ี้ยงส

รู้ตัวตอนไหน จำได้ก็แต่ว่าเธอเกลือกกลิ้งร่างกายไปมาบนเตียงอย่างสบายอุรา และนั่นคงจะเป็นช่วงที่กำลังสบายที่สุดกระมังจึงได้เผลอหลับไปจนไม่ได้อาบน้ำอาบท่าเปลี่ยนเสื้อผ้า คิดได้เช่นนั้นหญ

ึ้นตรงหน้าจอโทรศัพท์ซึ่งวางไว้บนโต๊ะเคียงหัวเตียง มัทนาชะโงกหน้าไปมองก่อนที่ตรง

ั้งสำรับให้คุ

มือหยิบเอาโทรศัพท์มาพิมพ

ถูกกดส่งออกไป และเพียงครู่หนึ่งสติ๊กเกอร์

หัวของหนูมีว

ตั้งใจเ

่ะ

ามขวบในตอนที่เธอไปเที่ยวกับทางครอบครัวที่ภาคใต้ซึ่งก่อนหน้านั้นสักประมาณห

อเป็นแม่อุปถัมภ์ให้แก่หนูหริ่งทั้งที่เธอเองก็มีอายุเพียงสิบเก้าปีเท่านั้น หากแต่ทุกอย่างผ่านความเห็นชอบจากทางครอบครัวของเธอแล้ว ทนายจึงดำเนินการทุกอย่างให้เป

ตรงลงไปยังโต๊ะอาหารตามที่หนูหริ่งบอกไว้ก่อนหน้านี้ และได

ม่คิดว่าหนูหริ่งจะสนใจในคำพูดไปเรื่อยของเธอ จนกระทั่งมาได้เห็นสำหรับตรงหน้าจึงยิ้มออกมาด้วยความชื่นใจ เธอไม่ยักรู้ว่าลูกสาวของเธอก็ใส่ใจคนอื่นเป็นด้วย หนูหริ่งอาจ

ละเธอได้แต่หวังว่าการตัดสินใจครั้งสำคัญของเธอในครั้งนี้จะเป็

้เธอครุ่นคิดเรื่องแต่งงานไม่หยุด ใจหนึ่งแอนดี้ก็ดีและสุภา

ู้สึกตัวว่าเธอไม่ควรอร่อยตามใจปากจนเกินควรเพราะเธออาจใส่ชุดที่เตรียมไว้ไม่ได้ แต่หลังรู้สึ

น แสงสว่างวาบบนหน้าจอก็สว่างขึ้น มัทนาชะโงกหน้าดูก่อนที่จะหยิบ

ซม

ัทนากล่าวทักทายทั

วกเราหน่อยเหรอ?) ชายหนุ่

้ำเสียงเนิบนาบและสงบ ถึงแม้ว่ามันจะไม่มีความจริงแม้แต่น้อย แต่

แซมทิ้งท้าย เพราะเขารู้ว่ามัทนาไม่ใช่

ตัดบทก่อนที่จะกดวาง แล้วหันไปนำถ้วยจานชามที่ถูกเ

นช่วงแรก…แอบเสียดายแอ

ป อัพ 4