กำเนิดบุตรที่ไร้บิดา มันช่างเป็นโชคชะตา ที่ฟังดูแล้วมันช่างเลวร้ายเหลือเกิน สำหรับลูกของเธอที่ต้องเกิดมาอาภัพ ไม

ลงกับข้างๆ เพื่อนรัก ซึ่งตอนนี้ฝนสุดากำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อน ตรงสวนหย่อมหน้าบ้าน บรรยากาศที่ร่ม

บบนี้ และถ้าหากฝนตัดสินใจมีลูก เด็กคนนั้นก็ต้องเกิดมากำพร้าพ่อนะมิรา"ฝนสุดาพูดพร้อมกับทำสีหน้าเครียด แ

อบความรักความอบอุ่นให้เด็กคนนั้นมากพอ เขาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องมีพ่อก็ได้ไม่ใช่เหรอ" มิราชี้แจงถึงเจตนารมณ์ของเธอ ในประโยคที่พูดออกไปแบบนั้นให้เพื่อนเข้าใจ ซึ่งเธอรู้ดีว่าฝนสุดารู

อยากรู้ว่าพ่อของเขาเป็นใคร ให้กลับไปเอาคำตอบที่เขาได้เลย" ฝนสุดาตัดสินใจเล่าในสิ่งที่เธอเป็นกัง

ร้อมกับเอามือค้ำคางยันไว้ที่โต๊ะ เมื่อเธอกำลังนึกสงสัยคำพูดของคุณหมอ ซึ่งปกติแล้วแพทย์จะต้องปกปิดเรื่องแบบนี้เป็นความลับ เพราะการมีบุตรของเพ

พิสูจน์ได้มั้ง แต่ที่ฝนกำลังเครียดคือ ฝนกลั

มิราจะไม่มีทางทิ้งฝนไปไหน อยากเล

าพูดพร้อมกับแอบอมยิ้ม บางที่โชคชะตาอาจจะนำพาให้เธอ

นใจครั้งนี้มันหมายถึงการเปลี่ยนแปลงชีวิตของฝนเลยนะ แต่มิราก็เชื่อว่าในความโชคร้ายมันมั

นแม่ เมื่อมีใครสักคนเรียกเราว่าแม่ โดยเฉพาะเด็กที่เกิดเลือดเนื้อเชื้อไขมันคงตื้นตันจนทำให้น้ำตาคลอได้ ฝนจะไม่ปล่อยให้โอกาสที

่าวแซวเพื่อนขึ้นอย่างอารมณ์ดี เมื่อสถาน

กถึงวันที่จะให้กำเนิดลูกสาวหรือลูกชาย ไม่ว่าจะเป็นเพศอะไรเด็กคนนั้นก็คือลูกของเธอ ที่ฝนสุดาจะเฝ้าถนอมเลี้ยงดูทุกย่างก้าว ให้เ

ูเครียด เมื่อเธอต้องบินในไฟท์ที่ไม่มีฝนสุดา ซึ่งเคยทำงานร่วมกันมานานห

ตครั้งใหญ่ ฝนควรตัดใจเลือกระหว่างลูกกับอาชีพที่รัก" แค่ฝนสุดาเอื้อนเอ่ยถ้อย

ความว่า จะลาออกจาก

อมีเงินเก็บอยู่บ้าง คลอดแล้วค่อยคิดหาทาง ขยับขยายทำอะไรที่มันเป็นชิ้นเป็นอันอีกที และที่สำคัญงานหรื

ว้เสียด้วย แบบนี้มิราต้องลาอ

ดาพูดออกมา พร้อมกับรอยยิ้มที่เปื้อนบนใบหน้า เมื่อเธอคิดว่าการเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว มันคงไม่มีอะไรโหดร้าย เท่ากับที่เธอจะไม่สา

ล้วนะ มิราเห็นเพื่อนยิ้มได้แ

ม่ได้มิราฝนคง

อยากเห็นหน้าหมอจัง เผื่อเขาอยากให้นางฟ้าพาไ

ิ่มร้อนผ่าวแดงระเรื่อ เมื่อหญิงสาวนึกถึงใบหน้าหมอหนุ่ม ซึ่งเธอไม่รู้ว่าเขาโสดหรือแต่ง

ละหน้าแดงแบบนั้นด้วย ฮัน

ฝนสุดารีบเปลี่ยนเรื่องพูด จนมิราจับพิรุธได้ เธอมองตามหลังของเพื่อนรักออกไปอย่างแปลกใจ เพราะไม่เคยเห็นฝนสุดาเขินอายจนห