ได้รับมอบหมาย เสียงเพลงบรรเลงขึ้นผู้คนต่างสนุกสนานกับงาน ต่างเดินทักทายกันอย่างเ

ณหนูจิ่

รณที่ขาวอยู่แล้วดูขาวนวลน่าทะนุถนอม ใบหน้าที่อ่อนวานถูกแต่งให้ดูเข้ากับชุด ทุกอย่างช่างลงตัวจนทุก

ตาฝาดหร

ช่

ันกับเสิ่นหนิงถึ

นนี้คุณหนูจิ่งอันต้อ

กเขาตั้งใ

าคาดเดาไปเอ

ยมีหยวนจื่อและเสิ่นหนิงยืนอยู่ด้านข้าง แม้จะบอกว่ามิสนใจ

อันมาแล

คุณป้า หนูขอโทษ

ัน งานกำล

ารแต่งกายของจิ่งอันที่เหมือนกับเสิ่นหนิงไม่มีผิด ทั้งสองได้แ

นอันชุดนี้ดูงดงามไม

ิงค่ะที่เตรี

้วทำไมเสิ่น

รีบไปเปลี่ยน

ะไร จิ่งอันได้เดินไปดึงแขนหญิงสาวไว้ก่อนจะหัน

นชุดแรกมันเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยหนูจึงได้เปลี่ยนมาใส่ชุดนี้ค่ะ เสิ่นหนิงเองคงไม่คิดเช่นกันว่าหนูจ

หล่านี้ไว้เงียบ ๆ มีเพียงหยวนจื่อเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ดี

นี้ให้อันอ

จะใส่มา เพราะปกติแล้วเธ

ย 'อย่างน้อยก็เป็นเพี่ยงเรื่องบังเอิญนั่นแหละ' ชายหนุ่มหัน

วเรามาเต้นรำ

ยวนจื่อก่อนจะหันมามอ

ะ ไปเต

า ทั้งสองออกไปเต้นรำท่ามกลางแสงไฟที่สาดส่องมาทางพวกเขา

่อจะไม่ทำให้ภาพตรงห

ต่อย่างน้อยผมก็เชื

สงในงานนี้ให้สวยและคู่ควรกับหยวนจื่อ แต่เธอกลับไม่คิดว่าเพื่อนรักของเธอที่ธรรมดาแล้วมักจะแต่งตัวเรียบ ๆ จืดชืดจะเปลี่ยนการแต่งต

ท้าเข้ามาร่วมงานอย่างคับคั่ง เมื่อถึงเวลาพิธีกรได้เชิญหยวนจื่อขึ้นกล่าวอะไรสักเล็กน้อย

ยวันเกิดของผม ผมมีความยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ทุกคนให้เกียรติผมถึงเพียง

ที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากเวที ผู้คนต่างพา

อเธอเมื่อหลายปีก่อน ครั้งแรกที่พบเธอผม

ดินลงเวทีอย่างสง่างาม ชายหนุ่มค่อย ๆ เด

แต่งงา

าว ๆ ในงานดังขึ้นมาอย่างตื่นเต้นกับภาพตรงหน้า จิ่งอันหันมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม 'หากเป็นเมื

ละยื่นนิ้วให้ชายหนุ่มสวมแหวนให้ แต่มือเรียวเล็กนั้นกลับยื่นผ่านแหวนก่อนจะคว้าไมค

วอะไรสักนิ

หายใจ และซุบซิบกันเบา ๆ 'คุณหนูจิ่งอันคงม

ุณแม่จึงทำจึงทำให้ฉันและคุณแม่ต้องห่างจากบ้านเกิดเมืองนอนเพื่อไปรักษาตัวยังต่างประเทศ เราไปกลับเช่นนี้อยู่ตลอด กว

ก่อนจะหันไปมองบิดา

ป้า ซึ่งกว่าฉันและหยวนจื่อจะรู้ว่าพ่อแม่ของเราเป็นเพื่อนกันตอนนั้นเราก็คบกันได้ปีกว่าแล้ว เมื่อเราทั้งสองได้เข้า

้ม รอยยิ้มและชุดสีแดงที่ถูกแสงไฟสาดส่องนั้นช่างทำให้หญ