งนะคะ” เพ็ญ

ยงคือคนที่เข้ามาเติมเต็มความสุขในหัวใจของเขาได้จริง

พรวดขึ้นจ

แกจะไปไหน” คุ

ดเส้นยืดสาย จะให้นั่งจุมปุ

และเพ็ญเพียรต่างมอง

ก่ง จริง ๆ คุณพ่อดีใจด้วยซ้ำที่เห็นมาร์ชได้แต่งงาน เอ่ยปา

วย” ผู้เป็นพ่อพูดหยัน ๆ ส่งเสียงตาม

ส่งเข้าหอกี่โมงคะ

ันมามองหน้าของเจ้าบ่าวเจ้าสาวหมาด ๆ ที่เพิ่งตกลงใจอ

ม” คุณป

ับมือมุกเรียง ภูริตาก็

ห้องแม่ก่อนดีกว่า แ

บเธอ แต่ก็ยังหนักใจกับอุปสรรคชิ้นใหญ่ ก้างชิ้นโต อย่างคุณลุงกมล มุกเรียงเชื่

21.

ีเดินเข้าไปเขย่าตัวของสามีที่นอนอ่านหนังสืออยู

น คุณพ่อให้ภามาตามคุณพี่ค่ะ” เธอเดินไปทางที่สามี

องนอนของตามาร์ชเดี๋ยวนี้ ปีนี้ท่า

ตามที่คุณวิศาลสั่งแบบไม่ลังเล ภารดีได้แต่ส่ายหน้า เพราะคุณกมลเป็นแบบนี้ ทำให้เธอต้องห่างไ

งนอนข

ทั้งคู่ มีเก้าอี้อยู่สามตัว คุณกมลเดินหน้าเหม็นม

นเดียว เลี้ยงแบบตามใจมากมาตั้งแต่เด็ก ๆ กมลเลยกลายเป็นคนแบบ

นยังกระแนะกระแหนล

ก็พ่อของเธอเป็

งมานั่งเก้าอ

ม่มีเบรก คุณกมลแกล้งเอามือปิดปากหาวห

นบื้อใบ้ไม่พูดไม่จา ไม่พอใจอะไรก็ต้องบอกอีกฝ่ายหน

เนอะ” คุณกมลแกล้ง

กเรียงก้มล

ามีอีกที ก่อนจะหันหน้าไ

ะลูก รู้จักให้อภัยอีกฝ่าย แม้อีกฝ่ายจะไม่เค

น ๆ กับคนพวกนี้แล้ว ได้แต่ท่อง

นแล้ว เราจะเป็นเท

กมลหัวเราะใน

ๆ เข้าหอไปเถอะ ผมง่วง ผมจะได้ไป

ยงบีบเบา ๆ ก่อนทั้งสองจะก

้วยกัน” ภูริตาเห็นสมควรแบบนั้น รีบขยิบตาให้เพ็ญเพียร

ีบเดินจ้ำอ้าวกลับไ

ักดี” คุณปู

ักที่ห้องของคุณปู่นะคะ ไปค่ะหมี่พาไ

้ำ แล้วกินย

รยากาศของความสุขเสียนี่ ทำไมพ่อแกต้องเกิดมาเป็นลูกฉัน

ของตัวเอง ไม่เอาแล้ว คิดถึงเรื่องของมาร์ชกับมุกเ

รอก เห็นไหมตอนที่สองคนนั้

ใจที่ทำให้คุณปู่กล

ุกคนเดินออกไป สองหนุ่มสา

พี่” เขาพูดเพื่อให้หญิงสาวรู้สึก

หมือนต้องแต่งกับคนในครอบครัวของพ

ึงเธอเข้ามากอด หอมไปที่หน