าแสนอร่
ธอคว่ำจานบนชั้นวางอย่างใจเย็น พราวฟ้าชำเลืองมองสงสัยว่าเขาจะใช้อะไรแต่สา
อเขินอายทั้งที่เขาเห็นและสัม
สิคะ” ส