งไปเคาะห้องพฤกษ์ เพื่อคื

ให้ไม่เหงาไม่ท้อแท้ยามต้องใช้ชีวิตอยู่คนเดียวในเมืองใหญ่ เขาประกาศเจตนาชัดเจนว่าชอบหล่อน แต่วาดดาวก็หักหาญน้ำใจเขาด้วยการปฏิเสธพร้อมเล่าเรื่องที่ตนท้องอยู่และเป็นซิงเกิ้ลมัมให้เขาฟัง เพราะถึงยังไงเขาก็ต้องรู้จากท้องที่

วกับคว

ดูไม่ดีเลยนะ ทำไมพี่สาวโทรมาดึกๆ ด้วย... บอกผมได

่าพฤกษ์กับพี่สาวต่างมารดาของหล่อนเป็นเพื่อนกันมาก่อน คนวิ่งเต้นหาห้องให้วาดดาวช่วยรุ่งอรุณก็คือพฤกษ์ วัน

เอกลักษณ์ประจำตัวของเขาไปแล้ว “คุณวันรุ่งขอโทษผมเร

หาพริมาน้องสาวของพฤกษ์ที่พักร้อนจากงานที่เนวาดามาเยี่ยมพี่ชา

.ไม่ต้องเกรงใจนะครับ เรามีอะไรก็ต้องช่วยกัน

” หญิงสาวยิ้มตาหยีให้เพื่อนข้างห้อง เดินเลี่ยงออกมาที่ห้องตนเองโดยมีสายตาของพฤกษ์

ข้มแข็งเด็ดเดี่ยวของหล่อน ดึงดูดใจของ

างเขาบ้าง แต่ถึงแม้หล่อนไม่หันมา ความรู้สึก

แล้ว แต่ก็ยังไม่ลบชื่อเขาออกจากเป้าหมายในการตามหา ถึงวาดดาวจะขอให้จบเรื่องนี้ไป แต่หล่อนก็จะไม่มีทางละความพยายามเดิมไปอีกแม้แต่น้อยนิด แม้ไม่มีแนวทางต่อว่าให้เดินไ

ตกอยู่จนกระท

่หล่อนชวนให้ประหม่าเป็นอย่างยิ่ง... ดวงตาคมดุอย่างกับเสือแต่แฝงแววอะไรบางอย่างที่เป็นสัญญาณบอกว่าเป็น

บียดเข้าหากัน พร้อมกับโน้มตัวลงน้อยๆ ให้ดูเป็นธรรมชาติ ส่องกระจกอยู่ทุกวันก็รู้ว่ารูปร่างของตนเป็นอย่างไร สิ่งที่ควรจะมีก็มี