่ได

ายสามเอ่ยบอกเรื่องราวทั้งหมดและยืนยันที่จะเลี้

ยอะ รวมถึงบ้านเดิมของเหล่าสะใภ้อีก พวกเขาจึงคิดว่าตัวเองมีห

ายสามกล่าวด้วยความไม่พอใจ ปกติเขาจะเป็นคนที่ขี้ข

ละที่เขาเป็นผู้เป็นคนอยู่ก็เพราะถูกสอนจากมารดา เว้นคนสกุลหานที่เ

ังไม่ได้แต่งงานแต่นายกลับมีลูกกลั

ะดับที่สูงกว่าเหล่าหลานชายในบ้านของนางที่ได้เรียน และเขายังเป็นหน้าเป็นตาให้กับคนสก

ยังไง

ียหายหรือยังไง!” เป็นป้าสะใภ้ใหญ่

ียดแล้ว การที่ลูกชายคนเล็กหรือเจ้าสามหานหรงอี้ได้เข้าเรียนมัธยมยิ่งทำให้นางเกลียดเขาที่สุด ในขณะที่ลูกชายทั้งห้า

พวกเราได้แยกบ้านกันแล้ว” กัวเหม่ย

้อมกับคิดถึงความทรงจำที่มี ทุกคนในสกุลหานต่างไม่ชอบเธอเพราะตอนแรกพวกเขา

ก็ได้จดทะเบียนสมรสกับหานหรงเจ๋อสร้

งนางจะจนก็ไม่มีใครมาสนใจ พวกเขาสนเพียงต้องกา

ต่ก็เพิ่งบารมีสกุลหานอยู่ด

่าที่ทำให้เสียหน้า นางจึงไม่พอใจมาก จะด

น? สกุลหานต่างหากที่เพิ่งพาพวกเธอ! เงินที่สกุลหานมาเอา

ระทบกับสกุลหานอยู่ดี ป้าสะใภ้อยากให้พวกเธอเก็บไปคิดอีกรอ

งนางกำลังคบหาดูใจกับคนในเมือง ถึงนางไม่พูดแต่คนอื่นก็พากันพูดไปทั่ว นางคงจะกลัวว่าหากพวกเธอเอาเสี่ยวหนิ

ลี้ยงดู ป้าสะใภ้สี่คิดว่าม

ลังจากเรียนจบฉันก็จะให้เขาแต่งงาน แบบนี้แ

ขย ลูกสะใภ้เดิมทีเป็นหน้าที่ของพ่อกับแม่ แต่ลูกชายของนางตายไปแล้ว ลูกสะใภ้ก็ไม่รู้จะตายวันไหน หน้าที่หาหลานสะใภ้

การของหมู่บ้านเขียนจดหมายแยกบ้านไว้ชั

าสามีของเธอกลับมองข้ามเธอไป และจะยื่นมือ

คุณย่าหานตอบกลับหลา

ตามตรงก็คือคนละบ้านกัน มั่งมีหรือยากจนก็ไม่เกี่ยวข้อง แต่เวลานี

ะน้องชายสามคงต้องขอตัวกลับก่อน” กัวเหม่ยอิงลุกขึ้นยืนอ

ร้องเสียงหลง นางไม่ยอมให้บ้านสามกลับไปตอนนี้

ล้วนะคะ บ้านสามไม่เคยไปทำอะไรให้บ้านใหญ่เลยด้วยซ้ำ มีแต่

คนแต่กัวเหม่ยอิงก็ไม่ได้กลัว หากคนสกุลห

ย่งตำแหน่งทหารของสามีฉันไป พวกเธอจะได้อยู่ดีกินด

ย่อมรู้แก่ใจดีนะคะ”

ต้องส่งคนไปไม่ต่ำกว่าสามคนในการเข้าร่วมเกณฑ์ทหารครั้งนั้น 1 ในบ้านที่ถูกเลือกไปก็คือคนสกุลหานที่

่าลูกชายคนโตต้องอยู่บ้านดูแลพ่อกับแม่

ินไป แม้คุณย่าหานจะรักลูกชายคนโตมากที่สุดแต่นางก็ย

ิ่งไม่ยอมอีก ลูกชายคนโตว่ารักมา

ป็นช่วงต้นปี และช่วงท้ายปีคุณย่าหานยังได้คลอดลูกชายคนเล็กออกมาด้วย และเป็นพ่อสามีที่ถูกคุณย่าหานเล

์แทนพี่ชายทั้งสองแล้ว พ่อสามียังต้องแลกมากับการที่ต้องได้เลือกภรรยาเอง และช่างโชคดีที่ใ

้งหมด เป็นแบบนี้อยู่หลายปีโดยที่ทำอะไรไม่ได้ จนกระทั่งพ่อสามีหมดความอดทนจึงไม่ส่งเงินกลั

นนางเองไม่ใช่หรือที่ร้องห่มร้องไห้ไม่ยอมให้สามีไปเป็นทหา

ป้าสะใภ้ใหญ่กระทืบ

มือนเด็กที่ยังไม่โตทั้ง ๆ ที่ตอนนี้แก่มากแล้วยังไม่เจียมสังขาร

ีแล้วนะคะ ข้อตกลงที่คุณย่าเสนอพวกเราต่างก็รับทราบกันดี เงินที่บ้านให

ข้าไปหยิบเงินในบ้าน จำนวนเงินทุกหยวนจะถูกบันทึกเอาไว้ และมีรายมือของคนที่เอาไ

เธอพ

ินบ้านสามทุกเดือนน

นสามฉันจะไปยืมได้ยังไง!”

่วงมืดที่ทุกคนกำลังจะหลับเพราะนางไม่ต้องการให้ใครรู้ว่านางไปเอาเงินของบ้

วฉันไปถามคณะกร

มีของเธอนั้นไว้ใจเธอมาก ถึงกลับบอกเรื่องทุกอย่างในสกุ

นกระดาษสัญญาการยืม ซึ่งสามีไม่ไ

ล้

าย

แม่

ย่า

ี๊

้ย

กัวเหม่ยอิงหันกลับไปมอง เธอเดินกลับบ้านอย่

่งจะเริ่มต้