ักแพทย์เวรมาด้วยสีหน้าเรียบๆ เขาเลิกคิ้วมองธา

ดึกทำไม มาดูคนไข้ฉุกเฉินอย่างที่ฉันเข้าใจ

้นจะเรียกมาทำไม มีคนมาหาแกน่ะ” เขาบุ้

่าไหร่ที่เห็นผู้หญิงสวย เพราะว่าหัวใจของเขาได้ตายด้านมานานเกินกว่าที่จะสนใจเรื่อง

คัญ” คนเป็นเพื่อนบอก ก่อนจะเรียกอนามิกา

ันเองน

าคนนี้แหล่ะที่เป็นคนในรูปที่กล่องของพี่

มอต้นใช

วามงงเล็กน้อยที่หล่อนเรียกเขาอย่างสนิทสนมราวกับเ

็นแฟนพี่พร

งเฉยเป็นโกรธขึ้งได้ในทันทีทันใด... และเหม

ไม่มีคำตอบให้หรอกนะครับ อย่าบอกนะว่าคุณ

นอยากร

ับ” เขาบอกอย่างสุภาพแต่ปลายเสียงนั้นตวัดใส่หน้าหล่อนอย่างเห็นได้ช

เขาไป กว่าจะหาเขาเจอได้ เขาไม่ร

ีมเองก็ไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงบอกเลิก แล้

องอนามิกาออกอ

แต่ต้น และไม่คิดจะกลับไปคบ ไม

้าของหล่อนเจื่อนไป... และ

ิงเห

ริง

ล้วก็ออกไปจากห้องพั

งออกไปด้วยอารมณ์ไม่ฟังใครเลย เขาไม่รู้ตัวว่า เขาไ

ั้งหลังจากที่ไปชงกาแฟแก้วที่สองมา เขาเห็น

รื่องแล้วเหรอ ทำไมเพ

รีบกลับอะไรนักหนา ถามอะไรก็ไม่ยอมบอก โอย ฉันอยากจะบ้า ฉันทุ่มเททำมาขน

ยไม่อยากพูดถึงอีก นี่ผมเป็นเพื่อนมันยังไม่ค่อยพูดถึงพรี

ลิกคนเดียวน่ะสิ พี่พรีมยังไม่รู้เลยว

ู้เรื่องนี้ได้ยังไง

ของพี่พรีม” หล่อนหัวเราะแหะๆ ขึ้นมา แต่ท่าทีต

ี่จะให้มันเป็นอย่างนี้ต่อไป ฉันต้องทำให้พวกเขากลับมาคืนดี

เขาพูดแล้วมองหล่อนหัวจรดเท้าเ

ป็นเพื่อนหมอต้น คุณต้องช่วยฉันให้เขามาคืนด

าดนั้นหรอกนะ

้คุณช่วยอยู่ดี ฉันไม่ยอมให้คุณถอนตัวหรอกนะจะบอกไห้ ไหนๆ ก็ชวยกันแล้ว

่ย อยู่ดีๆ ก็มา

คุณเป็นผู้ร่วมกระบวน

้องมีข้อแลกเป

ลกเปลี

ให้หล่อนแทบคิดว่าตัวเองหูฝาดไป เพราะไม่รู้ว่าถ้า

ว่าอะ

อดูหลังใบหูหน่อยสิ อยาก

เป็นอย่างที่คำทำนายจริ

่อนชี้หน้าเขาคาดโทษเอาไว้ แล้ว

บไปนอน แล้วคิดหาแผนเหมาะๆ สำหรับวันต

อนยกขึ้นมา แล้วมองที่หลังใบหูข้างขวาสีขาวสะอาดของหล่อน

ฝหรืออะไรเลย มีเพียงก้านต่างหูลายดอ

บตัวเองเบาๆ “หรือ

ถามเมื่อเห็นว่าเขานิ่งไปนาน

ไม่มีอะ

้วว่ามันไม่มีอย่างที่เจ้าแม่อะไรนั่นว่าหรอก เรื่อ

เพราะว่าพิสูจน์แล้ว

ผมดูเสร็จแล้

ไปทำไมเหรอ ฉ

ู้ว่าจะอธิบายอย่างไร “เอ่อ... คือว่า... ผมทำวิจัยอยู่เกี่ยว

ือเปล่าคะ” หล่อนถามเขาอย่างพาซื่อ หมอหนุ่

ารขาดๆ เกินๆ มากเลยครับ แต่ว

ูเหมือนคนบ้าอย่างนั้นหรือ หรือว่าหล่อนบ้าไปแล

่ามันจะ

ับไปนอนพักผ่

อนออกไปนั้นเจ้าตัวยังเดินไปแบบงงๆ เพร

ดเดียวเท่านั้น หล่อนก็จะเห็นว่าธานุ