บสี่ชั่วโมง เขาจอดรถ ปลดล็อคเข็มขัดนิรภัยเร็วกว่า

งจะซื้ออ

ผม คุณต

ากซื้ออะไร”

ยากได้อะไรให้บอก ผมจะพาไ

งซื้อของมาเ

รีบลงมาเถอะผ

า พิจารณาฉลากอาหารอยู่นาน ล้วนแต่เป็นภาษาอังกฤษเข้าใจยาก มัณฑลียืนเก้ๆ กังๆ รออยู่ จึงเสหยิบทูน่ากระป๋องใกล้กันมาดูบ้าง พอเห็นราคาแล้วต้องรีบวางลง เพราะแพงมาก เนื่องจากเป็นสินค้านำเข้าจากยุโรป มิน่าเล่าหันซ้ายหันขวาจึงมีแต่ลูกค้าชาวต่างชา

ะขาบไปถึงกลางหลัง มีลูกผมเป็นปอยลุ่ยลงมาข้างแก้มนิดๆ ยิ่งทำให้ใบหน้าหวานละมุน แต่สิ่งที่ดึงดูดสายตาเขานั้นเห็นจะเป็นดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้มกับริมฝีปากบางเฉียบสีกุหลาบอ่อน เธอยิ้ม เจรจากับทุกคนอ

โซเดียมน้อย ไม่เค็ม ลดความเสี่ยงเป็

ถ้าคุณหน

ู่ในมือกลับสู่ชั้น แล้วหยิบทูน่ายี่

ถ้าชอบยี่ห้อนั้นก็ซื้อเถอะ” เขาหยิบกร

่งชอบ” เธอหยิบกระป๋องที่เขาเพิ่

่เหรอ” เขามองปฏ

้าคุณหนึ่งช

็นคุณมองอยู่นานเลยคิดว่าชอ

แต่เห็นคุณหนึ่งหยิบขึ้นม

ียดของไม่ชอบให้ เจตวัฒน์ละสายตาจากสิ่งที่ทำให้เขาและเธอข

ยัดเยียดมันให้กัน” มัณฑลีตาโต ตั้งแต่อาศัยอยู

มแหย ลุแก่โทษเมื่อเห

ราะเขายิ้มหรือเปล่านะ มัณฑลีรู้สึกว

มู เนื้อไก่ ไปใส่โจ๊กตอนเช้

ับรถเข็น ใบหน้ายังยิ้ม ตอนนี้เข

ราะว่าง่ายดี ค

รา ก่อนที่เจตวัฒน์จะกลั้นหัวเราะก

ำไม ฉันพูดอะ

ู่ที่เขายิ้มให้ แต่การหัวเราะแ

นะ ต่างฝ่ายต่างทนกินของ

ถเข็น ช้อนตาขบขันดู

เห็นพูดอะไรเลย” มัณฑลีแก้ตัวเสียอ่อย ค

ามสูง “แต่อร่อยดีนะโจ๊กมื้อเช้า” เพราะมัวแ

ปสนใจอาหารกระป๋องบนชั้น อาย

เขาไสรถเข็นไป นำหน้ามัณฑลีเล็กน

ะ เดี๋ยวฉันเผลอทำอาหารที่คุณไม่

ยดนี่ ทำอาหารมาเถอะอย่างที

ป๋องนี้ถุงโน้นมาพิจารณาไปเรื่อยๆ นานๆ ทีจึงจะเล

กน้อย คิ้วเข้ม ดวงตายาวรีคมปลาบ เธอรู้ ... เขาได้ลักษณะเด่นนี้มาจากแม่ผู้ล่วงลับ คฑาวุฒิเคยเอา

ับรวมท่าทีเคร่งขรึมน่าเกรงขาม ใบหน้านิ่งที่ปราศจากรอยยิ้ม บางทียังสวมแว่นแสดงมาดด็อ