ตรียมใจมาอย่างดีที่ต้องปรนนิบัติพัดวีสามีรวมถึงพ่อของเขา คุณแม่

ราะไม่มีคุณแม่คอยสั่งให้หางานทำอยู่ตลอด สำหรับคุณแม่การปล่อยให้มือว่างหมายถึงขี้เกียจแต่อยู่ที่นี่เธอจะน

่หลายวัน ตั้งแต่ประตูหน้าจดประตูหลังเธอดูมาหมดแล้วถึงขนาดนั

ามีเหลือเฟือกว่าเธอนัก หากนับตามความเก่าแก่ของต้นตระกูลเธอสู

ัน เขาไม่เคยพูดถึงฐานะทางบ้าน บอกแค่ว่าได้ทุนจากรัฐบาลและที่บ้านช่ว

ป็นคุณชายคน

่งวันนี้ก็เข้าเดือนที่สองแล้ว พลอยลดาจำต้นไม้ได้แล้วทุกต้น เดินข้ามสะพานไม้ไปๆ กลับๆ จนเมื่อยขาไปหมดแต่ก็อดใจไม่ได้สั

ณผู้หญิง” คนสว

๊ะ” พลอยลดาถามด้วยความตั้งใจเพราะรู้สึ

ะเสียได้ ลองไปดูในครัวสิครับ ได้ยินว่ายายชื่นได

รอจ๊ะ เคยกินจ้

ในครัวดีกว่าครับ ต

่าแล้วพลอยลดาก็รีบเร่งไปที่ครัวใหญ่ท้ายตึก เธอเคยแวะเวียน

าวเหรอจ๊ะ” พลอยลดาถามด้วยความเกรงใจเพราะช

ณผู้หญิงจะ

กว่าจ้ะ หนูขอจาวมะพ

านายเลย มันกระดากปาก ยา

วันนี้ทำอ

ค่ะ ของโปรดนายน้อยแล้วก็มีต้มจืดซดให

้งแล้วแต่ไม่กล้ารบกวน ถ้าวันไหนยายชื่น

ยายก็วุ่นวายอยู่ในครัวทุกวันนี่แ

ให้หนูช่ว

้เสร็จก่อนเถอะค่ะ รั

ังไงจ๊ะว่าจาวมะพ

องโปรดปรานอยู่ใช่น้อยมิใช่หรือค

่บื้อจริงเชียว ก

เหมือนกันค่ะ นานๆ จะได้จาวขาวๆ สวยๆ มั

บ่งบอกชัดเจนว่ารักพงศ์พลสุดหัวใจรู้จักกันมาหลายปีพลอยลดาไม่เคยพบใครที่ไม่ชอบสามีของเธอสักค

สองคนพ่อลูก ถ้าคุณผู้หญิงไม่สิ้นบ

คยพูดถึงเรื่องนี้อีกเพราะมันคื

ับสีชมพู ตากลมโต คุณท่านเกือบเสียสติวันที่ทร

ดาบิจาวมะพร้าวเป็นชิ้นเล

ค่ะ มันผ่านไปแล้ว อีกไม่น

ไมเห

ไงคะ คงจะมีเจ้าตัว

หม” พลอยลดาบอกแล้วหน้าแดงเพราะน

มยังสาวกันทั้งคู่ ณีเดี๋ย

ตหยิบตะกร้าผักแล้ว

งไหว้ เราอายุเท

่ะแต่คุณเป

รู้สึกถูกชะตากับประณีตอย่างบอกไม่ถูก ท่าที

สาวและยายเมื่อทั้งสองพยักหน้าน้อย

้ำ เธอเปิดน้ำเพียงรินๆ เพื่อไม่ให้ผักช้ำ เธอก

ามองผักตะกร้าใหญ่ก็เริ่มท้อใจเล็กน้อย น้ำก

ได้ด้วยนะคะ” ประณีตก

่าอะไรฉันอีก” ชื่นว่าแ

พย์รึไง อยู่ตรง

ล่อๆ ก็รู้แล้วว่าต้องนินทาฉันแ

รีบๆ ทำ รีบๆ

ห้ประณีตเหมือนชื่อตัว มันไ

สร็จไวขึ้นนะจ๊ะยา

ะทุกครั้งที่เธอทำงานเสร็จเร็วก็จะโดนยายเอ็ดตลอดว

ยงามต่างจากตัวเองลิบลับแต่ใครจะรู้ว่าพลอยลดาก็สนใจ

ันเคยงมกุ้งด

ีก็ว่ายน้ำเป็นสินะ

ายครั้งแต่ก็สนุกอยู่ดี เอ่อ … แต

ที่ณีได้หัดว่ายน้ำด้วย ฉันโตป่านน

แต่ทำอย่างอื่นเป็นตั้งเยอะแยะ ทั้งพูดภาษาฝรั่

ัดเย็บจากช่างทั้งนั

บเองไม่ใช่เหรอคะ

กที เค้าเล่าให้ฟังตอนเจอ

ย็บผ้าไม่ได้ความเลย ทำอาหารก็

น่ๆ ฉลาดกว่า ใจดีกว่า สูงกว่า

กันเลย” เมื่อทั้งสองยืนข้างกันโดยไม่สวมรองเท้า ความสูงก็เท่ากันพอดีแต่ประณีตรู้

ั้น ป้านอมก็สวยแบบป้านอม ยายชื่น

ว ไม่เหลือความสวย

วไปตามเวลาแต่หัวใจข

รื่นหูจนคนแก่

หนูไม่ได้ขำยายนะจ๊ะ

ยเรื่องอะไ

ดกล่อมคนเก่งเพราะมีเชื้

คลิ้มเลย คุณหนูพูดจาน่าฟ

หลานสาวคนนี

แหละ ไม่ต้องมา

นะจ๊ะ” ระหว่างที่พูดคุยกันสนุกสนานมีแค่ประน

งค่ะ ขออภัยคุณหนูด้วย” ประนอมรี

ด้ไหมจ๊ะ” พลอยลดาจับไหล่ประนอมเบ

ที่กรุณา

่าเป็นพี่น้องกันได้ยังไง คนนึงปากไม่มีหูรู

ใบสะอาดใสมันวับตั้งแต่โคนยันปลาย” ประ

งานถึงได้เรียบร้อ

ูเยอะเลยจ้ะยาย หน

คล่องสิ สอ

ไรให้คุณห

่นเห็ดหูหนูกับ

รอจ๊ะป้านอม” พลอยลดาเห็นเครื่อ

ืดค่ะค

ต้มจืดที่บ้านหนูมีแค่หมูส

กกาดขาว เต้าหู้ไข่ ลูกชิ้นปลา หมูบดแล

งศ์เขาช

นายน้อยกินแต่อ่อนพริกไทย ท่านแยกไว้ให้นาย

ะมีใส่ของใส่เครื่องปรุงต่างกันไปบ้างแต่ก็หากินได้ทั่วๆ ไป ตอนแรกหน

หมือนกัน ชอบอะไรก็ปักใจอยู่อย่างนั้นเหมือนเรื่องหัวใจแหละ