ด้...” พฤกษ์ไม่ยิ้ม แต่ตอ

าที่นั่งคุยและทานอ

อ่ยปฏิเสธแบบนิ่มนวล “คงจะไม่ได้ครับ...

้สึกเหมือนว่าตัวเองผิดหวังครั้งแรกในชีว

ละอยากเลี้ยงมื้ออาหารแสดงความขอบคุณ แต่ผมไม่

ให้ได้มาพบเขาอีกหลังจากที่เจอเขาครั้งแรกก็รู้สึกว่าหลงรักเขาจนเฝ้าอธิษฐานว่าขอให้ได้เจอกันอีก ยาม

แก่โชคชะตา... เมื่อเขามีค

ากับหล่อนจะต้องมีอะไรสักอย่างผูกพันกันจนคิดว่าจะต้องตามหาคู่แท้คนนี้ให

ในโลกได้ตั้งยี่สิบสี่ปี บทจะตกหลุมรักใครสักคนก็ชอบจนลื

เป็นครั้งแรก แต่ความรู้สึกที่ว่าส่วนหนึ่งของชีวิตที่ตามหามานานหลุดลอยไป มั

งอกหัก มีอะไรที่เจ็

ทำให้ความรู้สึกลึกซึ้งในใ

ที่พริมาควักเงินซื้อไว้เพราะไม่อยากเสียค่าเช่าแพงโดยที่ไม่ได้อะไรกลับคืนมา พฤกษ์จ่ายค่าอพาร์ตเมนต์นี้ครึ่งหนึ่งและเป็นคนรับผิดชอบค่าน้ำไฟทั้งหมด

าเร็วนักล่ะคะ ไหนว่า

์เดินเข้ามานั่งกับน้องสาวที่บริเวณโต๊ะทานอาหาร

เองว่าไม่มา เค้าเลยจัดการห

ไทยที่เขาทำมากจนขนาดกินแต่อาหารไม่ค่อยยอมทานกับข้าว จนเขาบ่นบ่อยๆ ว่าไม่อยากทำให้ทานเพราะว่ากลัวหล่อนอ้วน “พี่เจ

กินจุ ก่อนจะนึกอะไรได้ จึงหันหน้าออกมาจากตู

ตอนที่เราไปทำงานที่โรงแรมด้วยกัน พริก

ะหล่อนทำให้พี่น้องไม่เคยขาดการติดต่อ และเมื่อโตมาหางานหาการทำได้ก็มาอยู่ด้วยกันเหมือนตอนเด็กๆ ก่อนพ่อแม่ที่แท้จริงเสีย... ด้วยเหตุนี้นามสกุลของเขากับหล่

รือว่าพี่พฤกษ์กลั

หันไปหยิบของในตู้เย็นต่อ.

ุ่นวาย”พฤกษ์พูดน้อยแต่เขาก็แสดงออกชัดเจนตลอดมาว่าค่อ

านขึ้นมา... ความผิดของพ

ผักออกมาหั่นเตรียมทำยำผักลวกให้คนที่ทา

็นผู้ชายคนอื่นรู้เข้าคงหาว่าเขาโง่บรม... แต่พฤกษ์ไม่ได้คิดอย่างนั้นไม่ว่าหล่อนจะสนหรือไม่สนเขาการที่ต่างคนต่างไม่ต้องผูกมิตรกั