่ากลับถูกผอ.หนุ่มกักขังเธอเอาไว้ในอ้อมแขนแกร่ง เขาโน้มใบหน้าหล่อเหลา

ต ออกไป ไม่งั

าเพลินมองใบหน้าของ ผอ.หนุ่มเธอกัดปากเบาๆ อย่างใช้ค

โดนอะไรบ้างยังไม่รู้ตัวเลย

ะไรค

เพลินรับรู้ได้ถึงลมร้อนที่เป่าออกมา กลิ่นม

จ้งค

บหน้ากวนบาทาแสดงออกถึงความไม่เกรงกลัว ยิ่งแตะเธอ ยิ่งรู

ปล่อยเพล

เอานะ แต่ถ้าเธอต้องกา

ใช่นะคะ ยะ

ห

ติเธอไม่เคยแม้แต่จะพูดกับเขาดีๆ ด้วยซ้ำ และใช่ ครั้งนี้เขาเสียสา

ูบ

พลินเบือนหน้าหนี เธอไม่มีทางทำอย่างนั้

ูบฉัน ฉั

แล้วต่อไปนี้ห้ามเรียกเพลิน

อาไว้อย่างแน่นหนาราวว่าเป็นสิ่งหวงห้ามไม่ให้ใครเข้ามาใกล้ และเธอคงไม่รู้ว่าไอ

่เค

าแก่ตัณหากลับ พาเพลินยกยิ้มแล้วเปลี่ยนท

ี่ เพลินก็ไ

ิ่งหากที่เธอพูดมาเป็นความจริงเขาก็ไม่สนหรอกนะ เขาไม่สนอ

ปลว่าฉันก็ไม่ต้

เนี่ย พาเพลินเริ่มทำตัวไม่ถูกเมื่อไทก้าเริ่มขยับแว่น เขาไ

ำบากแน่ๆ เธอจึงดึงแว่นตาของไทก้าออกด้วยความรวดเร็วจนมันร่วงลงพื้น หมายจะวิ

ปล่อยนะไ

อตบฉันฉันก็จะจูบเธอ ถ้าเธอหนีหน้าฉันฉันจะตา

องเขาอีกครั้ง ใบหน้าของเขาประชิดใบหูเล็กของเธอ ไทก้าบิ

๊ะฉัน เธอต้องมารับไปเอง และถ้าเธอไ

ุณ เพลินไปทำอะไรให้

ีเพราะไทก้ากำกังมองหน้าเธอแปลกๆ ไม่สิ เขาไม่ใช่แค่ม

หันหน้า

่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ คาดเอาไว้ว่าน่าจะตอน

ีเลย ฉันว่ายกทรงยี่ห้

าพูดมาได้ว่าเธอไม่มี เธอน่ะมีเยอะ

ฉันโตกว

ำตัวไม่

ฉันยอมเธอห

ตัวเองออกแล้วเอามันมาคลุมไหล่ให้เธอมือหนาก็ยังเชยคางมนของเธออยู่แล้วทำสีหน้าล้อเลียนว่าเธอไม่ได้

เธอหรอกน่า ถ้

ิ่งขโม

มาพูดมั่ว ฉันไ

ูดเธอแค่ด่าเขาทางสายตาเฉยๆ แต่เหมือนคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อนเธอ

บ เขาเรียกว่าจอง จองก

พูดของเขา ใช่เธออยากออกไปจากห้องนี้ใจจะขาดเธ

บผู้หญิงทุกคนนั่นแหละ แต่ตอน

าบอไม่จริงหรอกเขาน่าจะอายุพอๆ กับแฟนของพลอยไพลิน แล

จะกลับ

มกัน เดี๋

ะสม คุณเป็นถึงผู้อำนวยการม

้แน่น แล้วเดินไปปิดคอมพิวเตอร์ตามด้วยเช็กความเรียบร้อยจูงมือเธอเดินออกมา เมื่

าไปก่อน อีกไม่นานเ