ู้สึกของบุลลา ถ้าไม่ติดตรงหน้าบึ้งตึงของคนที่เดินนำทางหล่อนมาที่นี่ อาก

งสาวพึมพำ มองแปลงผักสลัดสีม่วงเล็กๆ ที่แซมอยู่กับแปลงสีเขียว รวมทั้งผักอื่นๆ คนงานใ

สายตาก็ทอดมองมาที่อยุทธ

ะคะ ฉันว่าเราไปแปลงอื่นกันดีกว่า

นายคำเ

ยความเคารพเหมือนที่เขาสั่ง แต่จงใจจิกเรียกมากกว่า เขาเข้มงวดกับการเรียกขานชื่อของหล่อนมากนักก็เป็นเพร

แปลงอื่น แต่หน้าที

้าท

แล้วก็เที่ยวชมนกชมไม้งั้นเหรอ ใครทำแบบนั้นก็บ้าเต็

องลำเลิกอะไร นายจะใ

้วก็เก็บผักช

ที่มองอย่างหมิ่นแคลนทำให้หล่อนรู้สถานะของตัวเอง หล่อนก็ไม่ต่าง

งกลุ่มพนักงาน ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าจะถาม

ำพูดของหล่อนสะดุด เมื่อเห็

ล้งอย่างกับปีศาจ แถมเย็น

้าที่ขึ้นแซมแย่งสารอาหารผักคะน้าในแปลงเงยหน้ามาถามอย

วยนะ” หญิงสาวนั่

เล็กแต่ท้องนูนเด่นจนพอเดาได้ว่าเ

อีกคนที่นั่งอยู

ผู้มาใหม่เกิดคำถาม

คลุกคลีในไร่สักคน มาทีก็เอาแต่นั่งในห

ยคนหรือจ๊ะ” บุ

วยๆ ทั้งนั้น แต่งตัวโป๊ๆ วับๆ

ขาไม่น่าจะธรรมดา ไม่รู้ว่าชีวิตหลังจากนี้ของหล่อน

มไม่ปริปากและก้

ังหมดหรอก เอานี่ไปฉันเพิ่งซื้อมาเก็บไว้พอดี” ถุงม

ียนรู้ด้วยตัวเองว่าคนต่างจังหวัดนั้นแม้พูดกระโชกโฮกฮากไม่อ่อนหวานแต่ก็จริงใจจนซึ้งในว่าใน

งไร่เหลือก็ขายบ้างให้เป็นอาหารบ้าง นายบอกว่า คนงานผู้หญิงที่ป่วย มีโรคประจำตัว ท้อง แก่ ไม่

อน... เขาคงคิดว่าคนเมืองอย่างหล่อนไม่สู้งาน ตากแดดวันเดีย

นทำงานแค่นี้ไม่ได้ เขาก