ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 2 ถูกทอดทิ้ง

จำนวนคำ:2953    |    อัปเดตเมื่อ:17/05/2024

็ไม่ได้รับอนุญาตให้พบกับบิดาและมารดาของตนเองเช่นกัน กระทั่งสิบวันผ

ดนี้พังทลายลงไปหลังจากแต่งงานกับเขา แต่เมื่อเห็น

ัวประกันเพื่อพวกเราเช่นนี้ สืออีแม่ทำให้ลูกลำบากแล้

ภายในใจระทมทุกข์เพียงใด

อย่าฟังความคนอื่นให้มากเลยเจ้าค่ะ ท่านแม่ทัพอาจจะละเลยไปบ้างแต่เพราะมีงานราชการต้องทำมาก

เกิดร่องรอยเล็ก ๆ ทั้งใบหน้ายังอิดโรยยิ่งนัก มารดาจึงอดเอื้อม

จะไม่เอ่ยออกมาแต่มารดาย่อมรู้ว่

ดมารดาก

องหลวงพรุ่งนี้ วันนี้จึ

สืออี

ยงนี้หรื

ี่ยวย่นค่อย ๆ ดึงร่างบอ

ยเขาต้องการให้เจ้าร่ำเรียนเพลงยุทธ์และแม่ไม่ยินยอม ในยามนี้แม่กลับคิดว

นางกลับรู้สึกใจหายและหวาดกลัวเหลือเกิน เพราะนางรู้อยู่เต็มอกว่าสามีผู้นี้มิ

ปในอก ตั้งแต่วันนี้นางมิใช่คุณหนูใหญ่ของจวนท่านเจ้าเมืองที่

ป็นเกราะกำบังและหลักยึดของนางเอาไ

อนน้ำที่สาดออก ลูกจะอยู่กับท

งช้า ๆ ขยับกายออกจาก

ตแล้วสินะ เป็

าเศร้าโศกไปเลย ท่านยังจำได้หรื

พร้อมกับยิ้มน

เอ็ด คำทำนายที่ได้เป็นมงคลยิ่งนัก ในครรภ์ของแม่คือบุตรสาว และบุตรสาวของแม่มีวาสนาได้เป็นใหญ่ อนาคตจะมีผู้มีบ

ากให้ท่านแม่อยู่ดีมีสุข ไม่ต้องกังวลกับลูกจนเกินไป อาจมีคนพูดให้ท่านแม่ไม่สบายใจเกี่ยวกั

้าพร้อมกับร

สินเดิมของเจ้าแม่มีให้เป็นจำนวนมาก ถึงเวลานี้พวกเ

ราบลาบิดามารดาด้วยความเศร้าโศก การกราบลาคร

วยสีหน้าราบเรียบท่าทางของเขามิได้เหมือนสามีที่เพิ่งแต่งภรรย

ับเขาเพียงลำพัง นางจึงรินชาปรนน

อนหกลวกมือ เขาเพียงปลายสายตามองเล็กน้อยและไม่เอ่ยคำใดแ

ั้นยังนั่งตัวตรงสง่า ใบหน้าสะคราญนิ่วลงเล็กน้อยนางเก็

ด จากนั้นก็คว้ากล่องไม้เล็กออกมาจากถุงผ้าที่ปักลวดลายดอกไม้แดงสลับชมพู ในนั

่เขียนว่ายาทาแผลน้ำร้

รสีเหลืองอ่อนแล้วทาลงบนหลังมืออย่างเพลิดเพลิน ท่

ยหนุ่มในสนามรบเห็นแล้วก็พลันรู้ส

ียบร้อยจึงรู้สึกเหมือนว่าตนเองถูกจ้องมองอยู่ นางจึงเหลือ

ข็งทื่อจากนั้นจึงส่งเสียง "หึ" แก้เก้ออ

างเพิ่งเคยรักผู้ชายเป็นครั้งแรกในชีวิต และผู้ชายที่นางรักก็ยังเป็นสา

ซียมซีของท่านแม่นั้

ของสามี จู่ ๆ หานชางเหยียนก็สร้างเรื่องที่ทำให้นางรู้สึกปวดใจ

นี้คืออนุของเขาที่จะพา

เกรงใจนางแม้แต่น้อยเขาทำกับว่านางเป็นท่อนไม้ท่

ันป้อ

เอ่ยด้วยน้ำ

้าน้อยเกรงใจฮ

งเหยี

อีกอย่างข้าคือสามีของเจ้า ไยต้องใช้ค

พี่ แต่เขากลับตำหนินาง ทว่ากลับสตรีอื

ม่ใช่เพราะว่านางต้องเป็นตัวประกันให้กับท่าน

งเจ็บปวดจนไม่อาจมองได้ จึงทำได้เ

ลำพังแต่เขาก็ยังทำให้นางลำบากใจและเจ็บปวดไม่หยุดหย่อน เขาให้สตรีนางนั้นแต่งกายงดงามด้วยเสื้อผ้าไหมหนานุ่มราคา

