นาดนั้นเชียวรึแม่ดอกรัก” เพ็ญที่กำลั

ิงแม่ เขียนเล่ามาเสียลูกเห็นภาพ

องก็คิดเหมือนกันว่าจักให้ลูกไปอยู่กับใครที่ใด คนคนนั้นก็ต้องเป็นคนดี ไม่

บแม่อินเป็นคนดี แต่ลูกทั้งคน

บแม่อินเสียมากกว่ากระมัง ไม่รู้แม่

ดนั้นดอกเจ้

กนิสัยของลูกสาวคนเล็กดี ซุกซนเป็นที่หนึ่ง เฉลี

งน้องก่อนนะเจ้าค่ะเ

ดถึง ลายมือของสองพี่น้องสวยและเป็นระเบียบเรียบร้อย เพราะโมกข์นั้นหัดให้ลูกอ่านเขียนตั้งแต่เด็ก แลคัดลายมือ

อกอ่านด้วยรอยยิ้ม พลางอ่านให

นดีใจ คาดหวังว่าครานี้จักได้ลูกชายเสียที พี่อยู่ทางนี้สบายดี น้องอยู่ทางนั

เพ็ญจริงๆ เจ้าค่ะคุณพี่” อินพูดแล้วยิ้มกว้าง ถึงหล่อนจะไม่มี

หมายตอบพี่ดอกรักก

เจ้าคุณพ่อกับคุณหญิงแม่ของหลาน” อินพูดกับหลานสาว ดอก

ณอาส่งให้หลานด้วยนะเจ้าคะ หลานข

ม มองตามร่างเล็กไปด้วยความเอ็นดู โดยมี

จ้านายสาว แพงเป็นบ่าวรับใช้ประจำตัวของดอกแก้วที

เอาตัวรอดก็เยี่ยม เรื่องงานเย็บปักถักร้อยไม่ใคร่จะใส่ใจเหมือนลูกสาวผู้ดีมีอันจะกินบ้านอื่น แต่เพียร

ินมะม่วงบ

้วจักกินมะม่

จ้ะพ

ห้คนสวนมาเก็

มะม่วงต้นแค่นี้ ฉันปีนขึ้

้เข้าบ่าวได้โดนเฆี่ยนหลังลายเป็นแน่ คุณหนูเป็นผู้

ฉันปีนต้นไม้เก่งท

่ยงนั้น ฆ่าบ่าวให้ตายเถิดเจ้าค่ะ” แพง

นสวนมาช่วยเก็บมะม่วงให้

แต่คุณหนูห้ามปีน

คำพลางยิ้มแป้น แพงจึงรีบวิ่งไปตามค

ก่อนจะหัวเราะชอบใจ ร่างเล็กรีบปีนขึ้นไปบนต้นมะม่วงอย่างสนุก

ตกใจ รีบก้มลงไปมองเบื้องล่าง

กอยู่บนต้นมะม่วง ชายหนุ่มวัยยี่สิบสามถึงกับขมวดคิ้วเข้าหากันเมื่อได้เห็นเช

ันใดบนต้นไ

รเจ้าคะ” ดอ

เขาตอบพลาง

ให้ปีนขึ้นมาเก็บลูกขนุนหรืออย่างไรกันเจ้าคะ” ประโยควกไปวนมาแถมยังกวนอ