าจจะนอนพอแล้ว แต่ติดที่ว่าดันเครียดเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องนั่นแหละ เมื่อคืนกว่าจะได้ออกจากห้องเย

อนเพราะไทม์โซนประเทศเกรย์

ัน...หกโ

รั

นมาเคาะ เขาก้มลงหยิบจดหมายขึ้นมาอ่าน พบว่ามันเป็นแผนที่ โดยที่ตั้งเป็นโรงแรมของ

รง

าองค์รัชทายาทบ้าบอนั่นเป็นคนส่งมา แต่ทำไมถึงส่งมาแบบเป็นแผน

ะไรได้ นอกจากสลัดความง่วงแล้วเดินหย

็ยังไม่ทันได้คุยรายละเอียดอะไรกันเลยก็โดนเตะออกมาเสียก่อน

์ของเสือ ความต้องการของเสือ ไม่คิดไม่ฝันว่าวันหนึ่งตัวเองก็จะต

ี่กระดาษ แต่อย่างน้อยก็เขียนตรอกซอยอย่างชัดเจน คงไ

นหนทาง ดีไซน์ตัวบ้านหรือแม้แต่เสื้อผ้า พวกเขาเหมือนย้อนยุคไปในช่วงนั้นเลยทีเดียว ติณณ์คิดว่ามั

ทำให้รู้สึกเหมือนอยู่คนละโลก ไม่ใช่ว่ามันออกแบบมาไม่ดี เพียงแต่ว่าเมื่อ

ไรทั้งนั้น ต้นไม้สักต้นยังไม่มี ช

อก

ลนิดหน่อย คิดว่ามาผิดหรือเปล่า หรือว

ิญค

อน พร้อมกับอัศวินที่นำทางเขาเมื่อวานเป็นผู้มาเ

พอดีผมลื

แล้วครับ อย่าให้พร

.

กครั้ง ไม่รู้เป็นเวรเป็นกรรมอะไรของเขา

่าอาโอก็ไ

์ครับ ยินดีท

ณ์ได้ง่ายกว่าตัวองค์รัชทายาทเยอะ ทั้งยังดูเป็นมิตรกว่าด้วย แล้วก

ำที่ปิดสนิทอยู่เบื้องหน้า ทั้งชั้นสองนี้มีเพียงห้องนี้ห้องเดียว ส่วนด้านล่างนอกจากเฟอร์นิเจอร์ชุดโ

ประเทศนี้จะประหย

ตจึงเปิดประตูเข้าไป ภายในห้องนี้แตกต่างจา

กนัก แต่พวกเฟอร์นิเจอร์ไม่ได้ดูหรูหราอะไร เขาสามารถบอกราคามันได้ด้วยตา

่นมากที่สุดอยู่ดี ขนาดอยู่หลังกองเอกสารมิดหั

สดีค

.

ม่รู้หายไปไหน ติณณ์ได้รับเพียงเสียงปากกา

ก็ยังคงเหมือนเดิมที่ไร้เสียงตอบกลับ เขาจึงเดินไปโซนชงกาแฟที่อยู่อีกมุมหนึ

ขึ้นมาบ้าง เขายกแก้วกาแฟไปวางไว้ที่โต๊ะขององค์รัชทายาท ก่อนจะถืออ

คนที่อยู่หลังกองเอกสารนั่น ดูจากท่าทางคร่ำเคร่งนั่นแล้

ปากอีกครั้ง แต่โจเซฟก็ยังคงเงียบกร

ับหยิบกาแฟที่เขาช

ยากจะให้ช่วยอะไรเดี๋

งไปด้วยอย่างมีสมาธิ เขาไม่อยากปล่อยเวลาให้เสียเปล่าเท

ลอบประโลมตัวเอง แม้จะมีคำเกรียน ๆ ตามมาอย่า

ต้องเป

ับกับเสียงปลายปากกาที่เซ็นเอกสาร บรรยากาศเงียบกริบทว่าไม่ได้อึดอัดอย่างท

เจ้าเก่าที่น่าจะแอบไปหลับที่ไหนมาแน่ ๆ เพราะตอนเปิดประตูให้เขาหน้าย

อาหารก่

าแล้ว อาหารที่อาโอยกมาเป็นแบบอเมริกันทานง่าย ๆ ไม่หวือหวาอะไร แต่เขาไม่ใช่คนเรื่องมากจึงลงมือ

วเขา

ทำงานครับ” อาโอตอบด้วยรอยยิ้มก่อนที่เข

จเรียบร้อย เก็บจานไปไว้ตรงมุมโต๊ะอย่างดีก็มานั่งทำงา

ลงกับโต๊ะ และเหมือนจะนอนไม่สบายเท่าไหร่นัก เพียงไม่นานก็นอนเอกเขนกบนโซฟาอย่างไม่เ

าโ

รั

หนีไปไหนไม่รู้ ปรากฏตัวอ

่มกับ

านการณ์ได้อยู่แล้ว ก่อนที่สายตาจะเหลือบเห็นแก้วกาแฟที

ยู่สินะ องค์รัชทายาทของเขา

ด้ยินคงตาเหลือกพร้อมน้ำลายฟูม