่องทางคับแคบนี้ทำให้เขาอยากกระแทกเข้าไปทีเดียวให้มิ

ื้

หนุ่มโน้มหน้าลงจูบกลีบปากอีกครั้ง และส่งตัวตนเข

...จุ

ขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม โจวเจียอีไม่อาจรอได้อีกต่อไปเริ่มขยับเอวสอบตามใจปรารถนา ลมหายใจถี่กระชั้นดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เขาก้มมองกลีบเนื้ออวบอูมที่ดูดกลืนลำเอ็น แรงตอดรัดรุนแรงทำให้เขารู้ว่า

...อ่

ั้น ร่างกายของเขาร้อนรุ่มและพร้อมปลดปล่อยยิ่งทำให้เขาขยับซอยสะโพกรวดเร็ว ท่าทางทรมานนั้นเร้าอารมณ์ของเขายิ่งกว่าที่เคยเป็นมา เขาถอนแก่นกายออก เ

..อะ .

กดีและแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่ ดวงตาคู่สวยปรือตาขึ้นมามีหยาดน้ำตาเอ่อคลอ เขาขยับเปลี่ยนท่าแยกขาที่ไร้เรี่ยวเองออกโดยที่ท่อนเอ็นยังเชื่อมอยู่ภายใน เขายื่นมือไปยึดหัวเตียงไว้แล้วเริ่มบดคลึงเนินเนื้อเนิบช้า น้ำรักวาวใสเปื้อนเปรอะไรข

กครั้ง คราวนี้เขาไม่ยั้งความต้องการอีก เร่งเดินเครื่องเต็มกำลังจนร่

ยินมา แต่เวลานี้เธอเพลียจนไม่อาจลืมตาได้อีก โจวเจียอีคอยๆ ถอนลำเอ็นออกจากร่องรักที่บวมช้ำเล็กน้อย ผ้าปูที่นอนมีคราบสีแดงจางๆ เขาขมวดคิ้วแ

าบาลพร้อมถุงขนมในมือ มือเรียวขยับแว่นตาให้ชิดใบหน้าก่อนผลักบานประตูเข้าไป

้องยุ่งหร

อมรอยยิ้ม “น้องหมิวมาถึ

จึงเดินมาที่แผนกอุบัติเหตุและฉุกเฉิน เพื่อพบหมอก้องภพซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่จ

ป็นคนที่ทำ

นมในห้องERหายไป พอดีหมิวได้ขนมถั่วทอดโบ

าอายแบบนั้นเอาไ

ับเวลารักษาคนเจ็บหรือคนไข้จะจริงจังจนน่ากลัว ธีรยาพล

เกรง

วันต่อมาซึ่งเป็นวันว่างให้คนที่มาร่วมสัมมนาพักผ่อนตามอัธยาศัยก่อนเดินทางกลับ เขาไม่เจอธีรยาแต่เมื่อโทรหาก็ได้ยินน้ำเสียงงัวเงียทำให้เขาหัวเราะและขอ