นาที จนกระทั่งเวลานี้ใกล้สิบเจ็ดนาฬิกาเต็มทีแล้ว ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเขานั้
ลายครั้ง จนในที่สุดหญิงสาวก็ตัดสินใจกดปุ
ิที่สุด เพราะเวลานี้ดวงตาทั้งสองข้างของเธอเริ่มมีน้ำใสๆ คลอห
กำลังจะทำให้ขวัญข้าวสะอื้นออกมา ซึ่งน้ำตาของเธอเริ่มไหลเป็นทาง แม้หญิงสาวจะพยายามกะพริบตาใ
คอลหานะคะ" หญิงสาวรีบพูดตัดบทมารดา พร้อมกับเอานิ้วชี้และนิ้วกลางไขว้ไว้ที่ด้านหลัง เมื่อพูดปด และยัง
เดี๋ยวค่อยคุยกันใหม่ดูแ
วัญข้าวก็รีบตัดสาย พร้อมกับนั่งร้องไห้จนตัวโยนอย่างไม่อายใคร
แต่ก็ไม่พบกับขวัญข้าว จนกระทั่งเขารู้สึกคุ้นๆ กับเรือนร่างอรชรที่เอาแต่นั่งก้มลงต่ำ โดยใช้
นและกัน ชายหนุ่มนั้นไม่คิดว่าหญิงสาวจะสวยและดูดีได้ถึงเพียงนี้ เค้าโครงใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปจากเดิมมาก เด็กหญิงกะโปโลที่เขาเคยเห็นเมื่อหลายปีก่อน กลายเป็นสาวสวยที่ม
กระชั้นชิดแบบนี้ ซึ่งหลายปีแล้วที่เธอไม่ได้พบกับเขา และไม่คิดว่าวัน
ล้วรีบทักเขาออกไปในทันที ภายในใจลึกๆ ของเธ
ามสงสัยเธอจะมาทำงาน หรือมาพักแรมเข้าค่ายลูกเสือกันแน่ เพรา
ญถือเองก็ได้" ขวัญข้าวพูดอ
งสาวนั้นพยายามเดินช้าๆ เพราะเธอนั้นไม่กล้าเดินเคียงคู่ออกไปกับเขา เมื่อสายตาขอ
มวัยรุ่นที่เต็มไปด้วยสาวสวย วิ่งเข้าไปหาเขาพร้อมกับขอถ
ับว่าไม่รู้จักกัน แถมยืนอยู่ไกลออกไปจากเขามาก ใบหน้าของเธอช่างดูเรียบเฉย ไม่ทุกข์ร้อนใดๆ กับใครทั้งสิ้น จนเขานั้นไม่สามารถเดาความ
หนึ่งเอ่ยขึ้นพร้อมกับกล่าวขอบคุณเขา ซึ่งเวลานี้อัครเดชก็ไม่ต่างจากซูเปอร์สตาร์ค
นั้นจบประโยค ชายหนุ่มก็เดินตรงไปยังรถ โดยมีขวัญข้าวเดินตามมาห่างๆ เหมือนเดิมเช่น
ที่ดังขึ้น ในระหว่างที่คน
หนุ่มถึงกับกระตุกยิ้มที่มุมปาก เธอช่าง
ไหม" คำบอกเล่าของชายหนุ่มกำลังทำให้ใบหน้าของขวัญข้าวนั้นมีความกังวล เธอไ
กไปแบบนั้น เพราะเธอไม่คิดที่จะเข้าไปวุ
บ้าน" ชายหนุ่มตอบขวัญข้าวออกไป ซึ่งเขาเองก็ไม่แน่ใจว่า
ับกะพริบตาถี่ๆ เมื่อนึกถึงมารดา ในเวลาที่ต้องห่างไกลกันไปนานเช่นนี้ แม้หญิงสาวจะพยายามทำ
้บอกด้วยว่าน้ำพริกหนุ่มนั้น เป็นฝีมือของขวัญข้าวไม่ได้หาซื้อมาจากไหน แต่