ลับอีกเห

าเอ่ยอย่างเกรงใจ นึกตำหนิตัวเองที่พลิกไปพลิกม

ตื่นเต้นที่ต้องไ

บ้างค่

ิโรษณาอย่างเอ็นดู “ชุดที่จะใส่ไปทำงาน คุณอยุทธ์ก็อุตส่าห์เอามาฝากเมื

ครู” วิโรษณาตอบไม่ตรงกับความเป็นจริงเท่าใดนัก เพราะไม่

้ว ครูเชื่อว่าปุ้มต้อง

่ะที่เชื่อใจปุ้

กตัวเข้าไปในอ้อมกอดอันอบอุ่นอย่างเคยชิ

ี้จะได้สดชื่นพร้อ

่ะค

งซ่านของวิโรษณาก็หยุดชะงักลง ดวงตาคู่สวยค

็แผดเสียงดังขึ้น วิโรษณาตื่นมาปิดเสียงและรีบลุกขึ้นไปอาบน้ำเพราะไม่อยากไป

ตัวเอง ก่อนจะหยิบเอากระเป๋าซึ่งวางอยู่บนโต๊ะข้างๆ โต๊ะเครื่องแ

่นแล้ว

ผู้เป็นครูมองลูกศิษย์ที่ตนรักเหมือนลูกด้วยความชื่นชม ชุดที่วิโรษณา

ี้เหร่ที่เอาปีกหงส์มาประดับยังไงก็ไม่รู

ลังล่ะสิไม่ว่า” แก้วกานดาสัพยอกอย่างภูมิใจที่เห็นเด็กน้อยซึ่งตนเลี้ยงดูอ

ถั่วมามอ

นคนที่ตาถึงต่างหากล่ะจ๊ะ ว

อวยพรปุ้ม

สรรคต่างๆ ที่รออยู่ข้าง

่ตนรักเสมือนแม่ “ปุ้มจะตั้งใจทำงานให้ด

่อว่าปุ้

ะ ตอนเย็นจะมาเล่าให้ฟังว่าง

ชคด

ำงานแบบนี้รถเมล์อัดแน่นกันมาตั้งแต่ต้นทางราวกับปลากระป๋องก็ไม่ปาน แต่สาวน้อยก็จำต้องก้าวขึ้นไปยืนเบียดกับคนอื่นๆ ทั้งๆ ที่ไม่ชอบบรรยากาศท

ทาง เมื่อลงมายืนข้างล่างเธอก็พลิกข้อมือขึ้นดูเวลาจากนาฬิกาเรือนละไม่ถึง

ริ่มมาทำงานบ้างแล้ว หลายคนหันมามองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความแปลกใจและใคร่รู้ คงเป็นเพราะวิโร

คงเหมือนอย่างที่วิโรษณาเห็นวันก่อนว่าชั้นนี้เป็นห้องทำงานของผู้

เธอไว้ หัวใจดวงน้อยเต้นแรงระรัวเพราะไม่คิดว่าเขาจะมาทำงานเช้าขนาดนี้ ความร้อนผ่าวลามเลียขึ้น

ี่พ่อของเขาอุตส่าห์หอบหิ้วไปประเคนให้ถึงสถานสงเคราะห์เด็กกำพร้า แต่สิ่งที่ทำให้ภาคิมค่อนข้างหงุดหงิดก็คือการที่ได้เห็นความสวยสดใสชวนมองคล้ายหยดน้ำค้างบริสุ

ก่อน หากน้ำเสียงกลับเต็มไปด้วยความยียวนไม่ใช่คนที่ทักทายกันตามปกติแต่อย่างใด วิโรษณารู้ในทันทีว่าเขาจงใ