วัสดิ์ก่อนนอ

สงสาร ดวงตาคมดุอ้อยสร้

ยงเร่งเร้า กระตุ้

สียงแกว่ง อายจนหน้าร้อนฉ่า เธอไม่เค

หน้ารับ เขาโน้มตัวกดปล

ี...”