เมื่อ playboy ตัวร้าย ต้องแพ้พ่ายยัยตัวเล็ก (แอลตัน-สายป่าน)

ือๆๆ” สายป่านสาวน้อยวัย 18 ปี ร้องเรียกนางสายสุนีย์ผู้เป็นมารดา ที่เป็นลมหมดส

รียกพ่อของเธอ แต่ไร้เสียงตอบกลับใด ๆ เธอยกศีรษะของมารดาขึ้น

รพ.

่ยถามทันทีที่เห็นคุณหมอออกมาจากห้องฉุกเฉิน น้ำเสียงขอ

ขอให้คนไข้นอนรักษาตัวที่โรงพยาบาลเพื่อดูอาการก่อน เพราะความดันยังไม่ปกติ ยังถือว่าอันตรายอยู

ึงกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามไป หลังจากแม่ได้เข้ามาพักฟื้นในห้องผู้ป่วยแล้ว สายป่านก็นั่งลงข้างเตียงผู้เป็นแม่ นางส

ุนีย์ นานเท่าไรไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกทีตอนได้ยิ

ึ้นมาด้วยสีหน้างัวเงีย ยก

นลูกพี่ลูกน้องของเธอ เขาเป็นลูกของอากิตติศักดิ์ ซึ่งเป็นน้องของพ่อ สร้างบ้านอ

บป้านี แต่ไม่รู้ว่าเป็นอะไร พี่ก็เลยรีบตามมาที่โรงพยาบาลนี่แหละ แล้วนี่ลุงเวชไปไหนล่ะ พี่ไม่เห็นเล

าพักผ่อนของแม่ และเกรงใจคนไข้คนอื่น เพราะห้องพักฟื้นนี้เป็นห

นี้ล่ะพี่ ทำไมพ่อไม่สงสารแม่บ้างเลย คอยดูนะถ้าป่านเจออีรัมภาเมื่อไหร่จะตบล้างน้ำให้หายโสโครกเลย เป็นคนดี ๆ ไม่ชอบ ชอ

อมพ่อทุกอย่างโดยไม่มีปากมีเสียงอะไรสักนิด ทั้งที่พ่อก็ทำให้แม่เจ็บใจอยู่ทุกวัน เธอเคยบอกให้แม่ลุกขึ้นมาทวงสิทธิ์ของตัวเองบ้าง แต่แม่ก็บอกว่าให้ปล่อยเขา

ั้งรู้ว่าพ่อของเธอมีลูกเมียอยู่แล้ว แต่หล่อนก็ยังยอมตกเป็นเมียน้อยของพ่อ แถมยังกล้าไปไหนมาไหนอย่างหน้าชื่นตาบาน ไม่ได้เกรงกลัวเวรกรรมเลย คงจะเป็นเพราะกลิ่นเงินของพ่อเธอมันหอมหวานนั่นแหละ ใครๆ เขาก็รู้กันทั้งนั้นว่ารัมภาเข้าม

ครัวคนอื่น เขาทำได้แค่เพียงคอยดูแลสายป่าน ซึ่งเป็นน้องสาวคนเดียวของเขาเท่านั้น เพราะทั้งเขาและสายป่าน ต่างก็เป็นลูกคนเดียวของพ่อแม่ทั้งคู่ พวกเขาจึงสนิทกันมาต

ยมข้าวของมาเฝ้าแม่แล้วกันนะ” กิตติยศส่งกุญแจรถจักรยานยนต์ของเขาให้

อคงกลับมาแล้ว เธอรีบเข้าไปในบ้านเพื่อพบกับพ่อทันที พ่อกำลังนั่ง

นก็ไม่รู้ หนูกลับมาจากรร.ก็เห็นแม่หมดสติแล้ว ตอนนี้หมอให้นอนที่โรงพยาบาลนะคะ” สายป่านรีบบอกพ่อของเธอ หวังว

ามไถ่ หรือคิดจะไปเยี่ยมไปหาบ้างเลยหรือไง” สายป่านพูดกับผู้เป็น

วนิ ถึงฉันไปก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอก ฉันไม่ใช่หมอ” สายป่านหู้อื้อ ตกตะลึงกับคำตอบท

อีผู้หญิงโสโครกคนนั้น พ่อใจดำกับแม่มากเกินไปแล้ว ป่านเกลีย