้ำของเรือนหญิงชราผู้เป

บลาคุณย่

ือเหี่ยวย่นเฝ้าลูบศีรษะของแม่หญิงผู้เป็นหลานอย่างแสนรักใคร่ นัยน์ตาอันฝ้าฟางมีน้ำตาคลอหน่วยต

ดดูแลรักษาเนื้อรักษาตัวให้ดี มิว่าเจ้าจักไปอยู่ที่ใด ย่

ัย ทั้งนัยน์ตาแฝงไ

ย่าดูจักหม่นเศร้านัก เจ็บไข้ฤๅไม่สบายเนื้อไม่สบายตัวบ้างฤๅไม่

าของหญิงชรานั้นดูหม่นหมอง ช่างแตกต่างจากเมื่อวานที่เธอมาหาท่านอยู

ัวเองเป็นอย่างดี ไม่ว่าอย่างไรขอให้เจ้ารู้ไว้ว่าย่านั้นรักเจ้า ขอให้หลานของย่าเดินทางโดยปลอดภัย รีบกลับเ

่ะ / ข

ผเข้ากอดผู้เป็นย่าอีกครา ด้วยเธอนั้นหนารู้สึกเป็นห่วงหญิงชราเหลือเ

ุณย่าเองก็โปรดรักษาตัวด้วย ไว้หลานจักมากราบคุณย่าอีก คราวหน้าหล

อลำน้อย แลเมื่อแม่หญิงนั่งพับเพียบเรียบร้อย ฝีพายก็ทำหน

่าการจากไปของหลานสาวในครั้งนี้จักมิมีสิ่งใดเหมือนเดิม ดั่งที่หลวงพ่อท่านได้บอก

่อสนทนาธรรมตามประสาคนมากวัย แต่หลวงพ่อท่านกลับเอ่ยทักขึ้นม

่าโยมจักเข้าใจ ความฝันนั้นได้มาเตือนแล้ว

าเยี่ยงไรเจ

่านบอกก็ให้ร้อนใจ ในอกเต็

ก็จักมีใหม่มาแทนที่ เรียกว่

วงเจ้านัก ห่วงเ

ระซิบบอก

มตามสองฟากฝั่งแม่น้ำ บนลำเรือนั้นมีเพียงแสงจากตะเกียงจ้าวพายุ แลคบไฟดวงน้อยที่พอจะให้ความสว่างแก่ทุกคน

ลุมไหล่ไว้สักหน่อยเถิดเจ้าค่ะ ลม

ิงผู้เป็นนาย ช่อฟ้ามองบ่าวคนสนิทอย่างนึกเอ็นดู ตั้งแต่จำความได

ด้วยฤๅไม่ หากมิมีก็ขยับเข้ามาใกล

่าวผู้จงรักแลภักดีจึงได้ขยับเข้าไปก่อนที่ผ

ไหวเจ้าค่ะ อยากกอดก็ต้องได้กอดหนาเจ้าคะ น่าเอ็นดูนัก แม่หญิงของพี่ลำดวนอดท

มเปรมปรีดิ์ที่ผู้เป็นนายเมตตา ไม่เสียแรงที่

้ ดวงตากลมโตมองไปเบื

ยราวกับจักให้กำลังใจ เพราะฝีพายผู้นี้พายเรือ

นหน่อยหนา ประเดี๋ยวถึงเรือนแล้วข้า

ยเลยขอรับ อีกแค่ประเดี๋ยวก็จักถึงเรือนแ

กร่งจ้วงพายต่อไปอย่างไม่ลดละ เขาเองก็ห

งมาราวกับฟ้าพิโรธ นั่นทำให้เรือลำน้อยหมุนติ้ว ๆ วนอยู่กลางแม่น้ำเป็นนานสองนาน แม้ฝีพายผู้แข็งแกร่งก็มิอาจจักต้านทานแรงลมฝนนั้นได้ ในที่สุดเ

ำมาได้รีบเรียกหาผู้เป็

ิงช่อฟ้า ได้ยิน

อยู่

่กำลังปีนป่ายขึ้นจากน้ำ แล้วเดินไ

้าเล่า พ่อฝีพายเ

ำดวนก็เอ่ยถามหา

ราไปช่วยกันตามหาตามริมน้ำเถิดพี่ลำดว

่วบริเวณ พร้อมตะโกนเรียกหาแม่หญิงผู้เป็นนายไป

รั้งขาเธอไว้ เธอพยายามดิ้นแต่ดิ้นไม่หลุดเสียที กระทั่งลมหายใจเฮือกสุดท้ายใกล้จักหมดลง เธอออกแรงดิ้นจนสุดแรง แต่ก็ไ

าไว้ มิเช่นนั้นข้าคงได้ตายเป

ช่วยชีวิต ก่อนจักหันไปมองแม่

ิดที่ผิดทางเสียนาน ข้าจักเป็นผู้พาเจ้าไปอยู่ในที่ท

ใจในคำของท

นชวนสงสัย ทำให้แม่หญิงช่อฟ้ารู้สึก

ข้าที่เข้าทางบัดเดี๋ยวนี้ ถึงเพลานั้นแล้วแม่หญิง เพียงแค่ปรับตัวแลดำเนินชีวิตไปอย่างปกต