ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 2 2

จำนวนคำ:2172    |    อัปเดตเมื่อ:12/01/2024

าดี ๆ นะคะ แต่น้องเขาก็มาว่ามินนี่

หาเรื่องฉันไม่ใช่เหร

ฉันก็ได้แต่ยักไหล่

วน้องเขาก็ด่าว่ามินนี่สารพัด แถมยังบอกว่าให้มินนี่ล่ามมาคัสไว้ให้ดี ๆ ด้วยค่ะ” พ

อ้าปากค้างก่อนจะมอง

รุ่นพี่เธอ เธอค

ุผลเอาซะเลย เข้าข

อ้อ แล้วบอกแฟนนายด้วยนะว่าอย่ามายุ่งกับฉัน แล้วก็อย่ามาตอแหลกับฉันอีก เหอะ ทำเป็นน่าซื่อตาใส

าอาฆาต นายมาร์คัสกระตุกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะพูดใ

งลงข้างฉันด้วย พอฉันจะย้ายไปนั่งกับฟ้าก็มีผู้ชายนั่งลงข้าง ๆ ซะแล้ว จะไปนั่งกับรันก็ถูกมือใหญ่ดึงไว

ื่อหวานนะ

ต้องหงุดหงิดเมื่อคนที่นั่งข้าง ๆ นี่เ

ส่วนนี่รันแล

ี่เมฆแฟนเราเอง” ฉันหันไปมองผู้หญิงที่ชื่อหวานแล้วก็อดขำไม่ได้ ค

หรอ เราก็เรียนนะวิ

าเรียนเหมือนกัน ได้เพื่อนเพิ่มอ

อบอะไรนอกจากส่งยิ้มให้หวานแทนและยิ้มให้คนอื่น

อะไรนักหนาคนจะ

ันอย่างรวดเร็ว การกระทำของฉันเร

ำและคำพูดฉันแล้ว เขายังจ้องตาฉันเขม็งก่

ามสงสัยก่อนจะสวนก

งเมื่อ

ษไปแล้ว แปล

่าฉันหลัง

อโทษไปแล้ว

...กร

ฉัน แต่แล้วก็ต้องชะงักลง เมื่อม

เดี๋ยวน

ึง ปร

ไปประชุม พวกเขาทั้งหมดผละออกจากโต๊ะ

ฟังแกด่าเพลินดีว่ะ ฉันชอบ” ยัยฟ้าพูดขึ้น ค

ฉันก

วของตัวเองเถอะรัน ทำอย

าถามฉันเพราะมันคงไม

ันเคยมีเพื่อนแต่พอเพื่อนรู้ว่าฉันเป็

ยน้ำเสียง

องมีไว้เพื่อปรึกษา พูดคุย ให้กำลังใจและคอยห้ามเวลาทำ

นด้วยกับแพร

่ต้องแอ๊บแมนก็อย่างที่บอก ทุก

ิงเ

บมาเสียงเศร้า “พวก

ไม่มีใครมานั่งเหยียดเรื่องพวกนี้หรอก คนพวกนั้นคงไม่มองว่าแกเป็นเพื่อนมากกว่าถึงได้ต่อว

ี่เรารู้จักกันมาแกยังพูดไม่หยุดเลยฟ้า แต่ฉันขอเตือนพวกแกหน่อยนะว่า ฉันอาจจะกรี๊ดผู้ชายมากสักห

ห้กับคำถ

พวกแก พวกแกเป็นยังไงฉันรับได้หมด ส่วนแกรันต่อให้แกเป็นผู้หญิงจ๋า มีแฟนเป็น

ทั้งสองคนรับปากฉันใน

ดตรงหมด ด่าคือด่า เกลียดคือเกลียด ไม่ยอม

นี้เองรับ

อนกัน

รรมดาทั่วไป หรือพูดให้เข้าใจง่าย ๆ คือ ฉันเป็น

อกที่จะพูดเพราะไม่อยากมีความลับกับพวกมัน นอกจากนี้ถ้ามันเลือกที่จะคบฉันเป็นเพื่อน เท่ากับว่ามันอาจได้รับอันตรายหร

เฟียจริงเ

ริ

าพูดพร้อมยิ้มให

วกแกอย่างได้ไหม เลิกเรียกฉันว่ารัน

อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้

ตกอยู่ในอันตราย และถ้าเรื่องนี้หลุดออกไปฉันจะตัดเพื่อนกับพวกแกทันท

วกมันก็รับปากว่าจะไม่พูดถึงเรื่องนี้เด

มบอกพวกคุณว

ว่าพวกคุณน่าจะทราบกันบ้างแล้ว นิสัยส่วนตัวของฉันก็ดี...มั้ง! ฉันไม่ทำใ

งตั้งแต่ฉันอายุสิบขวบ (เด็กอัจฉริยะ) แล้วฉันก็พบกับพี่ลินเข้า พี่ลินเลยให้เข้ามาอยู่ในหน่วยนี้

ยิ่งกว่าเสืออีก อ้อ แถมยังเป็นผู้หญิงที่เลี้ยงเสือเหมือนเลี้ยงแมวเสียด้วย ตั้งแต่

อกอะไรฉันเลย ถ้าวันนั้นพี่ลินไม่ได้ผ่านมาและช่วยเหลือฉันไว้ ฉันคงตายไปพร้อม

พี่ ๆ ที่เหลือ ทำให้เราสนิทและรักกันเหมือนพี่น้องแท้ ๆ พ

ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY