นท

ามหวาดกลัวเริ่มก็เกาะกินใจ อยากหนีแต่

งเด็กๆ ที่ถูกทิ้งเหมือนกัน โหยหาอ้อมกอดของครอบครัว พอถูกราณีรับมาเลี้ยงเธอก็เป็นเด็กดีเชื่อฟังราณีทุกอย่าง สั่งให้ไปซ้ายก็ไปซ้าย ให้ไปขวาก็ไ

ยหนุ่มที่ชื่อหยางหลง แววตาที่เขามองเธอเหมือนเธอคื

้องออกมาได

กลับมารับมิ้งค์ได้ไ

แบบนี้ ภาวนาอ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้เข็มนาฬิกาเดินช้าๆ ภาวนาให้ช่วงเว

ยๆ ลืมตา เพื่อจะพบว่าตนอยู่ใ

หลอาบ ปากคอสั่นระริก หยางหลงกำลังยื

ังห้องที่อยู่อีกฝากของชั้น คิดว่าจะได้ยินเสียงร้องไห้ของราตรีสวรรค์ แต่พอก้าวเข้าห้องมากลับเงียบราวกับไม่มีคนอยู่

่อนลงมาซุกไซร้ที่ซอกคอขาวผ่อง กลิ่นสาบสาวที่ส่งกลิ่นออกมาแม้แต่ครีมอาบน้ำก็กลบเอาไว้ไม่มิด อารมณ์กำห

ลูบไล้บีบเค้น ตามอารมณ์ยิ่งลงน้ำหนักมือเท่าไร ผู้หญิงใต้ร่างเขายิ่งสั่น สายตา

องเธอ รอยนิ้วมือที่ปรากฏบนเนื้อขาวนวล ยิ่งกระตุ้นความต้องการ

มมาด้วยเสียงร้อง

กร่งกายเขาไปขนลึกสุด ยิ่งร่างเล็กๆ นั้นพยามยามต่อต้าน

งเสียงออกมาจากร่างบางนั้นตลอดท

นอยู่รอบเตียง เสียงสะอื้อไห้ยังคงดังออกมาจากร่างเปลือยเปล่าที่นอนอยู่ข้างๆ เขา เมื่อเสร็จธุร

น้ำมาสวมให้หยางหลง ตอนที่เดินออกมานั้นเขาปรายหันไปมองเตียงนอน ก่อนจะปิดประตูลงแล้