ำลังทำใจ ถึงเรื่องที่กำลังจะย้ายกลับไปกรุงเทพฯ และไม่รู้ว่าถ้าหากบอกลูกๆ เด็กทั้งสองจะเข้าใจในความจำเป็นที่ต้องเดินทางไปตั้งหลักปักฐานที่อื่นหรือไม่ แล้วไห

คงจะท็อปหลายวิชาเลยทีเดียว หรือไม่ก็อาจจะกวาดเกรดสี่มาเรียบ คุณแม่ดีใจหรือเปล่าคะ" กันยาพนมมือขึ้นไหว้ผู้เป็นมารดา ก่อนจ

ยไร่แล้ว" ฮันน่าชะเง้อชะแง้มองลงไปด้านล่าง แต่ก็ไม่พบคนทั้งสอง เพรา

้านท้ายไร่ ป่านนี้คงถึงแล้วมั้ง ถ้าอย่

นยากำลังจะเดินเข้าไปในบ้าน ฮันน่ารีบฉุดแขนลูกสาวเอาไว้ เพราะอยากให้กันยารีบไปรีบกลับ เนื่องจากเธอกลัวม

กันยาจะไปอาบน้ำ และต้องไปติววิชานี้ให้กับสิงโตแล้วก็ตุลาด้

าควรให้เด็กๆ สอบเสร็จก่อน แล้วค่อยบอกความจริงกับพวกเขา เพร

กินปลานอนพักผ่อน สมองจะได้ปลอดโปร่ง พรุ่งนี้จะได้ทำข้อสอบได้ทุกข้อโอเคไหมจ๊ะ อ้

ป็นสาวแล้ว แม้ว่าสิงโตจะมองเธอเป็นเพียงแค่พี่น้องก็ตามที แต่ความเป็นจริงทั้งสองก็ไม่ได้เกี่ยวข้

นยาไม่รอให้ผู้เป็นมารดาตอบรับหรือปฏิเสธหญิงสาวพูดเองเออเองออกมาทั้งหมด พร้อมกับจุ๊บแก้มม

ลูกทั้งสองจะโกรธแม่หรือเปล่านะ" น้ำเสียงที่แผ่วเบาของหญิงสาว บ่งบอกให้รู้ว่าเธอกำลังคิดหนัก ก

่ยนใจตอนนี้ยังทันนะคะพี่ฮันน่า" น้ำเสียงของขวัญข้าว ทำ

อบ" น้ำเสียงของฮันน่าทำให้ขวัญข้าวสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของเธอ หญิงสาวรู้ดีว่าเธอคงไม

ญไม่รู้จะอธิบายให้ลูกเข้าใจยังไงดี เพราะทั้งสามมักจะไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ เ

วยความกังวลแทนฮันน่า เมื่อเธอนึกภาพของลูกชาย ท

์บีบบังคับ เพราะพี่เรจะพาลูกสาวย้ายไปเรียนต่างประเทศ เลยไม่มีใครดูร้านให้ และพี่ก็อยากให้ลูก

ั้น ทั้งที่ภายในใจของเธอก็เจ็บช้ำ แต่ก็ฝืนยิ้มจนสุดกำลัง เพื

วกัน" เมื่อมันคือความประสงค์ของฮันน่า ก็คงไม่มีใครห้ามได้ขวัญข้าวเองก็ปรารถนาที่จ

่อเดินออกมาจากห้อง กันยาก็พบกับแม่ขวัญข้าวที่กำลังสนทนาอยู่กับมารด

ะไปติวให้กับสองคนนั้น" ขวัญข้าวรีบทำใบหน้าให้ยิ้มแย้ม ก่อนจะทำก่อนจะถามกั

งโต คืนนี้ขอไปนอนที่นู่นนะคะแม่ นะค

ี๋ยวมืดค่ำเสียก่อน" “ขอบคุณค่ะแม่ขว

ไดไปในทันที ปล่อยให้แม่ฮันน่าและขวัญข้าวมองตามหลังด้วยใบหน้

ปทันที เด็กหญิงหน้าแป้นแล้นเธอได้แม่มาเต็มๆ ไม่ได้ฝรั่งจ๋าเห

่วันเธอจะต้องจากบ้านเกิดเมืองนอนไป ไร่แห่งนี้แม้จะไม่ใช่เจ

นเหรอ" ชายหนุ่มหน้าตาดีเดินเข้ามาทัก กันยาเริ่มทำหน้

ไร่ ขอต

่ห์และน่ากลัวสำหรับเธอมาก เด็กหญิงจึงก้มหน้าหลบสายตาคมนั่น แล้วรีบเด