ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 2 2

จำนวนคำ:2425    |    อัปเดตเมื่อ:12/01/2024

ุดหรูที่

ต้องกลับไปแล้วเหรอนี่ เฮ้อ เขาจะเป็นอย่างไ

็ออกมาแล้ว แต่ทำไมนะ ทำไมกัน

ตั้งนานแล้ว ยั

ทศไทยค่ะ ฉันมาเรียนต่อที่นี่และตอนนี้ก็จบแล้ว มันก็ถึงเวล

ฉันเป็นหัวหน้าขององค์กร fuck น่ะค่ะ 55 แค่ชื่อองค์ก

ายหรือขัดผลประโยชน์ก

นี้ร้ายไม่เบาหรอก แต่ตอนนี้มันไม่ได้อยู่กับฉันหรอกค่ะ มันเพิ่งกลับประเทศไทยเมื่อเดื

หึ เชื่อเถอะว่าทุกคนไม่อยากรู้หรอกค่ะ เพราะฉายาของฉัน คือนางมารในคราบนา

ตืด

ทรมาตอนนี้เนี่ย คนยิ่งรีบ ๆ

่งรีบ ๆ อยู่” ฉันพูดด้ว

เพิ่งจะมารีบ เพิ

้วยน้ำเสียงไม

ูดมา ฉันกำลังเก็บของ

อกไปรับไหม แล้วเรื่องที่แกจัดการเองเป็นยังไงบ้าง แล้วแกปลอ

้ย อิอิ อ้อ แล้วเรื่องที่ถามว่าให้มารับไหมนั้น ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันนั่งแท็กซ

ดินทางดี ๆ”

แค่นี

านกับลูกน้องไม่สิเพื่อนฉันต่างหาก ปีเตอร์นั่นแหละ ไม่มีอะไรมากหรอก แค่จะบอกว่าคอยดูแลทางนี้ให้เท่านั้นเอง เพ

k

นิด ไม่รู้ว่าผมเป็นไร ตั้งแต่ผมเห็นข่าวนั้นผมก็รู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก ขนาดมีผู้หญิง

มีเพื่อนสองคนคือไอ้คิมกับไอ้ติน แต่มันสองตัว

ัสดีครับ ผมชื่อ คุณาวุฒิหรือมาร์ท แต่ชื่อมาร์ทนี่ผมให้แต่คน

ไม่อยากรู้จักผมหรอกจริงไหมครับก็ผมเป็นมาเฟีย

ยไล่เธอออกจากชีวิตในวันนั้น ผมไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ นะครับ ผมก็แค่อารมณ์ไม่ดีแล้วเผลอพูดแบบนั้นออกไ

เป็นจุดสนใจอีกต่างหาก ส่วนข้าง ๆ เธอน่าจะเป็นเพื่อนของเธอมั้งครับ คนหนึ่งดูเปรี้ยว คนหนึ่งดูหวาน ส่วนลินเธอดูทั

รวะ หน้าบูดเป็นตูดเลย

พร้อมทั้งตวัดสา

ชอบกวนมัน

่สุดแล้วผมไม่พูดอะไรได้แต่มองว่าเธอจะทำอะไร

งฉันแล้วล่ะค่ะหลังจากที่นั่งอยู่บนเครื่องหลายชั่วโมง ในที่ส

่อง ติ

ฉันคิดว่าร่างอวบ ๆ ที่เดินมาเปิดประตูให้ฉันนี้คงเป็นป้าอิ่มหรือนมอิ่ม แม่บ้า

นมอิ่มพูดขึ้นพร้อม เงยหน้าขึ้

ก็ไม่ต้องถามนะคะว่าทำไมลินไม่โทรบอกก่อน ลินแค่อยากมาเซอร์ไพรส์น่ะค

แล้วเดินเข้า

ะคุณหนู เดี๋ยวนมให้เด็กมายกของไป

ร์ไพ

นตะโกนเองแ

งสองท่านดูตกใจ ตอนนี้ผ่านไปประมาณสองนาทีแล้ว

อคุณแม่ เซอร์ไพ

้าไปกอดคุณพ่

อไหร่ ทำไมไม่บอกพ่อกับแม่

บคุณแม่นี่ค่ะ” ฉันพูดก่อนจะกอดท่านทั้งสองอ

กที แม่คิดถึงหนูมากเลยนะลูก ไป ๆ

ันเรียบร้อยแล้ว คุณแม่ก็บอกให้ฉันขึ้นมาพัก

ด รอไม่นาน

ก ถึงไหนแล้ว”

