่ำบนพื้นทราย... ไร้ซึ่งภาพให้เห็นเพราะร่างนั้นดำสนิทจนกลมกลืนกับความมืด สมกับชื่อไอ้มืดของมัน ต้องรอให้เห็นตอนมันทำตาเหลือกราน

แสงนวลอ่อนของตะเกียงเจ้าพายุเขาจึงได้เห็นมันชัดเจน... ร่างผ่ายผอมหากเต

อ๊ยเหนื่อย มัน

ใค

นของเราที่ซุ่มอยู่ถ้ำท้ายเกาะแจ้งมา

่งนึกออก... “มันอยากกินกระสุนก็มาเลย คราวนี้ไม่ใจด

ายก็สิ้นเรื่อง พวกนี้

ล่ะจะตายก่อน” อัครินทร์หันมาบอกเสียงกร้าว จนไอ้มืดรู้ตัวว่าปากมากเลยถอยกรูดออกห่างผู้เป

ี่วางเบาะนั่งเล่นปลายเตียง หากแต่คุณประโยชน์มันมากกว่านั้น... มันเป็นที่บรรจุปืนสั้นจุดสามห้าแปด และอีกกระบอก

นหน้ามันฉายอันใหญ่ที่เป็นสป็อตไลท์นะ” ชายหนุ่มโยนของให้ลูกน้อง ก่อ

่อน...” มืดชื่นชมในความล้ำสมัยของนายหัว ความเท่ห์ของนายทบทวีเมื่อเขาสวม

ร์คัส พงศ์ภวเมธากุล ปีเตอร์สันรวดเร็ว ฉั

ย่านเจ็ดย่านกันล่ะคราวนี้ ว

ล พวกมันเคยมาครั้งก่อนหน้าเมื่อยามค่ำคืนแล้วถูกจับได้แล้วอัครินทร์ซ้อมปางตายให้เข็ดหลาบมาก่อนหน้านี้แล้ว... แต่มันก็ยังอาจหาญ

มันก็ไม่ได้รอดพ้นสายตาคนของอัครินทร์ได้ เพราะเขาสอนเรื่องการจับ

หัว” ไอ้มืดลูก

นายของตนเองเคยเป็นทหารกล้า เรียกโก้หู ว่า นาวิกอเมริกัน ไม่อย่างนั้นไม่ฉลาดปราดเปรื่องและเก่งไปทุกเรื่องอย่างนี้หรอก... มันยังเคยสงสัยอยู่ว่า นายทิ้งบ้านที่อเมริกา ทิ้งคฤหาสน์

่งเป็นท่าเรือเพราะน้ำทะเลลึกกว่า ตรงนั้นเป็นบริเวณกระท่อมรินจันทร์บ้าพักของอัครินทร์และบ้านพักของคนงาน มีโกดังเก็บร

งเงียบเชียบ หลังจากที่ใช้ปืนเก็บเสียงมีลำแสงเลเซอร์ชี้เป้าหมายยิงขาไอ้หกคน

ก ตามมา” ชื่อลูกน้องคล้

ู่จัดการไอ้พวกทรราชที่ไม่รู้จักพอ รังนกนางแอ่นที่เกาะของมั

มจะต้องไปจัดการไอ้เฮียฮ้

ือลำใหญ่ราวกับว่าต้องการมาบรรทุกอะไรบางอย่าง... แสดงว่ามีเกลือเป็

นึ่งท่าซึ่งเป็นท่าเก่าแก่... รังนกมีมูลค่ามหาศาล เป็นที่ต้องการของท้องตลาด โดยเฉพาะจากเกาะรังนกที่ให้รังนกที่สร้างจากน้ำลายนกนางแอ่นสีขาว

องมองเห็น คนสองคนช่วยกันขนรังนกออกจากโกดัง ส่วนไอ้หัวโจกแต่งตัวต่างจากเพื่อนกำลังเดินมุ่งหน้าอาดๆ ไปที่กระท่อมรินจันทร์

กดัง และจะเผากระท่อมของเขา... ทำลายหลักฐาน ความโกรธกรุ่นเท่าทบทวีเ

พวกเฮียฮ้วงคงได้ยินจากมันสองคน... แต่มันลืมบอกไปอย่าง

ของไอ้เฮียฮ้วงดังปังใหญ่ แม้นเพียงแค่เฉียดไม่ได้เจาะก

ายดึงปืนออกจากซองที่เอว แต่ช้ากว่านายหัวหนุ่มที่ยิงปังไปที่แขนซ้ายของมันอย่างไม่สะดุ้งสะเ

ขาทำเช่นนี้ยังพอให้การได้ว่าทำเพราะป้องกันชีวิตและทรัพย์สินของตัวเอง... ไม่อยากฆาตกรร

กฎหมายอย่างเขาได้ใช้ชีวิตในเกาะนี้อย่างราบรื่นเป็นการสร้างผลงานให้มันหน่อย

ั้งวาณิชย์เจริญ คู่แค้นของนายหัวมืดคิดว่าการที่นายหัวเขาไม่ฆ่าไอ้เฮียฮ

ชีวิตสักแอะ แต่บอกให้ฆ่าทิ้งเพราะทนเจ็บไม่ไหว

หน้ายับย่นเหยเก หากแต่ดวงตากลับฉายแว

ราะสิพวก ฉันมันพวกผ

ุลเท่านั้น มึงไม่ได้ประเสริฐกว

หลังๆ แต่ก็ฆ่าแกไม่ลง เหมือนที่แกจ้องจะทำลายฉัน เพราะอะไรรู้ไหม เพราะฉันเห็นแก่ความเป็นเพื่

จจะไม่ใจดีได้ทุกครั้ง... โดยเฉพาะยามที่โกรธหรือโมโหมากๆ สะกดคำว่าใจดีไม่ถู

ืดเอากล่องปฐมพยาบาลมาดูไอ้เฮียฮ้วงซิ ท่าทางมันจะเสียเลือดเยอะ ดูแลเพื่อน

่สำเร็จ... เขาไม่คิดว่าไอ้อัครินทร์มันจะย้อนกลับมาทัน เขากำลังขโมยรังนกและจะเผาบ้า

ายให้มัน... มันพูดทุกครั้งว่าที่ปล่อยไปไม่ยิงเ

ำลายผู้หญิงที่เขารักที่สุดจนเธอจากไป... จากนั้นเขาก็จองล้างของผ

ายเขาก็จะแว้งกลับมาจัดการกับมันให้ได้ จะ

บอบช้ำกว่าเก่า... แม้นายมันจะไว้ชีวิตเฮียฮ้วง แต่ว่ามันก็อดแค้นแทนนายไม่ได้ที่ไอ้คนชอบลอบ

ราะมีหลายอย่างหลายเรื่องสำหรับเขาที่เป็นปริ

ใจ ไม่รู้ว่ามันจะบ้าระห่ำตามราวีเขาถึงไหนกัน... แต่มันเจ็บหนักอย่างนี้คง

วต่างชาติ ถึงตอนนั้นเราส่งรังนกออกไปหมดแล้ว แต่ก็จัดเวรยามเฝ้าให้ดีเหมือนเ

กันบริหารนั้นก็ยังมากหากต้องรับผิดชอบคนเดียว... บิดาของอัครินทร์เป็นเจ้าของร้านจิวเวอรี่ที่ครองตลาดอันดับต้นๆ ของอเมริกาโดยมีอัค

สังหาริมทรัพย์จากฝั่งมารดา ทำให้อัครินทร์ต้องพบปะชาวต่างชาติ และเจรจางานบ่อยมากแต่เขามักมาอยู่ที่เกาะรังนกเพ

งละไมด้วยได้ไหมครับ” เข้มขอฝากเงินไปให้ภ

ครินทร์เดินจากไป ใบหน้าหล่อคมเครียดขรึมจนเข้มนึกสงสัยเหมือนกับที่ลูกน้องทุกคนสงสัยว่าทำไมนายหัวถึงได้ใจดีกับจตุพรนั

ว่าในใจนายหัวของม