ทนาของทั้งคู่สิ้นสุดลงในอีกหนึ่งนาทีต่อมา ศุภวรรณยิ้มกับโทรศัพท์ จ้องมองดูข้อความที่เด้งขึ้นมา

าท เกือบครึ่งถูกซื้อเพื่อธุรกิจ ปล่อยให้คนต่างชาติหลากเชื้อชาติเช่าแบบรายเดือน แต่ก็มีบางกลุ่มเป็นเสี่ยกระเป๋าหนัก เช่าให้เด็กในสังกัดอยู่อาศัย ยามว่างก็จะมาหาความสุข พอเบื่อก็ให้ย้ายออกแล้วพาหญิงสา

เพื่อน เมื่อก้าวเข้ามาในห้อ

ไปเมืองจีนกับเมีย” จริยาตอบ

2501 เขานัดฉันตอนห้าทุ่ม นี่เพิ่งสี่ทุ

กค้าดีนี่ ท่าท

นอาหาร เขาก็ไม่เลว

ายครั้งแล้ว ทั้งที่แกทำงานแบบนี้ได้เงินเยอะกว่

ซึ่งก็หาได้จริงๆ ไม่แน่นะว่า ถ้าเผื่อเขาติดใจฉันขึ้นมา ฉันอาจได้อยู่ที่

ลักและเป็นคนออกค่าใช้จ่ายในบ้านแทบทั้งหมด โดยมีชรัณที่เรียนไปด้

วยเหลือพี่สาว เธอเก็บไว้ใช้และซื้อข้าวของที่อยากได้ จะพูดได้ว่า เห็นแก่ตัวก็ว่าได้ อีกสองคนที่อยู่ร่วมบ้านด้วยคือ กำธรกับชะลอ บิดามาร

เวลาเดินเข้าไปในซอยบ้านก็จะได้กินน้ำคลำเหม็นเน่า ศุภวรรณจำยอมอยู่ที่นั่นอย่างไม่มีทางเลือก แต่ก็หาเหต

่คนสวยแบบเหลียวหลังมอง ที่เธอสามารถมัดใจผู้ช

เต็มที่เลย ฉันอยากม

มีผู้ชายหลายคนจะเล

ไรจริง ฉันจะได้สบายจริงๆ” พูดง่ายๆ คือศุภวรรณอยากได้เสี่ยเลี้ยงหรือคนเลี้ยงที่มีฐานะมากพอจะนำเงินมาปรนเปรอเธอ เพราะผู้ชายหลายคนท

เสื้อผ้า แกอยากไ

จึงยืมเสื้อผ้าใส่กันได้ และที่สำคัญเสื้อผ้าของจริยาส่วนใหญ่เป็นยี่ห้อแบรนด์ดัง เนื่องจากคนท

กมานั่งคุยกับเพื่อนอีกครู่หนึ่งให้ใกล้เวลานัดหมาย แล้วจึ

อง 2

งรัฐรวิศ เธอยืนรอไม่กี่อึดใจบานประตูก็เปิดออก ศุภว

ดีค่ะ

กจริยาเสียอีก อาจเป็นเพราะห้องชุดห้องนี้ใหญ่กว่า เท่าที่เธอดูมีห้องนอนสองห้อง

วยจังนะคะ

นเดี่ยวราคาสิบล้านที่อยากได้ๆ สบายๆ แถมยังมีเงินซื้อรถและซื้อข้าวของเครื่องใช้ที่อยากได้แบบสบายมืออีกด้วย แต่อย่างว

ินเข้าไปหารัฐรวิศ

ยากทำอะไรก็ทำ ไม่เคยคิดก่อนว่า สิ่งที่ตัวเองทำมันจะผิดหรือถูก หว