าทให้ชีคอับดุลรอชีด และธิดากำพร้าที่มารดาเสียชีวิตไปแล้วอีกหลายคน รวมถึงมัยมูนะห์พำนักรวมกันในตำหนักแออัดแห่งนี้ แม้ตำหนักต่างๆ ในเขตชั้นในจ

ำหนัก ทว่าใช่จะคับแคบด้วยสถานที่ แต่มันคับแค้นในหัวใจ สนมและนางบำเรอของเสด็จพ่อคนอื่นๆ มักใช้งานแม่เธอเยี่ยงทาส จะไม่ทำตามพวกนางก็ไปทูลฟ้องมเหสีเอก กล่าวหาว่ากระด้างกระเดื่อง ลืมกำพืดทาสใช้แรงงานจากเผ่ามาร์ซัคดิ

นอยู่ต่อหน้าคนอื่น หลังนางทาสร่างยักษ์ผิวดำหิ้วปีกมัยมูนะห์มาวางบนตั่งในห้องแล้วออกไปพร้อมปิดประตู มัยมูนะห์ก็พาร่างบอบช้ำกระเสือกกระสนตามไปลงกลอนแน่นหนา เดินไปที่เครื่องเล่นแผ่นเสียงเก่าๆ ที่ได้มาจากกองขยะ เมื่อธิดาซึ่งมี

ายกับข้าก่อน ข้า

อาฆาตชั่วขณะ ปาดน้ำตาทิ้งแล้วพยายามลุกเด

ีอะ

อย” เสียงทาสรับใช้ในตำหนั

ดียวกับเธอก็ผลุนผลันเข้ามาในห้องแล้วปิดประตูลงกลอน เพราะกลัวใครจะมาเห็นเข้า ใน

ี่ยาทาและซึมลงผิว เด็กสาวแทบจะกรีดร้องด้วยความเจ็บแสบ มือเล็กกำมุมของหมอนที่หนุนจนแน่น ในตอนแส้กิน

คุณแตกยับ ทำไมช่างใจร้ายกันเสียจริง แล้วไหนจะรอยนิ้วบนแก้มนั่นอีก ฟันโยกไหมเจ้าคะ” มือคล้ำจุ่มยา

หรือร่วมวงโขกสับกับพวกขี้ข้ามีนายทั้งหลาย น้ำตาของมัยมูนะห์เริ่มซึมไหลอาบหมอน ทว่าไม่ใช่ด้วยความเจ็บปวดบาดแผล แต่เป็นความตื้นตันในน้

นนี้คุณจะนอนพักหรือจะรับประทานอ

ขอบใจนะ ร

้า รอยแส้ที่ทาทับด้วยยาสีคล้ำข้นคลั่กพาดผ่านจนหาเนื้อขาวนวลของแผ่นหลังแทบไม่เจอ กินเนื้อที่แผ่นหลังลงไปถึงช่วงสะโพกบน ทั้งแก้มก็ยังมีรอยนิ้วและกำลังบว

็บเป็นร้อยเท่า แม่ข้าต้องตายอย่างท