รเลย” องศาพึมพำอย่างเสียด

เหลือเกิน อยากให้หล่อนถอดเสื้อถักสีขาวนั้นออกเพื่อดูสัดส่วนของหล่อนให้เต็มตา เขามองผ่านหล่อนมาจากบนบ้าน เห็นรูปร่างสวยและสีผิวกับองค์ประกอบอื่นของ

็นนางแบบในภาพวาดที่เขาจะส่งไปแสดงในนิทรรศการภาพที่ญี่ปุ่นลองดู เขาคิดว่าเขาชอบรูปร่างของผู

น ชวนมาร่วมงานใหญ่ด้วย เสียงานเสียการ

าดให้เขา และแม่นางแบบตัวดีก็ช่างยั่วยวนเขาจนไม่มีสมาธิ หลายครั้งที่เขาวาดไปได้นิดเดียวต้องเดินโร่ออกมาที่ชายหาดเพื่อสงบสติอารมณ์ไม่ให้ระเบิดจนพลั้งพลาดฉีกรูปที่กำลังวาดเละไล่นางแบบคนน

กระท่อนกระแท่น แล้วเดินมาพักอารมณ์โกรธยามที่เริ่มจะควบคุมไม่อยู่ที่หาดทรายข้างล่างตรงนี้ เคยคิดว่าถ้าเจอคนที่ถูกตาจะหามาเป็นนางแบบแทนที่นางแบบเดิมทั

อยากได้หล่อนมาเป็นแบบแต่เขาแค่เห็นหล่อนก็ไม่ชอบหน้า ถ้าร่วมงานกันเป็นได

าก็ลืมหน้าหล่อนไป แต่ก็ยังนึกถึงรูปร่

้ไม่น่าจะปล่อยให้คนบ้ามายืนก่อกวนอยู่ได้ หล่อนจะต้องแจ้งเพื่อนให้จัดการเสียแล้วไม่อย่างนั้นมันต้องกระทบต่อภาคการท่องเที่ยวไทยแ

ดชอบมาจัดการกับเขาจึงกลับไปที่โรงแรมของเจติ

าเป็นคนหาคนมาจัดการเอาคนบ้านี้ไปจากชายหาดเสีย เพราะนอกจากจะรบกวนการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวแล้ว วันพักผ่อนของหล่อนสะดุดแน่

นั้นหรอกลูกไก่” เจติย

ุ่งมากจนไม่มีเวลาไปด

รตาถ

รของฉันง่อนแง่นแล้วจะมาซื้อที่เอาดื้อๆ พอฉันไม่ยอมขายก็ยังมาตื๊ออยู่นั่น ฉันว่านะแกไม่ต้องผ่านไปทางนั้นจะดีกว่านะ จะได้ไม่ต้องเจอคนบ้า แถมไม่ต้องเจอคนนิสัยไม่ดีทา

ย่าลืมประสานงานให้คนที่เค้าเกี่ยวข้องมาดูเร

่ดูแลเรื่องนี้ให้มาจัดการก็แล้วกัน ฉันน่ะไม่พูดเองหรอก เรามันตัวเล็กๆ ไม่มีใครมาสนใจปั

จติยาตั้งตนเป็นอริกับฝ่ายนั้นเต

เดินผ่าน ไม่อยากแม้จะพูดถึง แต่

าของ ฉันเลยเกลียดเฉพาะเจ้าของ แต่ไม่

ยากมีบ้านแบบนั้นจัง” แม้จะรู้ว่าเจติยาเกลียดแต่ก็รู้จักเพื่อนดีว่าเจติยาต้องไม่บังคับให้หล่อนเกลียดตา

็นเจ้าของบ้านเองเชียวล่ะ ได้เงินดีแล้วยังได้ไปเดินเล่นบ้านตากอากาศราคาคืนละสี่หมื่นห้าหมื่น ถ้าฉันไม่เกลียดเจ้าของโรงแรมน

ม ” หล่อนสนใจ หล่อนชอบที่

่นก็ไม่มีอะไรต้องห่วงเพราะหล่อนอาศัยอยู่ในบ้านสวัสดิการของโรงเรียนที่เคยสอน ไม่ได้ซื้อบ้านซื้อรถเอาไว้ให้ยากลำบาก หา

คิดดีแล้วเหรอ จะทิ้งงานดี

ี่จับได้ว่าเขาแอบคบกันกับคนที่แม่เขาหาให้ลับหลังฉันตั้งนานฉันก็หันหลังให้คนพวกนั้นแบบไม่เผาผีกันเลย ฉันก็เหมื

ดิมไม่ได้แล้ว เอาอย่างนี้สิ แก

ฉันทั้งที่แกก็ลำบาก ฉันอยู่กับแกอีก ก็ต้องเป็นภาระแกมากขึ้น ฉันว่าฉันหางานทำแล้วเริ่มต้นใหม่โดยที่ไ

ธนาคารมาปรับปรุงโรงแรมใหม่ให้ทันสมัยและครบครัน แต่ดำเนินกิจการไปไม่เท่าไหร่ท่านก็เสียชีวิต เจติยาเอาเงินค่าประกันเหล่านั้นมาปิดหนี้กับธนาคารเพราะไม่ชอบเป็นหนี้ เหลือเงินไม่มากหล่อนก็เอ

่อนมีนั้นหล่อนก็โง่งมยอมให้คนที่ขึ้นชื่อว่าแฟนยืมไปจนหมดตัวเพราะไว้เนื้อเชื่อใจหวังจะสร้างอนาคตด้วยกัน แต่ตอนที่รู้ว่าเขามีคนอื่น หล่อนก็ถอยออกมาจากเขาและไม่คิดจะเกี่ยวข้องกับเขาไม่ว่าเรื่องใด การทวงเงินจากจึงไม่อยู่ในสมองของหล่อนเพราะรู้ว่าอย่างไรเขาก็ไม่ให้ การไปเจ็บช้ำกับเงินที่เคยให้เขาไปทำให้หล่อนยิ่งย้อนกลับ

ที่ทำงาน ฉันจะได้มีเพื่อนด้วย ถ้าแกเกรงใจแกก็ช่วยทำงานในโรงแรมตอนที่แกว่าง หรือไม่ก็ช่วยค่า

่ว่

ร้อยที่ปล่อยให้ความรักบังตาจนโง่มาพักใหญ่ได้มีโอกาสเถียงแล้วเจติยายังขู่เข็ญให้คนเคยโง่รับข้อเส

่วยเหลือ “งั้นฉันจะไปสมัครงานที่นั่นแล้วก็ทำงานช่วยแกด้วยตอนว่างก็แล้วกัน

ฉันหว่านพืชหวังผล” เจติยาแอบกระซิบติดตลก ทำให

ได้ เพราะคนแรกที่เจติยาคิดร้ายด้วยคือเจ้าของโรงแรมมโนรา ท่าทางจะมีอะไรพิเศษต่อกันไ

คนที่มีเรื่องกับเจติยาจนเจติยา