วานขึ้นมาคลุมไหล่ แล้วก็รีบเดินฉับๆ ออก

ปทุกที ไม่รู้ว่าทนหล่อนได้ยังไงกัน!” เส

ห้หล่อน” เวโรนิก้ามีอิทธิพลพอดู หากหล่อนไม่พอใจขึ้นมา ออกเดอร์ที

ใครๆ ก็รู้ว่าเวโรนิก้าออกตัวแรงใน

ได้ยินล่ะ ฮ่าๆ” มีเสียงเ

แทงใจดำหล่อน มันเป็นเรื่องต้องห้าม เพราะสิ่งเดียวที่เวโรนิก้าครอบครองไม่ได้ค

?” เวโรนิก้าแผดเสียงแว๊

้ปากใส่เพราะปลายสายไม่มีทางได้รู

อคงโหมประโคม นานๆ เควินจะมีที

อเม้มปากแน่น กำมือจนเล็บจิกลงไปในผิวเนื้ออุ้งมือ เธอไม่มีทางป

คนนั้นไม่มีทา

ทเรียนแรกใ

หากวันนี้ยังอยู่ที่ประเทศไทย เธอคงออกไปวิ่งเพื่อลดพลังงานความพลุ่งพล่าน แต่นี่เธออยู่ในดินแดนอีกฟากหนึ่งของโลก ต่อให้พูดได

ยิ้มให้ เธอเดินเลยไปฉวยผ้าเช็ดตัวคล้องคอ ทำท่าจ

กไปที่ห้องอาหารตอนนี้

แขก็เฉลยคำบอกเล่าออกมาเสียก่อน “รบกวนอร ลงไป

็ดคราบเหงื่อ แล้วก็เดินตัวปล

ื้อเช้า ก่อนจะออกเดินทางไปยังซาลู หญิงสาวเปิดประตูเดินเอื่อยๆ ออกไปด้า

ริ่มมีคนกลุ่มใหญ่ออกมาเดินบ้างแล้ว หญิงสาวชะเง้อมองลานกว้างด้วยแววตาเสียดาย มีคนกลุ่มใหญ่กำลังบริหารร่าง

นมปัง แฮมหร

้าไปในห้อง เสีย

เธอขนอาหารมื้อ

คลงศีรษะ เธอจัดการยัดถุงใบใหญ่ใ

ไม่ได้บ่น หากปานแขต้องการแค่กาแฟแก้

ถใหญ่ในศูนย์อาหารแตกต่างกับกาแฟซองยังไง แต่ลอออรไม่ได้พูดออกไปหรอก

เตรียมชุดไว้แล้ว สมุดจดก็เก็บใส่กระเป๋าไว้อย่างดี การมาครั้งนี้เพื่อกอบโกยความรู้ ที่ซาลูคือขุมทรัพย์

รว่าจะแต่งตั