ยงโทรศัพท์ดังไม่หย

ด สายเรียกเข้

ะแม่” เสียงตอบร

้งแต่ฟ้ายังไม่สาง รีบตอบฉันม

มองไปรอบๆด้วยความงุนงง เห็นเสื้อผ้าข

อยู

ะแม่ อะไรของแม่เนี

้ยโล่งอกไปที ฉันละภาวนา

วอะไร

ยย้อนกลับเข้ามาในหัวสมองรัวๆ หญิงสาวเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง กับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อค

าขอให้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อคืนเธอมองเสื้

ผับดังเมื่อคืนไงล่ะ แม่ล่ะก

อเค แม่แค่นี้ก่อนนะคะ เม…เม ขอเข้าห้องน้ำก่อน” ไม่รอให้มา

คุ้นตานอนเหยียดกายยาวหลับเป็นตายอยู่บนโซฟา เมลดากระชับเสื้อนอนของตัวเองให้รัดกุมมากขึ้น ก่อนจะหยิบของแข็งบ

พูดจบเขากระชากของแข็งยาวนั่นเข้าหาตัว

้างแข็งแรง แต่ก่อนที่เธอจะได้ลุกหนี

ทำอะไรที่นี่” เมลดาโวยวาย ลนล

ดีๆ ฉันแก่กว่าเธ

ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะแจ้งความข้อหา

ได้แจ้งความให้ตัวเองต้องอับอายเปล่าๆเ

ธอถามออกไปทั้งที่ไม่มั่นใจมากนัก เพราะรู้ดี

ะรู้ที่อยู่เธอ แล้วจะ

ดทบทวนอย่างหนัก แต่เป็นความทรงจำที่ขาดช่วงและก็จำเรื่องราวหวาดเสียวที่เกิดขึ้นกับ

ันไม่สนอะไรแล้วด้วย คุณออกไปได้แล้ว” ร่างบางพยาย

ามเจ้าเล่ห์ แขนแข็งแรงทีโอบรัดเอวกิ่วไว้ เริ

ปวดหัว ปล่อยเมเถอะ” เธอพยายาม

้อง หน้าแดงก่ำก็ยังงุดต่ำไม่กล้าเงยขึ้นมามอง เธอไม่มั่นใจเลยว่

ดนคนตัวโตกว่าจับช้อนร่างจนตัวลอย ขึ้นนั่งบนเคาเตอร์บาร์เรียบร้อยแล้ว ตามด้วยร่า

เธอพยายามดันต

จัง ก่อนที่สายตาจะเลื่อนต่ำลงในแนวระดับเดียวกันกับสายตา เมื่อลูกเชอรี

สึกอับอายเท่านี้มาก่อนในชีวิต เธอหล

หน้าฉันเองนี่….เรื่องเมื่อคื

……

อบ ฉันก็จะทำ” เขาพู

ามันจะมีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ สมัยนี้แล้วใครๆก็ทำกัน ใช่ว่าจะเคยเกิดขึ้นครั้งแร

เลยว่ามันเลยเถิดไปถึงขั้นไหน จำได

ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไร” เขารู้สึกโล่งที่เธอไม่ได้โวยวายเหมือนผู้หญิงบางคนอย่างท