อหัวใจดวงน้อยของเธอนั่นเอง เสียงรถซึ่งกำลังแล่นออกไปทำให้ภัคธีมานึกแช่งชักหักกระดูกคนขับด้วยความเจ็บใจ ผู้ชายคนนั้นร้ายกาจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้จร

ง ในเมื่อจูบแรกที่ควรจะเป็นของเขาถูกปล้นชิงไปแล้ว และวันข้าง

ก ก

ะพริบตาไล่หยดน้ำตาที่กำลังจะปริ่มขอบตา

คร

รสเอ

สาวจึงรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ

งไม่นอนอ

ธุรสตอบพลางสังเกตสีหน้าของหลานสาวไปด้วย คิ้วของผู้ เป็นน้าขมวดม

้ เพื่อไม่ให้น้าสาวสงสัยและพลอยไม่สบายใจไปด้ว

ดีค่ะ

ม่สบายใจหรือเปล่า” มธุรสถามอย่างเป็นห่ว

ิมจะเพลีย” เธอตอบไม่

แล้ว ค่อยยังชั่วหน่อ

งเธอไม่ใช่ธาวิน หากแต่เกรงว่าผู้เป็นน้

วานตอบสั้นๆ พร้อมๆ กับคลี่ยิ้มออ

ล้วนะ ไปอาบน้ำแ

ฝันดีค่

วไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเข้านอน แต่แล้วเสียงเตือนว่ามีข้อคว

ล้วนะ ขอบคุ

ถึงเบอร์นั้นจะไม่ขึ้นชื่อว่าเป็นเบอร์ใคร เพราะเธอไม่ได้บันทึกไว้ในเครื่

รเลวๆ กับเธอไว้บ้าง เขาคงส่งข้อความมาเย้ย ถ้านึกว่าเธอจะเงียบละก็... ขอบอกว่าศาสตราคิดผิด คนอย่า

ี่คุณไม่รถคว่ำ

ความกลับไ

ามอบจุมพิตอันแสน

วามนั้นทำให้ภัคธีมาโกรธจนแทบจะปา

เป็นผู้ชายคนเดียว ขิมก

องโทรศัพท์แล้วข่มตาให้หลับลง เพราะคิ

เอ๊ก..

่หทัยรัตน์ แสงอรุโณทัยในยามเช้าลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้อง ปลุกให้ร่างที่กำลังหลับภายใต้ผ้

ไป เปิดให้ความเย็นฉ่ำในยามเช้าโชยชายเข้ามาในห้อง ก่อนจะชะโงกหน้าไปนอกหน้าต่างเพื่อให

ัยรัตน์แม่ของเธอล้มป่วย ตอนนั้นเธออายุเพียงห้าขวบเท่านั้น มธุรสซึ่งเป็นพยาบาลมาคอยดูแลพี่สาวอย่างดีจนกระทั่งหทัยรัตน์เสียชีวิต มธุรสก็ต้องลาออกจากพยาบาลเพ

งออกอะไรมาก คงเพราะกลัวเธอจะคิดมากและกลัวคนจะครหา ต่างฝ่ายจึงได้แต่เก็บความรู้สึกของตัวเองเอาไว้เท่า

นน้าของเธอก็เดินกลับเข้าบ้าน ร่างบางยืนสูดอากาศเย็นสดชื่นอยู่ตรงนั้นต่ออีกครู่หนึ่งแล้วเดิน

์ ผมรู้ว่าค

ีบวางมันลงที่เดิมก่อนจะรีบเข้าไปอาบน้ำแต่

ูกตั้งไว้รอแล้ว มธุรสหันมายิ้มให้พลาง

ทานข้าวต้มทะเลของโปรดขอ

วซบหน้าลงบนไหล่บาง ซึ่งกิริยาเช่นนั้นทำให้มธุรสต้องคลี่ยิ้ม ตาหลุบมองผมดำขลับ แล้วถามข

ขอขิมกอดห

บบนี้อยากได้

น้ารสมาเ