ยความว่าไง” น้ำเส

มั่นไส้มาก ลอยหน้าลอยตา มั่นใจฝีมือตนเองมากว่า พายัพต้องติดใจอยากกินเรื่อยไป “ถ้

สองนัยน์ตาระหว่างสองสามีภรรยา

” อังศุมา

จะได้รู้ว่า ฉันไม่

จะนำเข้าปาก ตั้งใจว่าทานแค่คำเดียวเท่านั้น แต่แล้วก็ต

แบบนั้นล่ะโร

กินล่ะ ค้างมือไว้ทำไ

วต้มคนเป็นปู่ หันมองชามของภรรยา ถัดไปคือชาม

ะทำอะไรให้คุณกินดี คุณถึงจะกินอาหารที่ฉันทำ แล้วความคิดนี้ก็แวบเข้ามาค่ะ เช้านี้ฉันเลยเอาบรั่นดีในตู้ที่คุณสั่งมาเยอะแยะ มาทำกับข้าวซะเลย ลองชิมดูสิคะว่าถูกปากไหม” พายัพถึงกับตกใจ

้อนลงบนชามข้าวต้ม ความโกรธคับแน่นจิตใจ ใครจะคาดคิดว่า เมียไม่ปรารถนาดัดหลังตนแบบนี้ แบ

ไม่มีวัน” พายัพอ่านเกมอังศุมาลีออก “เธอยิ่งทำแบบนี้ ฉันก็ย

้” อังศุมาลีย้อนทันใด “ฉันกับทุกคนในบ้าน แค่มีความอยากรู้ตรงกันว่า เหล้ามีอะไรดี คุณถึงได้ติดมัน จนแยกออกจากตัวไม่ได้ก็เท่านั้นเอง ถ้าทุ

ำพูดอังศุมาลี ระดับแรงโทสะยิ่งโห

ร มัน

กับกิริยาแข็งขืน ไม่ยอมตน อยากซัดหน้าหล่อนสักโครมให้หายเจ็บใจ หากไม่ติดว่า หล่อนเป็นสตรี เขาที่ไม่เค

งพายัพ ภายศบิดาพายัพรีบลุกขึ้น เดินไปหาลูกชายคล้า

ี่ดีที่สุด ก่อนพายัพทนไม่ไหว อังศุมาลีมองตามร่างสามีพรางถอนหายใจ หล่อนรู้ว่า

น้ำเสียงถามแ

คลี่ยิ้มให้ชายสูงวัย “เดี๋ยวม

รื่องชามใหม่ อังศุมาลีเหมือนรู้ล่วงหน้าว่า พายัพต้องไม่พอใจอาหารที่ตนทำ เดินหนีไปพร้อมกับอ

ย ไม่รู้ว่า ต่อจากนี้ต้องเจอกับพายุอารมณ์ใดของส

มานั่งในรถ พายัพระบายอารมณ์กับพวงมาลัย ทุบๆ ทุบ ตะโกนลั่น ในจิตใจอัดแ

ศุมาลีมาก ที่เล่นงานตนแบบนี้ แบบที่ไม่มีใครกล้าทำ พายัพเดินจ้ำอ้าว แทบไม่สนใจพน

ออ เลขาหน้าห้อ

เขาเดินเข้

่นเห

ในห้องทำงานตน เพราะถึงเขาเป็นนักดื่มเหล้าตัวยง ขาดไม่ได้ในแต่ละวัน ทว่าแยกแยะเวลาได้ ไม

ม่น่