img ทาสพิศวาสจวนโหวอำมหิต  /  บทที่ 7 ตอนที่ 7 | 17.95%
ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 7 ตอนที่ 7

จำนวนคำ:2179    |    อัปเดตเมื่อ:13/03/2024

วลา

งก็ปรากฏขึ้นภายในห้องโถงใหญ่อีกครั้ง ชายชราเดิ

ียงแหบแห้งเรี

้แนบอกเพราะจะเป็นการกอดครั้งสุดท้าย ทำให้คนงามที่เป็นคนฉลาดเฉลี

งเจ้าว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง เมื่อวันนั้นมาถึงพ่อจะมารับเจ้ากลับจวนตระกูลหวาง พ่อจะทำทุกวิถีทางทจะนำเจ้า

ลหวางเจ้าค่ะ จะอดทนให้ถ

ขึ้นลงก่อนจะกระซิบ

นะหลิงเอ๋อ”หวางเจี้ยนเฉิงบอกรักลูกเพื่อสั่งลาเป็นครั้งสุดท้าย พร้อมกระชับร่

ยดูแลความเรียบร้อยภายในจวนบอกอยู่ทางด้านหลังของสอง

ยข้าได้อย่างแน่นอน เพราะท่านหญิงเป็นเหลนคนโปรดของไทฮองไทเฮา แน่นอนว่าหากนางมาหาข้าที่นี่ย่อมไม่มีผู้ใดกล้าขัดขวางอย่างแน่

วางเจี้ยนเฉิงคลี่ยิ้มออ

ันเล่า”คนเป็นพ่อรำพึงเสียงเบาหากแต่เพียงครู่ก

ราดเปรื่องยิ่งนัก หาไม่แล้วจะครองตำแหน่งรองผู้บัญชาการหน่วยองครักษ์เสื้อผ้าได้อย่างไร และอีกไม่นานก็จะก้าวขึ้นเป็นผู้บัญชาการ ทั่

้โปรดวางใจและเชื่อมั่นในตัวขอ

่างของบุตรสาว พร้อมหันหลังก้าวเดินออกจากห้องดังกล่าวไปอย่างร

ปหากแต่เพียงแค่ก้าวเดินปรากฏบุรุษร่างใหญ่กำยำ ยืนดักหน้าและหลังเปรียบประดุจว่าน

คนเดียวอีกครั้ง ดวงตาบ่งบอกถึงความเจ็บปวดอย่างยิ่งยวด

ๆ ร่างอรชรสั่นสะท้านเพราะแรงสะอื้นอย่างเห็นได้ช

เราะดังก้องขึ้นอยู่ทา

มื่อเห็นว่าเป็นผู้ใดดวงตากลมโตแปรเปลี่ยนจา

อย ตรงกันข้ามพ่อเจ้าบอกข้าว่าบุตรีแสนสวยยินยอมและเต็มใจที่จะมาเป็นสตรีที่จวนอิ๋งชวนโหวตามที่ข้าร้องขอแต่โดยด

์เสียงดังสนั่น ท่ามกลางอาการตกตะลึงของบรรดาบ่าวไพร่ใน

้เหมือนผู้อื่นบ้างไม่เป็นหรืออย่างไง”นางด่าทอกลับไปอย

เถอะสตรีนางนี้เหตุใดจึงมือหนักเป็นบ้า! ร่างสูงใหญ่ย่างสามขุมเข้าไปห

โหวหนุ่มคำรามเสียงต่ำอยู่ในลำคอ ร่างสูงใหญ่ก้าวเข้ามาหา

อยากถูกเล่นงานอีก!”หว

ห้แก่อิ๋งชวนโหวอย่างยิ่งยวดครั้นได้ยินเช่นนั้น ด

งเจี้ยนเฉิงจะขาดการอบรมบ่มนิสัยบุตรีเพียงคนเดียวให้อยู่ในกรอบของกุลสตรียิ่งนัก สตรีเช่นนี้นะเหรอที่คาดหวังจะให้ออกเรือนกับตระ

ชาที่ถูกตอกหน้ากลับมาเช่นนั้นพร้

้รับจากข้าจะทนทรมานร้องครวญครางทั้งคืนไม่ได้หยุดเลยเชียว”อิ๋งชวนโหวกล่าววาจาสองแง่สองง่ามก

า! ข้าบอกให้ถอยออกไป!

ไปถึงชีวิตของบิดาเจ้าด้วยเช่นกัน เงินห้าหมื่นตำลึงทองคิดว่าจะหาได้จากที่ไหนได้อีกหากไม่ได้ข้ายื่นมือเข้ามาช่วย ข้าเสียเงินก้อนโตไปตั้งมากมายไม่ได้

้แต่กำเอาไว้จนแน่นทั้งสองข้าง พร่ำบอกกับตัวเองให้อดทนกับโห

รักมาจากที่ไหนและผู้ใดเป็นผู้สอนให้เจ้าเล่นเพ

เย่หลิงขมวดคิ้วสวยเข้า

วญรักด้วยอย่างนั้นเ

น้าขึ้นลงติดต่อ

เจ้าเล่นเพลงนี้ไม่ได้บอกอย่างนั้นเหรอว่าเครื่องดนตรีที่เล่นคู่กันไม่ใช่กู

งคนที่สอนนางเล่นดนตรีในวัยเยาว์ได้ขึ้นมาทันใด ภา

img

สารบัญ

บทที่ 1 ตอนที่ 1 บทที่ 2 ตอนที่ 2 บทที่ 3 ตอนที่ 3 บทที่ 4 ตอนที่ 4 บทที่ 5 ตอนที่ 5 บทที่ 6 ตอนที่ 6 บทที่ 7 ตอนที่ 7 บทที่ 8 ตอนที่ 8 บทที่ 9 ตอนที่ 9 บทที่ 10 ตอนที่ 10 บทที่ 11 ตอนที่ 11
บทที่ 12 ตอนที่ 12
บทที่ 13 ตอนที่ 13
บทที่ 14 ตอนที่ 14
บทที่ 15 ตอนที่ 15
บทที่ 16 ตอนที่ 16
บทที่ 17 ตอนที่ 17
บทที่ 18 ตอนที่ 18
บทที่ 19 ตอนที่ 19
บทที่ 20 ตอนที่ 20
บทที่ 21 ตอนที่ 21
บทที่ 22 ตอนที่ 22
บทที่ 23 ตอนที่ 23
บทที่ 24 ตอนที่ 24
บทที่ 25 ตอนที่ 25
บทที่ 26 ตอนที่ 26
บทที่ 27 ตอนที่ 27
บทที่ 28 ตอนที่ 28
บทที่ 29 ตอนที่ 29
บทที่ 30 ตอนที่ 30
บทที่ 31 ตอนที่ 31
บทที่ 32 ตอนที่ 32
บทที่ 33 ตอนที่ 33
บทที่ 34 ตอนที่ 34
บทที่ 35 ตอนที่ 35
บทที่ 36 ตอนที่ 36
บทที่ 37 ตอนที่ 37
บทที่ 38 ตอนที่ 38
บทที่ 39 ตอนที่ 39 บทส่งท้าย
img
  /  1
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY