ะกลับ

อบฟังอยู่ที่ประตูห้อง หล่อนอมยิ้มอย่างข

ดถึงได้เดินหน้าบึ้

ขอรับค

็นอย่างไรบ้าง” อุ่นเอ่

านต้องทำน่ะขอรับ” เกื้อไม่ตอบ

ะไรคะคุณพี่ ด

ยของเราไปออกเรือนด้วย นี่ถ้าเป็นแม่สายบัวก็ได้ออกเรือนกันไปแล้ว” ศักดิ์สนับสนุ

เอาไว้แล้ว พี่ศักดิ์เองก็

สิบกว่าแล้วหนาแม่อุ่น จะให้รอไปถึงไหนกัน” ศักดิ์พู

เรื่องราวทั้งหมด ฟังดูแล้วก็หนักใจค

าทำร้ายจิตใจหลานถึงเพียงนี้ ต่อไปหลานทำกระไรไม่ถูกใจคงตำหนิให้อับอายบ่าวไพร่ในเรือน หล

บ่าวเป็นพยานได้”

ั้นไปได้” อินไม่ค่อยอยากเชื่อแต่เมื่อเห็นหลานสาวกับบ่าวไพร่พ

งแม่สายบัวนั้นยิ่งถึงเรือนเช้าเย็น พี่เกื้อคงเอนเอียงไปทางโน้น มีใจให้แม่สายบัวนั่นอ

อวันมะรืน คิดว่าจักให้หลานออกเรือนเร็ว ๆ นี้ ทางโน้นเขาเ

นว่าสายบัวไปมาหาสู่เกื้อไม่ขาด แถมชายหนุ่มก็ยังมีไมตรีจิต ไม่ปฏิเสธอีกด้วย หล่อนจะมั่นใจไ

จริงก็ได้ แต่พออยู่กันไปนาน ๆ หล่อนจะมั่นใจได้อย่างไรว่าเขาจะไม่มีกันเล่า เพราะศักดิ์ผู้เป็นบิดาของเกื้อก็ยังมีบ้า

ตาเช็ดหัวเข่ารึ ไม่รู้ละ หล่อนจักต้องมั่นใจเสียก่อนว่าเขาจัก

องมีเมียน้อย แต่ตอนนี้หายห่วงเพราะหล่อนมีทายาทเอาไว้สืบสกุลแล้ว ถึงดอกแก้วจักไม่ใช่ลูก แต่เมื่อรับมาเป็นลูกแล้ว ก็จักแบ่งทรัพย์สมบัติให้เท่ากับเทพซึ่งเป็นลูกแท้ ๆ เพราะหล่อนถือว่

จหญิงใด อาเห็นพ่อเกื้อมาแต่เล็กแต่น้อย พ

ี่เกื้อไม่ดีจริง คุณอาจะยกเลิ

น้าไปบอกเขาเองว่าเขาไม่คู่ควรกับหลาน ดีหรือไม่” อินเองก

อันใด หลานจักต้องออกเรือนกั

ับปากเ

เรื่องข้อเสียของพ่อเกื้อ” เมื

แม่ดอกแก้วมิอยากออกเรือน ไปบังคับก็มีแต่จะทำให้ยิ่งแย่ เราเลี้ยงหลานมาด้วยความรักไม่เ