ิดว่าคงโดนดีเข้าให้แล้วแต่อยู่มาตั้งหลายปีไม่เคย

งต่า

เจ็ดสิบห้ากิโลกรัมสูงก็น่าจะร้อยแปดสิบได้ ในขณะที่ฉันหนักสี

ิดไว้แต่เวลาแห่งความสุขช่างสั้นเหลือเกิน กำลังจะหกโมงแล้ว เราสอ

ชียบที่สุด ให้เขานอนต่อสักชั่วโมงก็ยังดีส่วนฉันจะไปรีดผ้าแล

ม” เซบาสเตียนเ

ไปปลุกพ

่นนานแล

ณไปอาบน้ำเถอะ

นุ่มมองเสื้อผ้าเรียบกริบที่แขวนไว้บ

กให้คุณมา” แสงจันทร์ตอบ

งจัน

ไม่ใช่แค่เสียงมือก็สั่

มแก้มไ

ม่ได้อาบน

ไม่ตร

ยังไม่ไ

ำถาม” เซบาสเ

้มแป้นเมื่อคนในอ้อมกอดพยัก

กไปตลอดทางแถมตอนอาบน้ำก็ร้องเพลงจนดังไปท

ข้าวแบบเมื่อคืนแต่คุณหมอ

ไปให้กินที่โรงเ

้ผมบ้าง

ลากระป๋องเ

ุณมีเหลื

ะป๋องค่ะ” แสงจันทร์เปิดตู้เก็

ม” เซบาสเตี

ีแต่กล่องพลาสติกธรร

นุ่มไปด้อมๆ มองๆ ที่ชั้นคว่ำ

่วนปลากระป๋องเอาไปทั้งแบบนี้เลยจะได้ไม

นึงนะ” ฉันนำทุกอย่างใส่ลงใ

ซบาสเตียนยิ้มจน

ห้คุณหมอรอนานแม้เช้านี้จะมีเรื่องให้ทำเยอะกว่าทุกวัน

็จแล้

นสิ จะไม่ลา

นทร์ยกมือไหว้ส่วนเ

ไหว้ผ

ให้ลา ฉันก

้ นั่งก่อน … ไม่เอามานั่งตรงนี้”

ีอะ

แล้วก็รีดผ้าให้ผมแล้วก็

ฉันเต็มใจแล้วมั

ณซะหมดเลย เอาไว้ซื้อมาเติมนะ” เซบา

นไม่ถึง

๋ยวผมก็ม

ยเดียวก็

อเสื้อผ้าก็ซื้อเลยถ้าไม่รับคุณไปทำงานส

อบคุณค่ะแล้ว

ยิ่งคุณเป็นคน

าหารฝรั่

่ตัวเองกิน ผมจะได

ค่ะ ไ

งจัน

“

หอมแก้มผม

ได้เห

งได้เลย คนรักกันเขาล

ะ” แสงจันทร์หอมแก้

้ว ผมอยากอย

ค่

หอมบ

มแก้มกันไม่ต้อ

เซบาสเตียนหอมแก้ม หอมหน้าผาก ห

้องไห้นะ ผมไม่มี

าคุณจะมีใครถ้าคุณมีคนอื่นก็แปลว่าไม่ต้องกา

การคุณแส

งๆ แล้วค่ะ ไม่

นดูนาฬิกาก็รู้ว่า

ถึงพร้อมแสงจันทร์พอดี ปกติเพื่อนจะมารถสองแ

แสงจันทร์ทักเพื

สายนะแก

เมื่อได้ยินคำตอบ อมราก็รู้

นด

เปิดกินตอนสี่โมงเย็น เธอรอบคอบจริงๆ ที่ไม่ยำมาก่อนไม่งั้นคงชืดแย่

ระต้องไปท

สนทนาแบบ

โทษนะ วันนี้ผม

์: กินข้

ร้อย คุณไม่อยากรู

ยงานฉันทุกอย่างหรอก คนเ

่ผมอยากรู้นะว่

่ได้ไปไหนค่ะ ทำง

ากรู้แต่ผมอยากบอก ผม

ห้องนอนแล้วเปิดโ

นทร์:

เราจะได้เปิด

: ปกติคุณ

เตียน

: แล้วคุณ

ผมจะได้ชินเว

: เหนื่อย

: ก็เหมือน

คุณหมอยิ้

ียน: คิ

: คิดถึงเ

ผมตาจะปิดแ

ไปนอนเถอะค่

ยน: กู๊ด

ทนาแบบเ