คิ้ว ไม่ทันได้ทักท้วงหรือเอะอะอะไร พราวพิลาศก็ลุกไปก่อนเสียแล้ว ปล่อยให้หนึ่งมีนากับพีร์นั่งด้วยกัน

ชวนฟังเอ่ยถาม สายตาเขาเป็นของหล่อนทันทีที่พราวพิล

ยอมรับว่าสเต๊กเนื้อลูกวัวนี้อร่อยถูกปากง่ายๆ เพราะเ

ไร ไวน์แดงก็คงหวานลิ้นจนคุณจิบ

เป็นบ้าหลังอยู่อย่างนั

พลินดี คุณดูสนิทกับเพื่อนฉันมากเลยนะคะ” หนึ่งมีนาพยายามจับสังเกต

ี่ ผมมีเรื่องหลายเรื่องต้องคุยและติดต่อกับพราว เลยกลับมาพูดกันมากข

มีนาถามตรงๆ พีร์ชะงัก จ้องหน้

ี่ดูไม่มีมารยาท ฉันขอโทษจริงๆ ค่ะ ลืมได้ไหมคะว่าฉันถาม

คุณมองลึกไปถึงความรู้สึกผม

องหน้ายัยพราวบ่อยๆ”

เห็น เวลาที่ผมชอบใค

างจากมีไฟแห่งความอิจฉาแผดเผาอยู่ โธ่ถัง พราวพิลาศที่ไม่ได้สนใจโลกภายนอกเลยยังเป็นที่ส

ยสำหรับผม” หนึ่งมีนากลอกตา หน้าตาของเขาดูไม่เหมือน

ะไร เรื่องพร

าคุณอีกหลายเรื่อง แ

ือนหล่อนเพิ่งเคยเจอเรื่องแบบนี้มาสดๆ ร้อนๆ แต่ก็ยังรู้สึกดีที่ครั้งนี้หล่อนเต็มใจช่วยเพราะพราวพิลาศคือเพื่อนของหล่อน

งหล่อนจริงๆตั้งคำถามกับตัวเองแล้วก็ต้องถอนหายใ

ซึ่งจอดไม่ไกลกันมากนัก หนึ่งมีนายังไม่ได้ออกไปในทันทีเพราะทำกุญแจหลุดมือต้องก้มหาในรถอยู่พักหนึ่งเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นว่

เจ้าไม่เข้าข้างหล่อน เอ หรือว่าหล่อนอิจฉาเพื่อนกันแน่ คงไม่หรอก เพราะหล่อนเพียงยินดีที่เพื่อนมีความสุขแ