สตรีที่มาจากสกุลเมิ่งเช่

ขาก็ตั้งใจมอบให้อนุของเขา ใ

ค่ะ พวกท่านทำสิ่งใดจะได้สะดวก

จูบแก้มอนุฟอดใหญ่แต่น้ำเสียงท

่งกับคนเช่นข้าโดยที่ข้าไม่เต็มใจแล้วรังเกียจเจ้าเช่นนี้ทำให้เจ้าทรมานเพียงใด ไ

็นก่อนที่จะถึงจุดพักรถม้า จู่ ๆ เมิ่งสืออีก็ได้ยินเสียง

มีคนร้ายดักซ

เหยียนหวีดร้

นพี่ข้ากล

้น ธนูหลายดอกพุ่งทะลุเข้ามาในรถม้า เมิ่งสืออีถูกมือใหญ่ข้างหนึ

างทางตรงที่

หนึ่งกระแทกกับโต๊ะตัวเล็กในรถม้าทำให้แก้

ื้นหากไม่อย

กำลังบอกอนุของเขานางนั้น แต่ในเมื่อได้ยินแล้วเมิ่งสืออีก็ไม่

้นรถม้า

งมาเร

นก็ถูกสั่งให้วิ่งเข้าไปในป่ายั

หากไม่อยากต

่งควบจากไปอย่างไร้เยื่อใย เมิ่งสืออีไม่มีเวลาให้เสียใจแล้ว เมื่อทหารสองฝ่ายกำ

ขึ้นมาคลุมศีรษะโชคดีที่นางสวมชุดคลุมสีดำจึงกลืน

จึงมีสตรีที่น่าสงสารนางหนึ่งซ่อนกายอย่างเงียบเชียบ และใบหน้าของนางนั้น

งตนเองคว้ามืออนุแล้วพาขึ้นม้าหนีไปด้วยกัน ทิ้งนางซึ่งเป็นภรร

ิง

คือ เลข 11

img

สารบัญ

บทที่ 1 ศัตรูคู่แค้น บทที่ 2 ถูกทอดทิ้ง บทที่ 3 ต้องผ่านไปให้ได้ บทที่ 4 ผู้หญิงจากอนาคต บทที่ 5 เกิดใหม่ บทที่ 6 ไร้ญาติขาดมิตร
บทที่ 7 บุตรสาวของข้า
บทที่ 8 ลู่ลี่ผู้อ่อนหวาน
บทที่ 9 ท่านลุงผู้ใจดี
บทที่ 10 ข้าไม่เชื่อ
บทที่ 11 ย้ายบ้าน
บทที่ 12 ต้องเข้มแข็ง
บทที่ 13 ต้องหนี
บทที่ 14 จะมาทำอะไรบ่อย ๆ
บทที่ 15 ต้าเหรินผู้น่าสงสาร
บทที่ 16 พบกันเมื่อสาย
บทที่ 17 หนีอย่างปลอดภัย
บทที่ 18 คนหาย
บทที่ 19 เอาชีวิตรอด
บทที่ 20 เมื่อเข้าตาจนก็จำเป็นต้องกระโดดลงหุบเหว
บทที่ 21 ไม่อาจหลับตาลงได้
บทที่ 22 ลู่ลี่ต้องเป็นที่หนึ่ง
บทที่ 23 เรื่องต่ำช้าอันใดก็สามารถทำได้ทั้งหมด
บทที่ 24 ไม่ใช่ไม่รู้แต่เพราะเห็นแก่ตัว
บทที่ 25 เงินสิบอีแปะซื้อองครักษ์ผู้หนึ่ง
บทที่ 26 ลุงเหวินของข้าผู้ใดอย่าแตะ
บทที่ 27 ความรักก่อเกิด
บทที่ 28 อ้ายอ้ายเปิดโปงคนเสียแล้ว
บทที่ 29 ผู้หยั่งรู้ฟ้าดิน
บทที่ 30 คนที่ไม่ควรกล่าวถึง
บทที่ 31 สถานที่รอคอยห่านทองคำ
บทที่ 32 นางต้องโดดเด่น
บทที่ 33 ผู้ใดเป็นคนทำ
บทที่ 34 เฝ้ารอห่านทองคำ
บทที่ 35 การปรากฎตัวของห่านทองคำ
บทที่ 36 ยังไงก็ต้องกลับอยู่ดี
บทที่ 37 ข้าไม่ไหวจะอดทนแล้ว
บทที่ 38 ตามติดแจ
บทที่ 39 ข้าคิดถึงเจ้าเหลือเกิน
บทที่ 40 จำเป็นต้องกลับไป
บทที่ 41 สกุลหานอันรุ่งโรจน์
บทที่ 42 เคียงข้างเขาย่อมไร้ความกังวล
บทที่ 43 ในที่สุดก็สมหวัง
บทที่ 44 ไม่รู้ผิด
บทที่ 45 บอกใบ้ถึงเหตุการณ์ที่จะเกิด
บทที่ 46 ทุกคนล้วนเป็นญาตินางยกเว้นข้า
บทที่ 47 ลักพาตัว
บทที่ 48 ลูกเนรคุณ
บทที่ 49 เด็กน้อยผู้วิเศษ
บทที่ 50 ตื่นตะลึง
บทที่ 51 ถึงเวลาเอาคืน
บทที่ 52 กฎแห่งกรรม
บทที่ 53 ตอนจบ
บทที่ 54 ตอนพิเศษ
img
  /  1
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY