กั้น

็นลูก จะต้องแสดงความกตัญญูต่อบิดามารดาด้วยนะพี่ให

บุญคุณเจ้า นางกลายเป็นคนบ้านอื่นไปแล้ว อาซานก็ป่วยติดเตียงซือหยางยังเป็นเด็กเล็ก จิ่วเม

เหลือเกิน หากน้องชายของเขายังอยู่ เด็กทั้งสา

รียบเด็ก ๆ เหล่านี้เลย ไม่เพียงแค่นั้นเจ้ายังต้องมอบธัญพืชให้เด

ยกบ้านออกไปเอง มีสิทธิ์อ

้ ๆ แค่ให้ธัญพืชพวกเขาไว้กินสักสองสามวันจะเป็นอันใดไ

อนนี้จะให้ข้าแบ่งที่นาให้อีก ท่านคิดว่าข้าโง่งมเพียงนั้นเลยหรือ ข้าไม่มีวันแบ่งที่นาให้คนบ้านสามเด็ดข

ๆ” เซี่ยคุนชี้นิ้วใส่แม่เฒ่าเซี่ย ก่อนจะสะ

ั่งจะไปทำอันใดได้ ท่านย่าของนางใจไม้ไส้ระกำจริง ๆ ในใจคงไ

วันข้างหน้า หากพวกข้าคนบ้านสามมีอันจะกินขึ้นมา ข้าจะแบ่งปันท่านย่าด้วยธัญพืชหยาบเ

เจ้าบ้านสามมีกินมีใช้ขึ้นมา ก็ตอบแทนท่านย่าของพวกเจ้าด้วยธัญพืชห

ม่เฒ่าอย่างข้าพวกเจ้าจะอยู่รอดถึงสองวันหรือเปล่าก็ไม่รู้ ข้าไม่กล้า

ข้าจะไม่มาขอข้าวท่านกินหรอกเจ้าค่ะ ท่านเองก็เหมือนกัน หากวั

ยวนี้ พ่านเอ๋อพรุ่งนี้เจ้ารีบให้เจ้าใหญ่ไปก่อกำแพง

ค่ะ” นางหลินรีบรับปากในทันที กั้นกำแพงย่อมดี เด็กป่วยติดเตียงจะไ

นที เซี่ยซือซือจดจำบุญคุณของท่านปู่ใหญ่กับท่านลุงผู้ใหญ่บ้านเอาไว้ในใจ วันข้างหน้านางต้องหาโ

งราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น จึงได้รู้ความจริงว

งแต่แรก ว่าไป๋ชิงกับเยี่ยนเอ๋อก็มีส่วนร่วมในเรื่

ีส่วนทำให้อาซานเป็นเช่นนี้ จะได้ให

ะ นังตัวดีอาซือก็เอาแต่ป่าวประกาศว่าข้าทำอาซานตายอยู่นั่นแหละ พวกชาวบ้า

นคนผิดไปแล้ว แค่จะเอ่ยปากแย้งก็ถูกมองด้วยสายตาจ้องจับผิด ทำให

ถ้าไม่ได้ทำจริงพวกชาวบ้านจะยืน

าแต่แต่งเนื้อแต่งตัวเดินกรีดกรายไปมา เห็นใครสวยกว่าหน่อยไม่ได้เป็นอันต้องเข้าไปหาเรื่องเขาก่อน กระทั่

ยับเยินจนดูไม่ได้ ก็พอเป็นหลักฐานได้เป็นอย่างดี ว่าเซี่ยฮุ่ยหนิงเป็นคนลงไม

งยังเด็กคงตกใจที่เห็นอาซานสลบไปแบบนั้น เลยทำตัวไ

าย เคราะห์ดีที่ลูกสาวนางตามสามีของนางเข้าไปใน

ยหนิง ทำไมนังเด็กตายยากอย่างอา

แทกคันนาดินเองนะเจ้าคะ ใครจ

ไม่ฟื้นขึ้นมาอีก มิหนำซ้ำพี่สาวของนางยังปั้นเรื่องว่านางจับ

รอบครัวเด็กสองคนนั้นมาช่วยรับผิดชอบ พวกเขาต้องบ่ายเบี่ยงหาเรื่องพวกเราสกุลเซี่ยแน่ อีกอ

ดีของเรื่องนี้ มาลด

ไม่ต้องจ่าย ยังไม่ต้องเปลืองข้าวเปลืองธัญพืชเลี้ยงพวกเด็กไร้ปร

กต่อไป ใครหน้าไหนมันจะกล้ามาเอาเรื่องข้าอีก” แม่เฒ่าเซี่ยหัวเราะออกมาอย่างสบายอกสบ

นสามออกไปได้ ขณะที่คนบ้านสามเองก็รู้สึกมีความสุขไม่น้อย

้ว” เซี่ยซือซือกระ

รั้ง เด็กนี่เอานิ้วมาจิ้ม ๆ ข้าด้วยเจ้าค่ะ” เซี่ยซานซานรีบฟ้องพี่

กนัก ยังมีความอยากรู้อยากเห็นอยู่ไม่น้อย เอื้อมมือไปจั

หรือเจ

ายังต้องเล่นละครนอน

ออีกหรือเจ้าคะ ข้าเบื

รืนลงมาไม่เป็นท่า ตอนนี้พวกเราแยกบ้านออกมาแล้ว ท่านย่าไม่มีสิทธิ์เอาเจ้ากับน้

หรือเจ้าคะ” ความทุกข์ทรมานจากการถูกใช้

จะมีครอบครัวของเราเอง เพียงแต่ว

อันใดหรื

ลุงใหญ่มากั้นกำแพง

ม่ดีหรื

ว่าข้าต้องไปอยู

กแค่สองคนหรือเจ้าคะ” หน้าของเซี่ยซานซานซีดเซียวหนักกว่าเ

นชั่วคราว ถึงอย่างไรยังมีผู้ใหญ่อยู่ในบ้านบริเวณเดียวกัน แต่เมื่อแม่เฒ่าเซี่ยต้องการกั้นกำแพง ความหวัง

ในบ้านยินดีต้อนรับนางหรือไม่ ยังไม่รู้นิสัยใจคอของท่านป้าถาน และยิ่งไม่รู้ว่าสามีพ