้ไปเที่ยวกัน ฉลองการกล

ผับไหม เห็นเขาพูดก

รางค์ค่ะเรื่องเ

วกแก สองทุ่มค

น คนที่ไล่ฉันออกจากชีวิต ไม่รู้สิคะ ฉันมีลางสังหรณ์แปลก ๆ

งทุ่มครึ่

ทุกการกระทำก็หยุดทันทีหลังจากที่ฉัน ยัยมีน ยัยปรางค์เดินเข้ามา

มันใส่เดรสสั้นหวาน มันใส่มาไม่เหมาะเลยอะ พอถามมันก็บอกว่าอยากใส่ชุดนี้ ส่วนคนที่จัดหนักจัดเต็มเหมาะกับการมาเที่ยวครั้งนี้ก็คงจ

ี้หรอกค่ะ สายตาคู่นี้ที่มองมามันทำให้ฉันสตันทันทีแต่ก็แค่แป๊บเ

าร์ทไง มองมาอย่างกับฉันทำอะไรผิด มองอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ ก่อนที่สาย

ครวะ ไปหาโต๊ะนั่ง

สิ ยืนเ

ชั้นสาม มันดูเป็นส่วนตัวดี สมองของฉันมันเอาแต่คิดว่าท

กยืนเฉย ๆ อะ แกเห็นพี่มาร์ทใช่

” ฉันพูดอย่า

ยัยปรางค์พูดขึ้

ตอบมันไปแค่นั้นพร้อมสีหน้า

็ช่าง ฉันว่าสั่

ไปสักพักพร้อมพูดคุยเรื่องไร้สาระกันไป แต่ฉันไม่ค่อยสนใจหรอกเพราะสมองของฉันน่

img

สารบัญ

บทที่ 1 1 บทที่ 2 2 บทที่ 3 3 บทที่ 4 4 บทที่ 5 5 บทที่ 6 6 บทที่ 7 7 บทที่ 8 8 บทที่ 9 9 บทที่ 10 10 บทที่ 11 11
บทที่ 12 12
บทที่ 13 13
บทที่ 14 14
บทที่ 15 15
บทที่ 16 16
บทที่ 17 17
บทที่ 18 18
บทที่ 19 19
บทที่ 20 20
บทที่ 21 21
บทที่ 22 22
บทที่ 23 23
บทที่ 24 24
บทที่ 25 25
บทที่ 26 26
บทที่ 27 27
บทที่ 28 28
บทที่ 29 29
บทที่ 30 30
บทที่ 31 31
บทที่ 32 32
บทที่ 33 33
บทที่ 34 34
บทที่ 35 35
บทที่ 36 36
บทที่ 37 37
บทที่ 38 38
บทที่ 39 39
บทที่ 40 40
บทที่ 41 41
บทที่ 42 42
บทที่ 43 43
บทที่ 44 44
บทที่ 45 45
บทที่ 46 46
บทที่ 47 47
บทที่ 48 48
บทที่ 49 49
บทที่ 50 50
บทที่ 51 51
บทที่ 52 52
บทที่ 53 53
บทที่ 54 54
บทที่ 55 55
บทที่ 56 56
บทที่ 57 57
บทที่ 58 58
บทที่ 59 59
บทที่ 60 60
บทที่ 61 61
บทที่ 62 62
บทที่ 63 63
บทที่ 64 64
บทที่ 65 65
บทที่ 66 66
บทที่ 67 67
บทที่ 68 68
บทที่ 69 69
บทที่ 70 70
บทที่ 71 71
บทที่ 72 72
บทที่ 73 73
บทที่ 74 74
บทที่ 75 75
บทที่ 76 76
บทที่ 77 77
บทที่ 78 78
บทที่ 79 79
บทที่ 80 80
บทที่ 81 81
บทที่ 82 82 End.
img
  /  1
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY