่องจากไม่ได้มาที่นี่เสียนาน หลายแสนปีมาแล้วที่นางจากเมืองสุขาว

ประคองเฟิงจางจิ้

ูงกำยำของผู้มีเกศาสีเงินประดับด้วยกวานเงินลวดลายมังกร สวมช

อจิงเองก็เช่นกันแม้ว่านางจะเป็นสาวใช้แดนมารแต่ก็เป็นสาวใช้ที่มา

พักผ่อนเถิดแล้วพลบค่ำค่อยมาพบพี่ที่ตำหนักต๋าเทียนกง” เฟิงหวังเหล่ยกล่าวอย่างเป็นกันเอง แม

ส่วนตัวกันอย่างไม่มีปิดบัง ผิดกันกับตอนน

ลางก้มโค้งคำนับอีกครั้ง ก่อนจะค่อ

นั้นเฟิงหวังเหล่ยใกล้จะเข้ารับตำแหน่งเทียนจวินแล้ว จึงมิค่อยมีผู้ใดใส่ใจนางนัก ยังไป ๆ มา ๆ อยู่ระหว่างสวรรค์เก้าชั้นฟ้าสลับกับสถาน

่างเกิดขึ้นเร็วจนนางไม

งเอ

พค

ได้ชาหวง

ว่างอยู่ที่วังก็เอาแต่สวมผ้าแพรปิดตาอยู่ตลอด จึงมิอาจหยั่งรู้ได้ว่าคือเมืองใดอีกทั้งกักตนอยู่ในหุบเขาสิ้นชี

าหวงเหมยกุ้ยรินใส่ถ้วยลายวิหคเพลิ

องเจ้าครองแดนใดอยู่หรื

เป็นผู้ปกครองแดนโลกันตร์อีกชื่อหนึ่ง

ร้

ล่นจากมือของเฟิง

้นเขาเป็นจอ

มารได้รับการแต่งตั้งไล่เลี่ยกับพี่ชายของนางเทียว หากจะให้สาธยายถึงความสลับซั

ั้นก็คือเผ่

ม้นสูญสลายมลายสิ้นสู่พสุธา วิหคเหินสู่ฟ้าคืนกสิณ คือท่านประ

เซียนก็ต่างมีเพียงช

ลยความนิรันดร์

าถึงภักดีกับเขาเช่นนี้ มิคิดจะ

าเป็นมารแต่มารย่อมมีคุณธรรมได้ ท่านประมุขกล่าวเช่นนั้นเจ้าค่ะ อีกทั้งข้าคิดว่าวิถีเซียนไม่เหมาะกับข้าสักเท่าใด ข้าไม่เชื่อในกฎเกณ

มากมาย มากรัก หลายใจ ผิดกับประมุขมารผู้นั้นแม้แต่สนมสักคนก็ยังไม่มีและมีที่ไหนแค่เห็นนางน่าสนใจกลับฉุดกันกลั

ก แม้ข้าจะไม่ชมชอบในวิถีมารสักเท่าใดนัก แต่ขอเ

ดับที ข้าต้องเข้าพบเทียนจวินค่ำนี้” ข้าสั่งจื่อจิงเสร็จก็หันหน

้าค

ียน' ข้าไม่ชอบเทียนโฮ่วผู้นั้น ผู้มาจากเผ่าจิ้งจอก เจ้าเล่ห์เพทุบาย

าซึ่งเรื่อง