มไปด้วยข้าวของกระจัดกระจาย เพราะเจ้าของห้องคนใ

ลัย เมญาวีหรือเมยก็ต้องมาเช่าหอพักเล็ก ๆ เท่ารูหนูอ

เรียนจบปริญญาตรี สาขาบริหารธุรกิจจากมหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่งด้วยเกรดที่ไม่ค่อยสูงเท่าไหร่ การหางานจ

องเลย ข้าวของเครื่องใช้ที่ย้ายม

นรดาเพื่อนสนิทเพียงของหญิงสาว ท

เมยอยากลองหางา

นึ่งแล้วนะ ที

มยไม่ไหวจริง

ทบจะไม่ไหวแล้วนะ ได้

ิน

านข้าวข้างล่างแล้ว ป้าบอกว่าเมยไม

ไปกินร้านอ

รินรดารู้ว่าตั้งแต่เรียนจบแม่ของเพื่อนไม่ได้ส่งเง

งพอ

้กินข้าวกั

นด์

แต่แซนด์ว

อะไรมันก็อิ่มเหมือนกั

เมย แล้วนี่ไปสมัค

สิ เมยไ

ไหนเรียกตั

นไม่ตรงสาย เมย

พอไปถึงแล้วเมญาวีก็ต้องรีบปฏิเสธ ไม่ใช่เ

ที่กำลังจะออกจากห้อง ผู้บริหารวัยห้าสิบกว่าก็เอามือมาจับบั้นท้

หาอะไรกินกันนะ เด

ไรริน เม

คนเดียว เมยไปกับรินนะ สัญญาจะไม

ินส้มต

บน้ำแต่งตัวเลยน

าวีก็แยกกับเพื่อนที่หน้าร้าน หญิงสาวไม่อยากให้รินรดาเสียเ

ซื้อขนมขบเคี้ยวและน้ำดื่ม ระหว่างรอชำระเงินก

คือขณะที่เธอกำลังร้องไห้เพราะโดนเพื่อนล้อว่าเป็นลูกไม่มีพ่อ ก็มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งเข้าม

งเหร

พี่จะหลอ

งได้กินแต่ขนมอ

นะ พี่จะเอาขนมอร่อย ๆ ให้กิน แต่ต้อง

หน้าออกมาจากกระเป๋ากา

าโตขึ้นหนูจะแต

พี่ใจด

ูอยากกิน

นกับเธอ แต่ตอนนี้เธอ

ับเด็กหญิงผมเปียซึ่งตอนนั

ยวกับพี่ชายใจดีคนนั้นเลยนอกจากรู้แค่

กงานร้านสะดวกซื้อปลุก

ก็เดินกลับหอพักซึ่

่าถ้าได้เจอกันอีกครั้ง แม้จะเป็นความทรงจำในช่วงเ

นว่าเขาจะยังจำสัญญาที่ให้ไว้กับเธอได้หรือเปล่า แต่สำหรับเธอนั้นจำได้ดี เธออยากเป็นเจ้าส

รุ่งนี้เธอจะออกไปหาสมัครงานอย่างเคย พอล้มตัวลงนอนเสียงสม

ังเลย” คนที่กำลังนอนกลิ้

บกลับมาอยู่

ลับไปอยู่ใกล้ ๆ ครอบครัวของเธอไม่ได้ลำบากเรื่องเงินเลย เพชรลดากับสามีใหม่ช่วยกันทำงานที่ไร

เวลาอีกเดือน

หนูยังหางานทำไม่ได้หนูต

แต่คุณลุงกับแม่ทำไร่นะค

ารงานในไร่ไงลูก คนงานเราก็เยอะแยะ

บเวลาแล้วเมยจะกลับไป

ญานะ

ยสัญญา เมย

ดูแลตัวเองด้วย แ

คุณค

ใจอ่อนโอนเงินมาให้เธอใช้ ถ้าใช้จ่ายอย่างประหยั