สำคัญในนิยาย

ยไหล่ผึ่ง ขานต

จะออกไปเริ่มชีวิตใหม่ในชนบท ใช้ความรู

จำต้องเดินทางไปยังชนบท ทว่าในส่วนนี้ ซูหนี่ยังต้อง

การเหมือนผมล่ะ? การย้ายไปชนบท

อนหายใจเ

อกลำบากอยู่สักหน่อย แต่ผ่านไปเดี๋ยวก็คงจะชินกับวิถีชีวิตแบบนั้นเอง ติดสอยห้

งเต๋าอันจึงค่อยๆอ่อนลงตามลำดับ ในเมื่อหญิงสาวตรงหน้ามีแผนการอยู่ภ

บอกด้วย ผมจะได้เตรียมตั๋วรถไฟ แล้วก็หาซื้อขนมปังกับนมสดสักลังมาให้ ถ้าไปถึงชนบทแล้วเกิดมีป

ารเป็นอยู่ของผู้หญิงคนนี้ เซ

่าเนื้อเรื่องยังไม่ถึงจุดเปลี่ยนที่จะท

่งออกมาจากกระเป๋าของตน ยื่นส่งให้อ

ทรัพย์สินก็ได้ พ่อแม่บุญธรรมของฉันดูกระเหี้ยนกระหืออยากจะฮุบเจ้าสิ่งนี้เป็นของตัวเองใจจะขาด ขืนฉ

ที่ผมยังอยู่ที่นี่ ผมจะไม่มีวัน

เต๋าอั

ะไรบางอย่างขึ้นมาได้

ี่เป็นจุดหมายได้ ผมขอแนะนำให้คุณเลือกชนบททางภาคเหนือ แถบนั้นค่อ

ักหน้าด้ว

ไปเขตเพื่อลงทะเบียนก่อนนะ คิดว่าน่

ไปนั้น ก็คือหมู่บ้านแห่งหนึ

จากกองพันที่เซิ่งเต๋าอันสังกัดอยู่มากน้อยเ

คุยกันเสร็จสรรพ ต่างฝ

านเขต เพื่อขอลงทะเบียนเป็นเยาวชนผู้มี

รบถ้วนเรียบร้อยดี ซูหนี่ตบเท้าเดินออกจา

่บ้า

ันได

ภายในหมู่บ้านตงผิงแห่งนี้ ซึ่งแต่ละคนล้วนมีบทบาทที่ไม่สามารถมองข้

ผู้เกี่ยวข้องทางสายเลือดของเธออาศัยอยู่ที่นั่นอีกด้วย ซึ่งในความเป็นจริง พ่อแท้ๆของซูหน

อื่นอยู่ภายในใจ เขาจึงตัดสิ

่าเสียดายที่ตอนนั้น ลูกสาวแท้ๆของทั้งคู่ได้ตายจากโลกนี้ไปแล้ว และเป็นกู่หวานหวานที่ฉวยโอกาสนี้ เสียบเข้าแทนที่ตำแหน่งลูกสาวในฐาน

ูหนี่ ได้ถูกผู้หญิงที่ชื่อกู่หวา

องเธอ ล้วนถูกคนสกุลกู่เอารัดเอาเปรียบทั้ง

วิถีทางเพื่อให้ได้มันมา ต่อให้ต้องหยิบใช้วิ

นตอนนี้เธอไม่มีเงินเหลือติดตัวแม้แต่แดงเดียว จึงทำได้เพียงแค่อดทนอาศัยอยู่ที่นี่ต่อไปอีกสักระยะ จนกว

ธอพลันได้ยินเสียงเรียกของ

่ มาทำอะไร

มองด้วยซ้ำ และรีบสับเท้าเด

ิง แต่ทว่ากลับลอบบีบกำปั้นทั้งสองกระชับแน่นจนสั่นสะท้

ัง

รไปแล้ว? ทำไมถึงไม่เชื่องเหมือนเมื่อก่อน? กระทั่งส่งเสียงเ

กต กู่หวานหวานเผยสีหน้าอัปลักษณ์

บแบบนี้ ใครจะ

มื่อต้องการแบบนี้นัก ก็อย่าหาว่าเธอใจไม้ไส้ระกำก็พอ เห็น

หวานหวานก็หมุนตัวเด