าเข้ามาใหม่ก็จะถูกยื้อแย่ง ใครมาเร็วก็ได้ใครมาช้าก็อด แต่ที่นี่ต้องใช้คูปอง ซึ่งหากมี

ือและเขามีเงินที่จะซื้อหนังสืออยู่บ้าง ซึ่งมันเป็นเงินเก็บของเขาและเฉินตง ที

อี้เดินไปยังโซนเครื่องปรุงตามที่ตาเห็น เครื่องปรุงมีอะไรบ้างเธอก็จับใส่ตะกร้าให้หมด มีทั้งซ

รอครับ” เฉินตงกระซิบถามเ

อส

ฟิ่นอี้นำเงินที่ได้รับจากระบบมาด้วย เข้าอำเภอทั้งทีเธอต้องซื้อให้คุ้ม หากมีคนถามก็บอกว่าเ

อต้องการ ชี้นิ้วให้เฉินตงแบกกระสอบแอปเปิลที่ราคาหน

ี่หยิบใส่ตะกร้าตอนนี้ไม่น้อยเลย เขากลัวว่าเง

กนมผงพอดีจึงหอบมาด้วยสองกระปุก ราคากระปุกละสา

สี่คูปองค่ะ” พน

ยิบตั๋วเงินจำนวนสิบหยวนให้พนักงานสหกรณ์ ไหนๆ เธอก็จะใ

นทอน

เดินไปหาเฉินไห่หลิวที่เลือกหนังสือยังไม่เสร็จ ท่ามก

สือ เฉินตงจึงรีบสาวเท้าเข้าไปหาเขา แต่ก็ต้องชะงัก

แลของพวกนี้ด้วยนะ ฉันจะไปดูของเพิ่มอีกหน่อย” เฉ

่างงๆ เมื่อเห็นของเยอะ ทั้

ตงเร็

ไปหาพี่สาวที่เดินออกไปก่อนแล้ว ไม่มีเวลาให้แม้แต่ส

ในซอยเปลี่ยวซอยหนึ่ง ซึ่งมันเป็นซอยตันที่มั่นใจว

า อีกไม่นานเฉินไห่หลิวก็คงเลือกหนังสือเสร็จ เฉิน

ด้ยิน ซึ่งสถานที่นี้หากถูกเยาวชนแดงได้ยินจะถูกจับตัวไป หากเขามาเพียงล

ลาดมืดจริงๆ” อย่างน้อยขายคูปองหนึ่งใบเธอคงได้ไม่ต่ำก

สินค้าในตลาดมืดแพงมาก ซึ

งและเงินมากขนาดนี้ เธอจะบอกว่าหมิงหลานฮุ่ยเคยให้เธอเมื่อนานมาแล้วทุ

ยคู

ที่โพล่งออกมาอย่างลืมตัว โชคดีที่เธอพาเขาเด

เป็นของหมิงหลานฮุ่ยที่เค

ตาม

เดินนำไปอย่างปวดหัว เธอมีข้ออ้างดีๆ ไม่ยอมพาไป

ือสถานที่ผิดกฎหมาย ผู้คนที่เข้าไปต่างใช้ของปิดบังใบหน้าและทำตัวกลมกลืนให้ได้มากที่สุด ซึ่งมันจะ

ระตูไม้ในบ้านหลังหนึ่ง ก่อนที่มันจะถูกเปิดออก เฉินต

คนอยู่ แต่ด้านหน้าของพวกเธอมีผู้ชายใส่หน้ากากนั่งอย

อบ

ขาเปิดมันออกอย่างคุ้นเคยและปรากฏทางเดินบันไดที่ลงไปยังใต้ดิน เฉินเฟิ

บานหนึ่งและหันมาบอกเฉินเฟิ่นอี้ที่เดินตามหล

จะบอกว่ามันมืดและเงียบมาก แต่ตรงหน้าของเธอนั้นมีแสงไฟสว่างตลอดเส้นทาง

ข่งามๆ ท

มีผักสว

หมูนะ เร็วหน่อ

นังสือใ

แน่นะ” เฉินเฟิ่นอี้ถามย

กแล

ิบบอกว่าเดี๋ยวเธอกลับมาให้รอตรงนี้ เธอจะขา

่ได้น่ากลัว อีกอย่างยังมีแสงไฟส่องสว่างทั้งบริเวณ เฉินเฟิ่นอี้สาวเท้าไ

ิงในผ้าคลุมที่เมื่อครู่ได้ยินว่าต้องการคูปอง แต่ด้วย

กหันมาถาม เฉินเฟิ่นอี้สำรวจดูครู่หนึ่งก็เห็นว

งเนื้อสองชั่งห้าใบ คูปองอุตสาหกรรมสิบใบ คูปองอาหารเหลือสามใบ และ

ใบ แต่หามาหลายวันแล้วก็ยังไม

งๆ ในบ้านเฉินคงมีไม่ถึงห้าใบ เพราะบางครั้งก็นำไปซื้อของ อย

ถามถูกคน กระเป๋าผ้าถูกเปิดออกก่อนที่จะยื่นมือเข้าไปค้นหา เฉินเฟิ่น

ห้ใบละยี่สิบหยวนก็แล้วกัน ขายให้ฉันเถอะนะ” หล่อนถามด้วยน้ำเส

ว่าคงไม่เกินห้าหยวน แต่อีกฝ่ายกลับให้ราคาถึงใบละยี่ส

าเฉินเฟิ่นอี้ต

้ากลับไปหาเฉินตงที่ยืนรออยู่อย่างเร่งรีบ ขายแค่นี้ก็พอแล้ว เธอไม่จ

อครับ” เฉินตง

่เธอจะไป เฉินเฟิ่นอี้เห็นเขาหยิบหนังสือเล่มหนึ

เฉินไห่หลิ

ไปกัน

องเอาคูปองเนื้อมาแลกดู ไม่รู้ว่าเขาจะรับหรือเปล่า แต่ถ้าไม่รับก็จะไ

ปล่าคะ” เฉินเฟิ่นอี้

คูปองเนื้อและคูปองอุตส

เนื้อส

คูปองหนึ่งใบ ผมใ

ฉันมีส

ัดการ ส่วนเธอลืมซื้อของบางอย่างจึงจะกลับไปดูหน่อย ใช้เวลาไม

ไปซื้อเนื