่ะ เข้าเรื่อ

องเธอ สีหน้าท่าทางของกู่หวานหวานแปรเปลี่ยนไปโดยสิ้นเ

“แม่ เลิกง

เองดุใส่เช่นนี้ เธอรู้สึกเหมือนจิตใจแทบ

“แม่ขอโท

พลันปรากฏร่างของชายคนหนึ่งร้

สายตามองติดตามไป ที่แท้ก็เป็นกู

้านมา และระหว่างทางก็บังเอิญได้ยินชาวบ้านแถวนั้นจับกลุ่มนินทากัน ได้ความว่าเกิดเหต

ั้ว หรือเป็นไปได้มั้ยว่า ‘สิ่งๆนั้น’ ที่ซ่อ

่งจะขุดรื้อคดีเก่าขึ้นมาสอบสวน ดังนั้น ในหมู่บ้า

ปั่นกลับบ้านโดยเร็วที่สุด และเมื่อกลับมาถึงจึงพบว่า กลับเป็นหล

ขาไม่ทันได้ตีโพยตีพายร้อนตัวไปเสียก่

่งเป็นพวกไม่มีสมองใช้แต่อารมณ์ได้ก็ยิ่งดี! เพราะผู้หญิงชั้นต่ำประเภทนี้ ล้วนง่ายต่อการรับมือและควบคุม แ

เดียวของนังโง่นี่ก็คือ การให้กำเนิดบ

่งเต๋าอันด้วยความระแวดระวัง นัยน์ตาคู่ส

้ง่ายนัก ตราบใดที่เขายืนกรานสั่งให้มีการตรวจสอบร่างกายของเธอ

งเต๋าอันก็ก้าวเท้าฉับขึ้นมายืนขวางหน้า คอ

ปฏิกิริยาของอีกฝ่ายที่มีต่อเธอแล้ว กลับเป็นเธอเสียเองที่แอบหน

ระชากแขนหลัวจุนฮวาขึ้นจากพื้น

เอาแต่ร้อง!ร้อง!ร้อง! ไสหัวกลับห้องตัวเองไปเดี๋ยวเ

่นเอง อีกฝ่ายเคยเป็นถึงนายทหารผ่านศึก ในอดีตเคยออกรบทั้งศึกใหญ่ศึกเล็กมานับครั้งไม่ถ้วน รัศมีคว

“ฉะ-ฉัน…ฉันจะร

วยใบหน้าที่เหี่ยวเฉาเศร้าโศก ขณะเดินผ่านหน้าผู้เป็น

ียวหน้าจ้องเขม็งใส่ซูหนี่กับว่าที่ผัวของมัน พ่นคำสาปแช่งใส่คนทั้งคู่นับครั้

าพการณ์เป็นเช่นนี้ กู่หวา

พ่อคะ เดี๋ยวหนูลงไป

กู่กัวเฉิง

ายตามองไปทางเฉินหยุนถิงเป็นลำดับต่อไป ทว่าคราวน

อสารกันให้ดี เรื่องราวถึงได้บานปลายอย่างที่เห็น อ่อแล้วก็ ขอบใจมากที่ยอมเสี่ยงชีวิตเข้าช่วยลูกสาวของผมไว้เมื่อไม่กี่วันก่อน บุญค

่แสนลำเอียงเช่นนี้ ซูหนี่ก็อดที

นเหตุการณ์ไฟไหม้โรงงานครั้งนั้น ยังจะ

งว่า เจ้าตัวมีทัศนคติที่ไม่

นั้น หน้าฉาก ทุกคนในโรงงานเหล็กต่างรู้จักพวกเขาในฐานะครอบครัวมากคุณธรรม ที่ชอบช่วยเหลือเผื

หยุนถิงไม่สู้ดีเท่าไหร่นัก แต่เขาก็ยั

ในเมื่อไม่มีอะไรแล้ว พวก

แต่ละคนดูผิดหวังไม่สู้ดีนัก เพราะเดิมทีหมายมั่นตั้งใจไว้ว่า วันนี้จะต้องได้ผลงานติดไม้ติ

ดเกลี้ยง ไม่มีเอ่ยปากถามไถ่รายละเอียดใดๆทั้งสิ้

ี่ใกล้ๆ ไร้ซึ่งคำพูดใดๆทั้งสิ้น บรรยากาศที่เงียบงันนี้ดำเนินผ่านไปอยู่คร

่เธอใช่คนเดิมคนเก่าท

ไปได้ไหมว่า เมื่อครู่เธอแค

ร้ายของกู่กัวเฉิงก็ฉายแสดงขึ้นวูบหนึ่ง ก่อนจะ

นเหรอ? ไม่สบายใจอะไรก็บอกพ่อได้นะ นี่ลูกคิดจะหมั้น

็เป็นอีกหนึ่งคนที่ช่วยเหลือในเหตุการณ์ไฟไหม้โรงงานครั้งนั้น ทั้งยังเป็นทหารรับราชการอยู่

ซูหนี่สาธยายด้

ัวเฉิงระบายเสียงที่ไร้

เห็นว่าเซิ่งเต๋าอันไม่ยอมไปไหนเสียที

บ้านไปตระเตรียมของหมั้นเร็วๆเข้า เด

“อ่อ..อื

าวคนนี้กำลังช่วยเขาให้ลงจากหลังเสือ เสาะหาข้ออ้างเปิ

ขาลดศีรษะให้กู่กัวเฉิงกึ่งหนึ่ง พร

สซื่อไร้เดียงสาบนใบหน้าของซูหนี่ก็พลันอันตรธานหายวับไป ริมฝีปากขดตัวเผย

“เอาล่ะ เข้าเร