายวน

ลจันทร์เห็นสีหน้าของเขาไม่ค่

บายดีแต่ข้าง

กินข้าว

งเลย

หมคะ ตรงนี้เองค่ะ

ไม่รีบกลั

ำไมแววตาเศร้าสร้อยของเขาถึงบีบคั้นหัวใจเธอนัก เธออยากเห็นเขายิ้มเธออย

็ร้องเลย” ทะเลจันทร์น่าจะมีค

ร้าจะหายไปทันที ความสดใส

เลจันทร์เหมือนเด็กไร้น้อยไร้เดียงสา เธอดูมีความสุขก

เสียงเจื้อยแจ้วของเธอทำให้ค

บนั้นจริงๆ คิดว่าโจเซฟเป็นคนตัวโต เขาสูงกว่าเธอมาก แขนขาก็ยาวกว่า เขาเดินหนึ่งก้า

จ้า” ทะเลจันทร์บอกแม่

ค้าขาประจำด้วยภาษาไทยแล้วหันไปคุยกับชาวต่างชาติด้วยภาษาอังกฤษ

ูค่ะป้า ลูกค

เหรอ” โจเซฟถ

พี่โจจะรับน

งวัยหน้าตาใจดียื่นกระดาษแข็งๆ

เครื่องดื่มแล้วสะดุดตากับโอเลี้ยงเขาคิดว่าน่าจะเป

… จริงๆ กาแฟดำต้องไม่ใส่น้ำตาลใช่ไหมคะ มัน …” ทะเลจันท

นะครับ” โจเซฟอมยิ้มกับคิ้วผูกโบของทะเลจันทร์ พอเป็นเรื่องคน

ช้าๆ ชัดๆ ให้โจเซฟฟังแล้ว

รก โจเซฟก็มั่นใจว่าไม่ใช่กาแฟดำแน่นอนเพราะรสหวา

นะเพราะไม่รู้จะเปรี

องจันทร์คือ

งกฤษก็ pink milk ม

ซฟมองน้ำสีชมพูที่เข้ากับคนม

ะยังไง

มาะกับเด็กผู้หญิงน

ครั้งแรกที่มีคนชมก็ดันเป็นนายแบบหล่อยังกะเทพบุตร ขาแข้งของท

้ใหญ่ชมเด็กแต่

หน้าแด

ด้แดง” ทะเลจันท

รู้ได้ยังไงว่าแดงหรือ

ค่ะ หนู

ไข้หน้าแดงแจ๋เลย ไหนขอจับห

าผากกลมมน ดวงตาของเธอสดใส แก้มแดงเหมือนหลานสาวตัวน้อยแต่แปลกที่แก้มของเธอทำ

้ไม่ต้องตอบว่าทำไมถึงหน้าแดง ยังมีห

ครัวทักทายลูกค้ารายใ

ี่เหลือง มีลูกชิ้นกับหมูสับโปะข้างบนค่ะ พี่โจอยากกินอะไรคะ” ทะเลจันทร์พยายามอธิบายให้ละเอีย

ปะลูกชิ้นกั

ับหนึ่ง ของหนูเส้นใหญ

ฟ ทะเลจันทร์เตือนด้วยเสียงจริงจัง เธอกลับไปเป็นคุณแม่จอมโหดอีกแล้วแต

คะ พอกิน

ะผ่านเข้าปากต้องได้รับการปรุงอย่างดีเลิศเขาไม่เคยกินอาหารข้างทางแบบนี้มาก

วทำไมทำหน้

อร่อยจริงๆ ขอบ

ีค่ะ อร่อยก็ต้

งๆ” ไม่ทันไรโจเซฟก็ฟาดก๋

ี้เอาแค่ลูกชิ้น” ทะเลจันทร์หันไปสั

าวสารพี่โจออกให้แล้ว” ทะเลจันท

ผมอยา

ึงร้อยจ่ายแบงก์พันคนขา

หรอ แต่เรากิน

ฟจึงยอมแพ้เพราะเหตุผลของทะเลจันทร์ไม่อาจเถียงได้ เขาประหลาดใ

ทะเลจันทร์ถามระหว่า

รู้ได้ยังไงว่าก่อ

ๆ มันผ่านไปแล้วก็ปล่อยให้มันเป็นอดีต เราต้องอยู่กับปัจจุบันนะคะ” แม่สอนเธอมาตั้งแต่เด็กว่าอย่าจมปลักอยู่กับ

ารก็ไม่ช่วยให้ดีขึ้นแต่คำพูดซื่อๆ ของเธอกลับทำให้ค้นพบความจริงของชีวิต เขามองแต่อดีตจนลืมไ

” รถประจำทางที่ทะเลจันทร์จะขึ้นติดอยู่ตรงแยกเพื่อรอสัญญาณไฟเขียว เ

ม” โจเซฟจับแก้วนมเย็นไว้แต่ทะเล

ก็ไหนว่

้ง ไม่ได้จะ

น จะทิ้งแล้ว

แต่มันเป็นข

ือแล้ว รถมาแล้วคุณไปเ

้องยอมยกแก้วนมเย็นให้ เธอได้ที่นั่งริมหน้าต่า

อมชัดๆ เขาจะรู้ไหมว่าคืนนี้ทำเธอขวยเขินตั้งสองรอบ แถมร

ข้าไปมันหวานเพราะรสหรือหวานเพรา

ปช้าๆ แล้วยิ้มคนเดียวเหมือ

๋วคันนี้ยื่นได้เลย ไม่ต้องเสียเงินใหม่” กระเป๋ารถบอกผ

ันทร์เดินหงอยลงมาแล้

โจเซฟเสนอตัว

นไรค่ะ บ

ซฟเอาจุดอ่อนของทะเลจันทร์มาอ้างซึ่งได้ผ

บ ไม่ต้องเดินเข้าไปหร

นต้องเกิดคำถามแน่ๆ เธอไม่อยากทำตัวสนิทสนมกับลูกค้าเกินไป เพื่

งโรงแรมแต่เธอไม่เคยเสนอตัวหรือเรียกร้องสิ่งนี้ อุษาสว

่เธอไม่สนใจขอแค่เจ้านายและเพื่อนสนิทรู้ความจริงก็พ

สแบบนี้อีกแน่นอน ถ้ามีเงินเธอก็อยากมีรถสักคัน เวลาพาแม่ไปหาหมอจะได้ไม่ต้องนั่งรถปร

งแม่ลูกมากๆ จะใช้จ่ายก็ต

แม่อีกแล้ว” โจเซฟเสียดายที่มาห

ก็เกรงใจจะ

เกรงใจครั

ลือเกินแต่ก็ยังฝืนยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ยิ้มนั้นมีรอยสดใสเจื

ที่แข็งแกร่งและใสซื่อจากมารดา แม้ป่วยไข้จนแทบไร้เรี่ยวแรงแต่เธอไม่บ่นสัก

ใจว่าเธอพูดอะไรแต่แววตาและน้ำเสียงของเธอเปี่ยมไปด

ีแต่พลังบวกจริงๆ

่งหน้าบ้าน คนส่วนมากน่าจะไม่ชอบให้คนแปลกหน้ามาโดนตัวอยู่แล้ว แถมแม่ของเธอย

รับ คุณโชคดี

รื่องอะไ

กใจแล้วว่าทำไมใครๆ ถึงรัก

ี่ดีต่อใจมากๆ หนูดีใจท

ู่ควรกับคำชม

คะที่ขับรถมาส

็มใจครับ ผมก

ันทร์โบกมือลา เธอยืนมอ