นึ่ง

กฉันด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยดีบอกว่าคุณพ่อหมดสติจนต้องพามาส่งโรงพยาบาล ฉันรีบขอลาอาจาร

อกมาหน้าโรงเรียนเพื่อเรียกแท็กซี่ ใจของฉัน

ร์ไซค์ดังขึ้นทางด้านหลังแต่ฉันไม

หนของเธอย

ึ่งแต่ก็ไม่ได้หยุดเดินส่วนโซ

เป็นไอ้เพลิง

ปล

นยังไม่เลิกเรียนเลย

พยาบาล" ฉันตอบโซ่แต่ก็ไม่ได้

ล ไปทำไมหรื

ณพ่อฉันไม

ดี๋ยวฉ

ยไม่เรี

ต่ไม่เป็นไรหยุดไปเลยก็ไม่มีใครว่าเ

ลิงไม่มาเ

ื่อนมันน่ะเมาหนักลุกไม่ไหว" ฉันเพิ่งรู้ว่าวันนี้เพลิงไม

็วๆก็มาซ้อนท้ายฉันนี่" ฉันตัดสินใจซ้อนท้ายมอเต

ก็รีบเข้าไปถามประชาสัมพันธ์ทันที ปรากฏว่าตอนนี้คุณพ่อยังอยู่ห้องไอซียู ฉันรีบวิ่งมา

พ่อเป็นยังไงบ้างคะ

งไม่ฟื้นเลยค่ะ" คุณป้าแม่ครัวพอเจอหน้าฉั

ำไมคุณพ่อถึงหมดสติเมื่

ครับจนทำให้อาการโรคหัวใจ

าะกัน

เลาะกันใหญ่โตเสีย

ะว่าคุรพ่อกับคุณแม่ท

่งโน้นยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือคุณพงค์เพราะเห็นว่าบริษัทคุณพงค์มีปัญหาพอคุณสิตารู้ก็ไม่พอใจท

่าเลย

วเพราะคุณสิตาเอาแต่ใช้เงินไม่ส

ยาเก่าคุณพ่ออย

่างประเทศครับกับลูกสาวเธออายุก็

าร์ชรู้เรื่

ฉันห่วงความรู้สึกของน้องๆทั้งสองคนโดยเฉพา

ี้คุณย่าไปอยู่กับคุณอาภัทรลูกชายของท่านอีกคนที่ต่างจังหวัดฉันไม่อยากให้คุณย่าล้มไปอีกคน

ับรถกับคุณป้าแม่ครัวฉันขอให้พวกท่านกลับบ้านไปก่อนเพราะนี่ก็ใกล้เวลาเลิกเรียนแล้วต้องไปรับ

อ" ฉันเดินไปหาเขาเพราะถึ

่ที่นี่เดี๋ยวรอเวลาเลิกเรียนค่อยกล

น??ในโรง

านั่งอยู่หน้าห้องไอซียูเหมือนเดิมแล้วโซ่ก็เดินมานั่งข้างๆฉั

คนเดียวก็เลยจะม

บใจ

อถือออกมาจากกระเป๋าแล้วโทรหาเพลิงแต่เขาไม่รับสายฉันลองโทรอยู่หลายครั้งเขา

เหรอเธอเหร

งไงว่าฉัน

นน่า ตกลงมัน

องแล้วอ่ะสงสัยแบ

ตหม

าไม่ค่อยชาร์จแบตมือถื

งโลกในแง่ดีจริงๆเลยนะมันพ

ด้วยล่ะหรือนายคิดว่าเพลิงโ

จว่ามันไม่เคยโกหกเ

ูดเหมือนเพลิ

ราะเขาไม่ชอบหน้าฉันมาแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่นาเขาบอกว่าฉันกับเพลิงไม่เหมาะสมกันเพลิงควรจะมีแฟนที่สวยกว่าผู้หญิงหน้าตาจืดชืดแบบฉ

งหนูเป็นย

ติคุณพงค์ใ

ป็นลูกบุญธร

ลูกๆของคุณพงค

ะไปรับน้องๆที่โรงเรียน

หนื่อยไม่สามารถหายใจเองได้ เดี๋ยวหมอจะให้คุณเข้าไปเยี่ยมคนไข้นะครับแต่ขอแจ้งให้ทราบอี

ค

ฉันกลัวว่าตัวเองจะร้องไห้ต่อหน้าคุณพ่อแล้วจะทำให้คุณพ่อไม่สบายใจถึ

ซ่ถามฉันเมื่อเห็นว่าฉัน

ณพ่อ" ฉันบอกไปตามตรงเพราะเขาเป็นคนเดี

ฉันจะเข้าไปเยี่ย

ักคุณพ่อนาย

นฐานะเพื่อ

ี้กับฉันเลยเพราะฉันไม่เคยมีเพื่อนพอโซ่พ

รือเธอไม่อยากเป

่เคยมี

นว่าฉันจะยอมลดตัวเป็นเพื่อน

ม่สบายใจแต่ฉันก็รู้สึกอุ่นใ

้จักกำลังทำงานฉันมองไปที่เตียงเห็นคุณพ่อนอนอยู่โดยมีเครื่องช่วยหายใจช่วย ฉันแทบจะกลั้นน้ำตาไว้

ไม่ให้สั่น พอฉันเรียกท่านก็หันมามองอย่างช้าๆแ

อหายใจเองไม่ค่อยได้" ฉันรีบเข้าไปหาท่

เป็นไรแ

อดื้อต

ลูก" คุณพ่อถามฉันด

นึ่งลาอาจาร

งเหรอลูก" พ่อละสายตา

อนหนึ่งครับชื่อโซ่" โซ่ยกมื

ที่เป็นเพื่อนยัยหนึ่งตั้งแต่เด็

ไห้ ฉันขอบคุณเขาทางสายตาถ้าเขาไม่เข้ามาด้วยฉั

มคุณพ่อใหม่นะคะ" คุณพ่อพยักหน้าแทนคำตอบ ฉันเดินออกมาจากห้องไอซียูพร้อมกับโซ่ พอเดินออกม

ม่มาเยี่ยมคุณพ่อฉันกำลังจะบอกกับคุณแม่ว่าคุณพ่อเพิ่งฟื้นแต่พูดไม่

ไมกลัวพี่พงค์ตายไปแล้วไม

ม่ได้เป็นอะไรนะคะทำไ

ี่พงค์งั้นเหรอห๊

บนี้เพราะคุณพ่อไม่ได้เป็นอะไรแล้วหนึ่งก็ไม่เคยหวัง

่อหน้าอย่างลับหลังอย่างแกคิดว่าฉันไม่รู้เหรอห๊ะว่

หนึ่งไม่ได้หวัง

ยงฉันเหรอห

นึ่งแค่จะอธิบายให้คุณแ

ูแกแกก็เลยกล้าว่าฉันแบบนี้ห๊ะนังหนึ่งนังเนรคุณ แกมันเนรคุณวันนี้ฉันจะตบสั่งสอนแกให้หลาบ

ยล์

เป็นลูกสาวบุญธรร

ช่

่านะเป็นลูก

ที่ได้รู้จัก

รอกเราอายุเท่ากัน ว่าแต

ค

ู้จักเพลิ

์...เอ่อก็

ยังไงนิสัยยังไงชอบอะไรไม่ชอบอะไร

ารรู้ไปทำ

ฉันกับเพลิงเราเป็นว่